Όπως το ελάφι πάντα μέσα στα βουνά ποθεί
ψάχνοντας νερό για να βρει, λίγο να ξεδιψάσει…
…Έτσι κι η καρδιά μου πάντα, τρέχει και ποθεί να βρει,
τον Κύριο, τον Άγιο, έστω και για μια στιγμή.
Κι όταν ο εχθρός με λύσσα σκύβει μεσ’ τ’ αυτί κρυφά
και με πονηριά μου λέει, «πού είναι ο Θεός σου πια;»…
…Στρέφω το δειλό μου βλέμμα εις τον ουρανό ψηλά,
στον Κύριο, τον Άγιο, για να βρω παρηγοριά.
Τότε, κι η καρδιά μου, λέει: «Ξέχασες πόσες φορές,
σ’ έσωσε από κίνδυνους κι από τόσες σύμφορες;
Έλπιζε εις τον Θεό σου, με αγκάλες ανοιχτές
ο Κύριος σε προσκαλεί, σε αθάνατες πήγες.