Eμεῖς οἱ ἄνθρωποι τόσο πολύ ἀγαπᾶμε τίς συνήθειές μας, ὥστε οἱ ἴδιοι δέν θέλουμε νά τίς βγάλωμε, ὄχι ὅτι δέν βγαίνουν οἱ συνήθειες. Τίς ἀγαπᾶμε τίς συνήθειές μας, τίς ὑποστηρίζομε, μᾶς ἀρέσουν καί προτιμοῦμε καλύτερα νά μᾶς σφάξουν παρά νά ἀλλάξωμε μιά συνήθειά μας.
Παρατηρῆστε, ὅταν θελήσουν νά μᾶς ἀλλάξουν κάποια συνήθειά μας, κάποια σκέψη μας, κάποια γνώση μας, πῶς ἀμέσως ἀντιδρᾶμε. Ἀμέσως ταραζόμαστε, γιατί τήν ἀγαπᾶμε τήν συνήθειά μας, ὄχι ὅτι αὐτή δέν ἀλλάζει. Ἴσα ἴσα πού ἡ Ἁγία Γραφή λέγει ὅτι καί ὁ ἡλικιωμένος Νικόδημος ἤ ὁποιοσδήποτε ἄλλος μπορεῖ νά ξαναγεννηθεῖ λαμβάνοντας τό βάπτισμα.
Ἡ Ἁγία Γραφή λέγει ὅτι καρδίαν καινήν μᾶς δίνει ὁ Θεός, κάνοντάς μας ἀνάπλαση τοῦ λαοῦ, τοῦ βαθυτέρου εἶναι μας, καί ἔτσι γινόμεθα καινούργιοι ἡμέρᾳ τῇ ἡμέρᾳ. Ἑπομένως ἀλλάζει ὁ ἄνθρωπος.
