π. Δημητρίου Ν. Θεοδωροπούλου
Τί γίνεται μὲ αὐτὰ τὰ ΑΜΗΝ ποὺ ξεφυτρώνουν σὰν τὰ κεφάλια τῆς Λερναίας Ὕδρας καθημερινὰ στὸ διαδίκτυο καὶ πιὸ συγκεκριμένα στὸν χῶρο τοῦ Facebook;
Εἶναι μία ἐρώτηση ποὺ τὴν ἀκοῦμε καὶ ἐμεῖς οἱ Πνευματικοὶ τελευταῖα.
Μιλᾶμε γιὰ τὶς δημοσιεύσεις ἐκεῖνες ποὺ σὲ προτρέπουν νὰ ἀποδεχθεῖς τὸ περιεχόμενό τους πληκτρολογῶντας ὡς σχόλιο τὴν λέξη ΑΜΗΝ. Γράφοντας ΑΜΗΝ ὁμολογεῖς τὴν πίστη σου, βοηθᾶς ἀνθρώπους, πλημμυρίζει ἡ ζωή σου ἀπὸ θαύματα, σοῦ ἔρχονται ἀμέτρητα καλά, ἀποτρέπεται κάθε κακό. Αὐτὰ ὑπόσχονται οἱ ἐν λόγῳ δημοσιεύσεις.
Τὸ ΑΜΗΝ ἐδῶ λειτουργεῖ ὡς like. Γι’ αὐτὸ χρειάζεται μεγάλη προσοχή. Πάντα βρίσκονται σὲ ἐξέλιξη διαδικασίες προσέλκυσης ὀπαδῶν (like-farming), μέσῳ τῶν ὁποίων διάφοροι ἐπιτήδειοι ὄχι μόνο κερδοσκοποῦν, ἀλλὰ ἐνίοτε γίνονται καὶ ἐπικίνδυνοι διασπείροντας κακόβουλο λογισμικὸ (ἰοὺς κ.λπ.) ἢ ὑποκλέπτοντας προσωπικὰ δεδομένα. Ἐσὺ λές, ἕνα ἀθῶο κλὶκ εἶναι! Ὅμως χωρὶς νὰ τὸ καταλάβεις γίνεσαι συνεργὸς σὲ μιὰ ἀπάτη ἢ καὶ θέτεις τὸν ἑαυτό σου σὲ κίνδυνο.
Ἂς δοῦμε ὅμως πιὸ συγκεκριμένα τί συμβαίνει μὲ αὐτὰ τὰ ΑΜΗΝ. Δὲν θὰ μιλήσω θεωρητικά, ἀλλὰ βάσει παραδειγμάτων.
Ἰδοὺ ἕνα. Φανερώνει σὺν τοῖς ἄλλοις ὅτι τὸ θέμα ἀγγίζει καὶ πτυχὲς ἀστειότητος.
Δηλαδὴ ὅποιος ἔτυχε σήμερα (ἀπροσδιόριστο τὸ σήμερα) νὰ δεῖ αὐτὴν τὴν «ἔκτακτη εἴδηση» καὶ νὰ γράψει ΑΜΗΝ, γλύτωσε ἀπὸ τὴν ἀρρώστια, τὸν θάνατο καὶ τὰ ἄλλα δεινά! Ὅποιος δὲν τὴν εἶδε; Κρῖμα, φάνηκε ἄτυχος! Ὅποιος πάλι τὴν εἶδε, ἀλλὰ δὲν ἔγραψε ΑΜΗΝ;
Ὤ! ἐδῶ κρύβεται τὸ μεγάλο μυστικό. Ὁ φόβος! Μήπως ἂν δὲν γράψω ΑΜΗΝ, μοῦ συμβοῦν ὅλα αὐτὰ τὰ κακά; Σ’ αὐτὸ πολλὰ μπορεῖ νὰ ποντάρει ὁ κάθε ἐπιτήδειος. Διότι δὲν ὑπάρχει φόβος χειρότερος ἀπὸ τὸν θρησκευτικό.
Κοιτάξτε πῶς οἱ παρακάτω εἰκόνες μποροῦν νὰ ἐνσπείρουν τὸν φόβο.
Κι ἂν ἀγνοήσω; Μήπως ἐκτὸς τοῦ ὅτι θὰ χάσω τὴν εὐκαιρία νὰ κερδίσω, μοῦ συμβεῖ καὶ κανένα κακό, μὲ τιμωρήσει ὁ ἅγιος ποὺ δὲν τοῦ ἔκανα like (ΑΜΗΝ);
Ἂν δὲν γράψω, μήπως πεῖ ὁ Θεὸς ὅτι δὲν τὸν ἀγαπῶ;
Ἂν δὲν πληκτρολογήσω, μήπως θεωρηθεῖ ὅτι δὲν πιστεύω πὼς ὁ Θεὸς μπορεῖ νὰ κάνει θαύματα;
Παρακάτω τὸ ὕφος γίνεται πιὸ ἀπαιτητικό, ἕως καὶ ἐκβιαστικό, θὰ ἔλεγα, γι’ αὐτοὺς ποὺ ἔχουν μέσα τους τὸν θρησκευτικὸ φόβο. Ἡ χειραγώγησις ἐπὶ θύραις!
.png)
Νύξη ἀπειλῆς τὸ τελευταῖο!
Οἱ ἐκκλήσεις γιὰ προσευχὴ πάλι, δὲν καταλαβαίνω, γιατί θὰ πρέπει νὰ συνοδεύονται ἀπὸ προτροπὲς γιὰ πληκτρολόγηση τοῦ ΑΜΗΝ; Δὲν ἀρκεῖ μία ἁπλῆ παράκληση γιὰ προσευχή; Ἐμεῖς ὅταν γράφουμε κάπου, σὲ μιὰ ὁμάδα, ἂς ποῦμε, κάτι τέτοιο, ζητοῦμε νὰ μᾶς κάνουν like; Ὅποιος θέλει, κάνει. Κι ὅποιος δὲν κάνει, δὲν σημαίνει ὅτι δὲν εἶπε ἔστω καὶ ἕνα Κύριε, ἐλέησον ἀπὸ μέσα του. Πρὸς τί τὸ περισσόν; Καὶ γιατί οἱ σελίδες αὐτές, ποὺ διαρκῶς βομβαρδίζουν μὲ τέτοιες δημοσιεύσεις, σπανίως ἀναρτοῦν κάτι παραγωγικό, ἕνα κείμενο, ἂς ποῦμε, ἕνα βίντεο, κάτι παρόμοιο;
Εἶχα σκοπὸ ἐδῶ νὰ καταχωρίσω καὶ κάποια εἰκονίδια τὰ ὁποῖα ἀναφέρονται στὸ τραγικὸ δυστύχημα τῶν Τεμπῶν. Δὲν θὰ τὰ βάλω ὅμως, διότι δὲν θέλω νὰ τὰ ἀνακυκλώσω, ἀπὸ σεβασμὸ πρὸς τὴν μνήμη τῶν ἀδικοχαμένων, τῶν γονιῶν, συγγενῶν καὶ φίλων τους καὶ ὅλου τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ ποὺ θρήνησε καὶ θρηνεῖ ἀκόμη. Δυσκολεύομαι καὶ νὰ τὰ χαρακτηρίσω. Παίζουν ἐν οὐ παικτοῖς (μὲ πράγματα ποὺ δὲν παίζεις), ὅπως θὰ ἔλεγαν καὶ οἱ ἀρχαῖοι μας πρόγονοι. Παραβιάζουν ἀδιάντροπα, γιὰ μένα, τεμένη ἱερὰ τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς. Δὲν σέβονται τίποτε. Ἱεροσυλοῦν!
Τί ἄλλο νὰ πῶ; Ὅτι πολλὰ ἀπὸ αὐτὰ θυμίζουν ὡροσκόπιο, καζαμία καὶ τὸ γνωστὸ «Νὰ σοῦ πῶ τὴν μοῖρα σου, νὰ σοῦ πῶ τὸ ριζικό σου»;
.png)
Νὰ πῶ ὅτι ὑποβιβάζουν σὲ μαγικὸ ἀντικείμενο ἀκόμη καὶ τὸν τίμιο Σταυρό;
Νὰ πῶ καὶ γιὰ τὰ θαύματα, ποὺ προσφέρονται σὲ τιμὴ εὐκαιρίας, ἢ μᾶλλον (λάθος) ἐντελῶς δωρεάν; Μὴ τὸ χάσεις! Μὲ ἕνα ΑΜΗΝ ἔρχεται σπίτι σου πακεταρισμένο!
.png)
Πόση προσπάθεια πρέπει νὰ καταβάλει κανεὶς γιὰ νὰ μὴ δεχθεῖ ὅτι εἶναι ἀπάτες ὅλα αὐτά!
.png)
.png)
.png)
.png)
Τὰ εἰκονίδια θὰ τὰ συναντήσουμε σὲ διαφορετικὲς διαδικτυακὲς ὁμάδες καὶ ὑπὸ πολλὲς παραλλαγές. Ἄλλοτε ἀλλάζουν τὰ εἰκονιζόμενα πρόσωπα, ἄλλοτε τὸ φόντο, ἄλλοτε παραλλάσσεται ἐλαφρῶς τὸ περιεχόμενό τους κ.ο.κ. Οἱ ὁμάδες χρησιμοποιοῦν ἐπωνυμίες ποὺ περιέχουν τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, τῆς Παναγίας καὶ τῶν Ἁγίων. Κυριαρχεῖ ἡ ἀνωνυμία. Δὲν κινδυνεύει, φαντάζομαι, νὰ θεωρηθεῖ ὑπερβολικὰ καχύποπτος κάποιος ποὺ θὰ σκεφτεῖ ὅτι πολλὲς ἀπὸ αὐτὲς τὶς ὁμάδες ἀνήκουν στὸ ἴδιο δίκτυο («ἀλλάζει ὁ Μανωλιὸς καὶ βάζει τὰ ροῦχα του ἀλλιῶς»).
Τὸ ὅλο πνεῦμα τους θυμίζει τὸ λεγόμενο “Γράμμα τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου” ποὺ κατὰ καιροὺς κυκλοφορεῖ. Ἔχει κάνει δῆθεν τὸν γύρο τοῦ κόσμου κάμποσες φορὲς καὶ τώρα ἦρθε ἡ ὥρα νὰ τὸν ξανακάνει. Ἐσὺ δὲν πρέπει νὰ τὸ κρατήσεις πάνω ἀπὸ 4 μέρες, ἀλλὰ νὰ στείλεις ἀντίγραφά του (ὁρίζει καὶ τὸν ἀριθμὸ) σὲ ἄλλους, γιὰ νὰ βροῦν κι ἐκεῖνοι τὴν ἴδια τύχη ποὺ περιμένει ὅσους τὸ κρατοῦν στὰ χέρια τους. Ἀναφέρει καὶ παραδείγματα ἀνθρώπων ποὺ τοὺς ἔφερε τύχη τὸ γράμμα αὐτό, κέρδισαν λαχεῖα, εἶδαν πολλὰ καλά, ἄλλαξε ἡ ζωή τους. Ἀναφέρει ὅμως καὶ πολλὰ κακὰ (ἀκόμη καὶ θανάτους) γιὰ ὅσους «ἔσπασαν τὴν ἁλυσίδα» καὶ τὸ κράτησαν πάνω ἀπὸ 4 μέρες ἢ δὲν ἔστειλαν ἀντίγραφά του σὲ ἄλλους.
Κάτι παρόμοιο κυκλοφοροῦσε παλαιότερα (τώρα ὄχι τόσο), μὲ τὸν τίτλο «Ἐπιστολὴ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ». Βρέθηκε δῆθεν στὸν τάφο τῆς Παναγίας. Βρίθει χαρμοσύνων ἐπαγγελιῶν, ἀλλὰ καὶ φρικωδῶν ἀπειλῶν, καλλιεργεῖ κλῖμα πνευματικῆς τρομοκρατίας. Πολλοὶ (ἡλικιωμένοι συνήθως) τὴν ἔχουν στὸ σπίτι τους σὰν εὐαγγέλιο. Πρόκειται ὅμως γιὰ κίβδηλο κείμενο, ψευδεπίγραφο.
Στὸ ἴδιο πνεῦμα, τέλος, κινεῖται καὶ ἡ ἀκατάσχετη προφητολογία τῆς ἐποχῆς μας. Τρομοκρατεῖ καὶ κλέβει τὴν χαρὰ μέσα ἀπὸ τὶς ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων. Παρ’ ὅτι διαρκῶς διαψεύδεται, ὁλοὲν καὶ δριμύτερη ἐπανέρχεται χαλκεύοντας ἱστορίες, τοποθετῶντας στὸ στόμα τῶν ἁγίων λόγια ποὺ ποτὲ δὲν εἶπαν, παρερμηνεύοντας.
Ποιοί κρύβονται πίσω ἀπὸ ὅλα αὐτά; Ποιά τὰ κίνητρα καὶ οἱ προθέσεις τους; Δὲν γνωρίζουμε – ἐγὼ τοὐλάχιστον δὲν γνωρίζω. Καὶ δὲν εἶναι ἀσφαλῶς πάντα καὶ παντοῦ ἴδια τὰ κίνητρα. Ἕνα ὅμως εἶναι σίγουρο, ὅτι κάποιοι ἄνθρωποι εἴτε ἀπὸ ἀφέλεια εἴτε ἀπὸ ἀδυναμία (μιὰ ἀρρώστια, μιὰ ἀπογοήτευση, ἕνα τραγικὸ γεγονὸς κάνει πολὺ ἀδύναμο τὸν ἄνθρωπο) εἴτε ἀπὸ φόβο, τσιμποῦν, κατὰ τὸ δὴ λεγόμενον. Καὶ οἱ ἐπιτήδειοι κάνουν τὴν δουλειά τους.
Ἂς μὴ τοὺς κάνουμε τὸ χατίρι. Ἂς εἴμαστε πιὸ ἁπλοὶ στὴν σχέση μας μὲ τὸν Θεό. Νὰ τὸν ἀγαποῦμε, ὄχι νὰ τὸν φοβόμαστε. Πῶς μπορεῖ νὰ φοβᾶσαι κάποιον ποὺ σταυρώθηκε γιὰ σένα!
Τὰ προβλήματά μας δὲν θὰ λυθοῦν μὲ μαγικὸ τρόπο, μὲ πατήματα κουμπιῶν. Ὁ εἰκονικός μας κόσμος πολλὰ ὑπόσχεται. Ὅ,τι λάμπει ὅμως δὲν εἶναι χρυσός.
Μὴ τσιμπᾶς σὲ ὅλα!