Πρέπει διαρκώς ο νούς μας —χωρίς περισπασμό— να χρονίζει στην αγάπη και μνήμη του Θεού, με την ευχή. Απ’ αυτά γεννιούνται η προς τον πλησίον αγάπη, η απλότητα, η πραότητα, η ταπείνωση, η ακεραιότητα, η αγαθότητα και η προσευχή. Ο διάβολος αγωνίζεται να απομακρύνει το νού μας από τη μνήμη του Θεού, το φόβο και την αγάπη Του, με λογής – λογής γήινα δολώματα.
Ο πατριάρχης Αβραάμ, όταν συνάντησε τον ιερέα του Θεού Μελχισεδέκ, του έδωσε τα καλύτερα των υπαρχόντων του και πήρε την ευλογία του. Έτσι και μείς τους καλύτερους λογισμούς μας να τους αφιερώνουμε στη μνήμη του Θεού και την αγάπη Του, οπότε ακόπως και με χαρά θα εκτελούμε τις εντολές του Κυρίου.
Όσιος Μακάριος ο Αιγύπτιος