Τα άτομα προσαρμόζονται προς το επικρατούν
πνεύμα της κοινωνίας, εις την προσπάθειαν αποφυγής
αντιθέσεων, αι οποίαι θα ενέτειναν την αγωνίαν και
την ανασφάλειαν ή θα συνέτειναν εις την σταδιακήν πε-
ριχαράκωσιν των και την τραγικήν βίωσιν του αισθήμα-
τος της μοναξιάς.
Χρειάζεται μεγάλη ψυχική ισχύς και βαθεία πίστις εις τας πνευματικάς αξίας διά να διατηρήση το άτομον τας αρχάς και την γνησιότητα του και να δύναται να αντισταθή εις τας κοινωνικάς προκλήσεις, χωρίς να θλίβεται ή να αποσύρεται, παραμένον πάντοτε εις τας επάλξεις του αγώνος, υπερασπιζόμενον τας
αναλλοιώτους ηθικάς και πνευματικάς αξίας, ακολου-
θώντας με σταθερότητα την ανοδικήν του πορείαν,
παρά τας συνεχώς διογκουμένας εξωτερικάς αντιστά-
σεις.
Η προσπάθεια της συγχρόνου κοινωνίας να καλλιερ-
γήση εν εκτάσει και να εδραιώση τον υλικόν ευδαιμονι-
σμόν, εντός της ατμοσφαίρας του νεοφιλελευθέρου
πνεύματος, έρχεται εις αντίθεσιν προς τας αιωνίας ανα-
ζητήσεις και προσδοκίας του ανθρώπου διά την αρετήν,την εσωτερικήν ειρήνην και πληρότητα,τον σεβασμόν,
την φιλανθρωπίαν, την αξιοπρέπειαν, την αλληλεγγύην,
η οποία στηριζομένη εις την υπεροχήν της φιλαλληλίας
αποτελεί έμφυτον ηθικήν αξίωσιν διά κοινήν και ισοβαρή
ανοδικήν κοινωνικήν πορείαν, την ανυπόκριτον αγά-
πην, ως κορυφαίαν κοινωνικήν αξίαν, μεταμορφώ-
νουσα ριζικώς τον κόσμον, την δικαιοσύνην, ως
θεμελιώδη όρον κοινωνικής αλληλοεξαρτήσεως, την κοι-
νωνικήν προσφοράν εις το μέγιστον των δυνατοτήτων,
την γνησίαν αξιοπρέπειαν, την ακολουθίαν και ταύτισιν
λόγου και βιώματος και την άκραν αλήθειαν, την
εκφραζομένην διαυγώς, καθ’ όλην την έκτασιν της κοι-
νωνικής λειτουργικότητος αυτού.
Όσον ισχυρότερα είναι τα υπαρξιακά ερείσματα και
το αξιολογικόν υπόβαθρον του ατόμου τόσον πλέον
αναλλοίωτον παραμένει τούτο κατά την λειτουργικήν έν-
ταξιν του εντός του κοινωνικού χώρου.
Η εσωτερική ισχύς του αυθεντικού Είναι επιτρέπει εις το άτομον να αντιμετωπίζη μετά υπομονής, καρτερίας και εσωτερικής
ειρήνης τας εξωτερικάς αντιθέσεις και να εναρμονίζη
μετά διακρίσεως την βίωσιν των αξιών του μετά των
απαιτήσεων και προσδοκιών του κοινωνικού χώρου.
Απόσπασμα από το άρθρον
Σταύρος Ι. Μπαλογιάννης
“Η αντίληψις του Είναι εις τον σύγχρονον
άνθρωπον” Εγκέφαλος 53, 52-61
