ΡΩΤΗΣΕ ἕνας μοναχός μία παρέα προσκυνητῶν:
– Ὁ Θεός ἔχει ἄγχος;
– Ὄχι, πάτερ.
– Ἄν ὁ Θεός, πού κυβερνᾶ μέ τήν ἀπερινόητη σοφία Του τρισεκατομμύρια γαλαξίες, ἔχει νά ἀσχοληθεῖ μέ δισεκατομμύρια ἀνθρώπους καί μέ τήν παραμικρή λεπτομέρεια τῆς ζωῆς τους, ἔχει νά συντάξει καί νά διορθώσει ἀμέτρητα προβλήματα, νά ἀκούσει τίς ἀμέτρητες προσευχές καί τά ἄπειρα καρδιακά αἰτήματά μας, καθώς καί νά ἐπιμεληθεῖ τίς μύριες ψυχές, πού ἔχουν φύγει ἀπό τή ζωή αὐτή, ἄν, λοιπόν, γιά ὅλες αὐτές τίς φροντίδες ὁ Θεός δέν ἔχει ἄγχος, δικαιολογούμαστε νά ἔχουμε ἐμεῖς; Τί μικρόψυχοι καί ἄπιστοι, πού εἴμαστε!
