Έχουν γράψει πολλά οι Άγιοι Πατέρες γι΄ αυτήν την σατανική μητέρα της υπερηφανείας, που μας οδηγεί στον θάνατον. Στο «Περί διακρίσεως παθών και λογισμών» του Ευαγρίου του Μοναχού συνάντησα την ακόλουθη διδασκαλία:
«Από όλους τους λογισμούς, μόνον ο λογισμός της κενοδοξίας έχει αφθονίαν υλικού και περιλαμβάνει ολόκληρον σχεδόν τον κόσμον και ανοίγει τις πόρτες σε όλους τους δαίμονες, σαν πονηρός προδότης κάποιας πόλεως.
Γι΄ αυτό και εξευτελίζει τον νου του αναχωρητή γεμίζοντάς τον με πολλά λόγια και ασχολίες και καταστρέφει τις προσευχές του με τις οποίες προσπαθεί να θεραπεύση τα τραύματα της ψυχής του.
Αυτόν τον λογισμό τον μεγαλώνουν με την ήττα τους όλοι οι δαίμονες και μέσω αυτού εισέρχονται και πάλι στις ψυχές και έτσι κάνουν την τελευταία κατάστασι χειρότερη από την πρώτη. Από αυτόν τον λογισμό γεννιέται και ο λογισμός της υπερηφανείας, ο λογισμός, που κατακρήμνισε από τον ουρανόν στην γη τον σατανά, που είχε πριν την σφραγίδα της ομοιώσεως με τον Θεόν και το στεφάνι της ομορφιάς.
Να ξεφύγης λοιπόν από αυτόν τον λογισμόν της κενοδοξίας και να μην αργοπορήσης, για να μη παραδώσουμε την ζωή μας σε άλλους και τον βίον μας σ΄ αυτούς, που δεν έχουν έλεος, δηλαδή στους δαίμονες. Αυτόν τον δαίμονα τον διώχνει η επίμονη προσευχή και το να μη κάνης θεληματικά ή να λες τίποτε από εκείνα, που βοηθούν στην καταραμένη κενοδοξία».
Π. Σωτήρχος «Ορθόδοξος Τύπος» αρ. φ. 713