Ήταν ημέρες Μεγάλης Σαρακοστής,
όταν ο Γέροντας είδε από μακρυά έναν κλέφτη,που παραβίαζε την πόρτα του κελιού του…
Ήταν ο ίδιος που τον είχε κλέψει και πέρυσι…
Μέριασε ο Γέροντας, και κρύφτηκε στην μάντρα,
ώσπου ο κλέφτης να τελειώσει το έργο του…
Οταν τα διηγήθηκε στον υποτακτικό του, εκείνος οργισμένος τον ρώτησε:
-Γιατί γέροντα δεν με φώναζες να τον πιάσουμε ;
Ο ίδιος μας έκλεψε και πέρσι και μένει αμετανόητος!
“Πού ξέρεις παιδί μου; του απάντησε ο Γέροντας..”
”Ίσως φέτος μετανοήσει…”
-“Κι αν το ξανακάνει;..” Ξέσπασε ο υποταχτικός.
“Ε, τότε πρέπει παιδί μου να τρέξω… για να του ανοίξω και να του τα δώσω εγώ, για να μην ξανακλέψει…
και κολάσει για τρίτη φορά την ψυχή του…”
Έσκυψε ο υποταχτικός του φίλησε το χέρι, κι έφυγε πνιγμένος στα δάκρυα..
