(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
Μεγάλη υπόθεση να έχη ο άνθρωπος την ευλογία του Θεού! Πλούτος είναι!
Ό,τι έχει ευλογία, στέκει, δεν γκρεμίζεται. Ό,τι δεν έχει ευλογία, δεν στέκει.
Η αδικία είναι μεγάλη αμαρτία.
Όλες οι αμαρτίες έχουν ελαφρυντικά, η αδικία δεν έχει, μαζεύει οργή Θεού. Φοβερό!
Αυτοί που αδικούν, βάζουν φωτιά στο κεφάλι τους.
Από την μία μεριά βλέπεις να κάνουν μία αδικία και από την άλλη να πεθαίνουν δικοί τους άνθρωποι και να μη δίνουν σημασία.
Πώς να κάνουν προκοπή οι άνθρωποι με τόσες αδικίες;
Κάνουν αυτά που κάνουν, δίνουν δικαιώματα και στον διάβολο, γι’ αυτό μετά περνούν δοκιμασίες, τους βρίσκουν αρρώστιες κ.λπ. και σου λένε: «Κάνε προσευχή να γίνω καλά».
Τα περισσότερα κακά που συμβαίνουν είναι από αδικίες.
Όταν λ.χ. μαζεύεται με αδικία η περιουσία, ζουν οι άνθρωποι λίγα χρόνια σαν αρχοντόπουλα και μετά τα δίνουν, όσα μάζεψαν, στους γιατρούς.
Τι λέει ο Ψαλμός; «Κρείσσον ολίγον τω δικαίω υπέρ πλούτον αμαρτωλών πολύν» (Ψαλμ. 36, 16).
«Ανεμομαζώματα, ανεμοσκορπίσματα».
Όσα μαζεύουν, φεύγουν, όλα εξανεμίζονται.
Σπάνια, σε πολύ λίγους συμβαίνει να είναι οι αρρώστιες, οι χρεωκοπίες κ.λπ. μία δοκιμασία του Θεού.
Αυτοί θα έχουν καθαρό μισθό.
Σ’ αυτήν την περίπτωση συνήθως γίνονται ύστερα πιο πλούσιοι, σαν τον Ιώβ.
Αλλά, και πολλοί άνθρωποι που βγαίνουν άλιωτοι, είναι και από αυτό, κάποια αδικία έχουν κάνει.
Από το βιβλίο του Οσίου Παϊσίου Αγιορείτη, «Με πόνο και αγάπη για τον σύγχρονο άνθρωπο», έκδοση Ιερού Ησυχαστηρίου «Ευαγγελιστής Ιωάννης Θεολόγος», Σουρωτή Θεσσαλονίκης, 1998. πηγή