Γράφει ο π. Γεώργιος Χριστοδούλου
Θυμάμαι την πρώτη φορά που επισκέφθηκα το Άγιον Όρος σε ηλικία 18 ετών, παρέα με τις έντονες υπαρξιακές μου αναζητήσεις.
Μου είπαν πως θα άξιζε να επισκεφθώ έναν τυφλό μοναχό στην Ιερά Μονή Φιλοθέου.
Μα τι θα μπορούσε να μου πει ένας τυφλός άνθρωπος αν δεν με κοίταζε στα μάτια, στο σώμα, στις κινήσεις μου, έτσι ώστε να με χαρτογραφήσει, σκέφτηκα…
Μόλις τον συνάντησα, μου πρότεινε να πάμε μια βόλτα έξω από το μοναστήρι.
Με κράτησε από το ένα χέρι και στο άλλο είχε τη μαγκουρίτσα του.
Καθίσαμε στο έδαφος κάτω από έναν μεγάλο πλάτανο.
Άρχισε να μου μιλάει για τον Θεό και με ρωτούσε αν συμφωνώ.
Εγώ τότε του εκμυστηρεύτηκα πως έχω πρόβλημα με την πίστη.
Με την πίστη;
Και μου δίνει τρία δυνατά χτυπήματα με τη μαγκούρα όπου έβρισκε.
Θύμωσα και πληγώθηκε ο εγωισμός μου.
Μετά μαλάκωσε η φωνή του και με ένα ζεστό γεμάτο γλυκύτατο ύφος μου λέει…
“Γιώργο…εμένα η Παναγία κάποια στιγμή μου έδωσε το φως μου, αλλά όταν είδα ότι δεν με συνέφερε, της ζήτησα να μου το πάρει πίσω.
Και με άκουσε.
Έλα το βράδυ μετά την τράπεζα στο κελί μου”.
Τι μυστήριος παππούλης, σκέφτηκα.
Πήγα στο κελί του και το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να μου βάλει ένα παλιό χαλάκι στη μούρη.
“Μύρισε καλά μου είπε”.
Ευωδίαζε.
Ήταν το χαλάκι που έβρεχε με τα δάκρυά του ο γέροντάς του Εφραίμ της Αριζόνα.
“Αυτό δεν είναι θαύμα”;
Κάποια στιγμή περιεργαζόμουν το κελάκι του. Κοίταζα αριστερά δεξιά και δεν μου φαινόταν χώρος τυφλού ανθρώπου.
Είχε ως διακονία να αντιγράφει κασέτες και να τις ταχυδρομεί σε ανθρώπους έξω στον κόσμο για πνευματική ενίσχυση.
Επίσης ταξίδευε μόνος και συχνά στην Αμερική, άλλαζε δύο αεροδρόμια, μόνο και μόνο για να εξομολογηθεί στον γέροντά του.
Όταν μας μιλούσε για εκείνον, έκλαιγε, του έλειπε η αγία πατρική παρουσία του.
Τον αγαπούσε πολύ.
Όποτε ανέβαινα στο Άγιον Όρος επεδίωκα να τον συναντήσω και να γεμίσω την ψυχή μου με την γεμάτη χάρη παρουσία του και τον πνευματοφόρο λόγο του.
Πιστεύω πως σήμερα ξεκίνησε να τον βρει στην Ουράνια Βασιλεία και πως θα είναι για πάντα αχώριστοι μαζί και με τον Ουράνιο Πατέρα και Δημιουργό μας.
Αιωνία του η μνήμη! Άγιος!