Ή ύλη δεν είναι αφ’ εαυτής κακή, όπως ψευδώς διατείνονται κάποιοι αιρετικοί (λ.χ. οι μανιχαίοι) και κάποιοι φιλόσοφοι. Όχι μόνο δεν είναι κακια η υλη, άλλα επιπλέον δεν είναι το μόνον όχημα του κακού. Όπως ή υλη, έτσι και το πνεύμα μπορεί να είναι όχημα του κακού. Κάθε υλικό πράγμα είναι φθαρτό, ακόμα-άκόμα και επίφοβο, εξαιτίας της αμαρτίας του ανθρώπου όμως η υλη δεν είναι κάτι κακό αφ’ εαυτού.
Ή υλη αποσυντίθεται, είναι ανίσχυρη κι ασήμαντη σε σύγκριση με το αθάνατο πνεύμα, άλλα δεν είναι αφ’ εαυτής κακή. Άν ήταν κακή, θά καθιέρωνε ποτέ ό Δεσπότης Χριστός τη Θεία Μετάληψη του άρτου και του οίνου και θά ονόμαζε τον άρτο και τον οίνο Σώμα Του και Αίμα Του; ’Άν ή υλη ήταν αφ’ εαυτής κακή, πώς θά μπορούσαν να βαπτίζονται οι άνθρωποι με νερό; Πώς θά μπορούσε ό Απόστολος Ιάκωβος να καθιερώσει να χρίονται οι ασθενείς με το έλαιο (του Ευχελαίου);
Πώς θά μπορούσε να παραμένει ό αγιασμός πάντα πεντακάθαρος, διαυγής και να έχει θαυματουργικές ιδιότητες; Πώς θά μπορούσε ό Σταυρός του Χριστού να έχει δύναμη; Πώς θά μπορούσε το ένδυμα του Χριστού να μεταδίδει τη θεραπευτικά δύναμη του Σωτηρος, με τα όποια θεραπεύτηκε ή αιμορροούσα γυναίκα;
Πώς θά μπορούσαν οι εικόνες και τα λείψανα των άγιων να επιτελούν τόσα πολλά θαύματα και να μεταδίδουν στους ανθρώπους τόσο πολύ καλό από το Βασίλειο της Χάριτος; Λοιπόν, πώς θά μπορούσε ποτέ μέσα από το κακό να προελθεί καλό στον άνθρωπο;
Όχι, όχι! ή ύλη δεν είναι ποτέ αφ’ εαυτής κακή.
.ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ.