Το ανθρώπινο είδος διαφέρει ριζικά, ελάχιστα, από τα άλλα όντα. Από τα λίγα αυτά διαφορετικά γνωρίσματα είναι η ψυχή, ο νους, η συνείδηση.
Δυστυχώς «εν 21ω αιώνι» πολλοί συνάνθρωποί μας υποφέρουν από έλειψη αυτών των ουσιωδών συστατικών της υπάρξεώς τους. Και αν μεν τα αίτια είναι παθολογικά ή ψυχιατρικά, ουδεμία ευθύνη φέρουν. Ας πάνε σε ψυχίατρο! Αλλά και «μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι» είπε ο Χριστός.
Αν όμως τα αίτια είναι υποκειμενικά, ιδιοτελή και δόλια και βρώμικα ωσάν την ψυχή τους τότε για την περίπτωση αυτή η σοφή γιαγιά μου έλεγε: «παιδάκι μου μη στενοχωριέσαι, όποιος σκάβει τον λάκκο του αλλουνού, πέφτει ο ίδιος μέσα και μάλιστα βαθύτερα και μην χαίρεσαι ποτέ αυτόν που υβριζει νεκρό.Το τέλος του θα είναι τραγικό».
Είναι νωπά ακόμη τα χώματα που σκέπασαν τον μακαριστό και πολύκλαυστο φίλο και αδελφό μας Μητροπολίτη Λαγκαδά Ιωάννη και κάποιοι που ανήκουν σε κάποια από τις προαναφερθείσες κατηγορίες, με τα λόγια τους ξύνουν πάνω από τον τάφο του τα χώματα και αν μπορούσαν θα έκαναν πολλά χειρότερα!Τα είχαν κάνει άλλωστε και όταν ζούσε.
Μιλούν με μένος, εκφράζονται και γράφουν χυδαία μέσα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και ως έσχατες παλλακίδες απολαμβάνουν ηδονικά την απώλεια ενός Ιεράρχου που πανθομολογουμένως προσέφερε πολλά στην Εκκλησία και στον άνθρωπο και άφησε πίσω του έργο και λαμπρές παρακαταθήκες..
Ο σεβασμός στους νεκρούς, στην Αρχαιότητα ήταν ένας ηθικός κανόνας που υπερείχε και απέναντι στις ανθρώπινες έριδες, αλλά και απέναντι στους νόμους του Κράτους και στους άρχοντες. Ακόμη και κατά την περίοδο των πολέμων, συμφωνούσαν τα δύο μέρη σε ανακωχή, προκειμένου να θάψουν τους νεκρούς τους.
Και εμφανίζεται σήμερα ένας θρασύδειλος, που δεν διέθετε ίσως τον ανδρισμό και το θάρρος να παρουσιαστεί ενώπιον του μακαριστού Δεσπότη και να του εκφράσει τα παράπονά του, αλλά μετά από τόσα που του είχε κάνει πήγε να του ζητήσει συγνώμη και να συγχωρεθεί από τον καλόψυχο Ιωάννη για όλες τις ασχήμιες και τις απρέπειες που του έκανε όσο ζούσε,εμφανίζεται επαναλαμβάνω σήμερα και τον υβρίζει με τον χειρότερο τρόπο. Ποιόν; Έναν νεκρό! Έναν νεκρό Ιεράρχη!Και να απολαμβάνει μάλιστα τον θάνατο του και τον τρόπο που κηδεύθηκε με τα πικρόχολα σχόλια του. Δεν καταλαβαίνει ότι ο Θεός τα επιτρέπει και τα καθορίζει αυτά προς μετάνοια και παραδειγματισμό ημών των ζώντων περιλειπωμένων; Δεν καταλαβαίνει ότι ο άδικος θάνατος του Ιωάννη είναι ένα μήνυμα εκ Θεού προς όλους μας, προς μετάνοια εις ένα έκαστον;
Κάθε έννοια λογικής καταλύεται μπροστά σε κάποιους ανθρωπίσκους αυτού του νανώδους αναστήματος που νομίζουν ότι μπορούν να καταπατούν ήθη αιώνων σ’ αυτόν τον αγιασμένο τόπο. Και το χειρότερο είναι ότι ο υβριστής περιβάλλεται με το τιμημένο ράσο!
Βέβαια αν σεβόταν την ιερωσύνη του, θα σεβόταν οπωσδήποτε και έναν νεκρό!Εναν νεκρό που και εχθρός μας να ήταν θα έπρεπε να ξεχάσουμε όλα τα αρνητικά του και να τον θυμόμαστε μόνο για τα καλά που έκανε και άφησε πίσω του.
Δεν έχουμε λόγια να απαντήσουμε σ’ αυτά τα αίσχη.Αλλά αν προκληθούμε με νέες θρασύτητες θα μιλήσουμε με ονοματεπώνυμο και θα αποκαλύψουμε πράματα και λοβιτούρες που έγιναν πριν μερικά χρόνια σε ναό της Θεσσαλονίκης αλλά και το περιεχόμενο ενός φακέλου που κρατάμε απο μία δίκη της εφημερίδας «Παρασκευή και 13» και τα όσα προέκυψαν τότε για όσα εμετικά και ψευδή εγράφησαν κατά του Ιωάννη. Είχαν γενετήσια αιτία και αφορμή και υπήρχαν ηθικοί αυτουργοί και υποκινητές για όλα αυτά!
Ας το βουλώσουν επομένως οι κάλαμοι των υποτακτικών και τα λοιπά θρασίμια γιατί σε λίγο θα δουν τα ονόματα τους πρωτοσέλιδα. Ξέρουν προφανώς ότι σε τέτοια θέματα δεν υποχωρώ ποτέ.
Είναι κρίμα, ειδικά σ’ αυτήν την δύσκολη εποχή που περνά η πατρίδα μας , να υπάρχουν κληρικοί που βγάζουν εμπάθειες και απωθημένα. Δεν γνωρίζει προφανώς ο… κύριος… πατήρ το «ο αποθανών δεδικαίωται». Αλλά ο ατάκτως επιζών υποφέρει και πληρώνει διπλά τα επίχειρα των κακών του πράξεων. Και αν έστειλες κάποτε σε μια δύσκολη στιγμή του άλλου ελιές μνημοσύνου, θα έλθει η ώρα που εσύ θα λάβεις κοπριές . Οψόμεθα!