Προχωρά ακάθεκτη η ένωση των εκκλησιών. Το Βατικανό πλασάρει ένα “Εγχειρίδιο Οικουμενισμού”

Το εγχειρίδιο θα “ενθαρρύνει και θα καθοδηγήσει τους ιεράρχες στην εκπλήρωση των οικουμενικών τους υποχρεώσεων”

Σε συνέχεια του Οικουμενιστικού κρεσέντου του Πάπα προς το Φανάρι με σκοπό την πλήρη ενότητα το Ποντιφικό Συμβούλιο για την Προώθηση της Χριστιανικής Ενότητας θα παρουσιάσει ένα σημαντικό έγγραφο για την οικουμενική διάσταση του σκοπού της Εκκλησίας με θέμα: “Ο Επίσκοπος και η Χριστιανική Ενότητα. Οικουμενικός οδηγός “. Το έγγραφο προορίζεται να υποστηρίξει τους επισκόπους στην υπηρεσία τους προς τη χριστιανική ενότητα και η δημοσίευσή του χρονολογείται στην 60η επέτειο από την ίδρυση του αντίστοιχου Ποντιφικού Συμβουλίου από τον Πάπα Ιωάννη ΧΧΙΙΙ το 1960, αναφέρει το Vatican News.

Αυτή η έκδοση εγκρίθηκε από τον Πάπα Φραγκίσκο, ο οποίος το αναφέρθηκε σε μήνυμά του υπενθυμίζοντας ότι «η εξυπηρέτηση της ενότητας είναι ουσιαστική πτυχή της αποστολής κάθε επισκόπου» Το εγχειρίδιο θα “ενθαρρύνει και θα καθοδηγήσει τους ιεράρχες στην εκπλήρωση των οικουμενικών τους υποχρεώσεων.”

Ο οικουμενικός οδηγός αποτελείται από δύο κεφάλαια.

– Το πρώτο ονομάζεται «Προώθηση του Οικουμενισμού στην Καθολική Εκκλησία» και περιέχει τις προϋποθέσεις για την Εκκλησία που θεωρούνται απαραίτητες για την επιτυχή εκπλήρωση της οικουμενικής της αποστολής. Συγκεκριμένα, ασχολείται με δομές και άτομα ανά επισκοπή και ανά εθνικό επίπεδο, τα οποία θα πρέπει να συμμετέχουν άμεσα στην εξυπηρέτηση της ενότητας της Εκκλησίας. Δίδονται επίσης συστάσεις για την οργάνωση της οικουμενικής εκπαίδευσης του κληρικού και των πιστών και για την ορθή χρήση των επισκοπικών μέσων στο θέμα αυτό.

-Στο δεύτερο κεφάλαιο, με τίτλο «Η Καθολική Εκκλησία στις Σχέσεις της με άλλους Χριστιανούς», αναλύονται τέσσερις μορφές ανάπτυξης σχέσεων με άλλες χριστιανικές ομολογίες. Σημειώνεται, καταρχάς, πως αυτός είναι ο πνευματικός οικουμενισμός, η ψυχή κάθε οικουμενικού κινήματος. Απαιτούνται προσευχή και έργα μετάνοιας, και εφιστάται επίσης η προσοχή στη σημασία τέτοιων παραγόντων όπως η εμπιστοσύνη στις Γραφές, η επούλωση της μνήμης και ο «οικουμενισμός του αίματος». Υπάρχει επίσης ένας διάλογος αγάπης (είναι αδιαχώριστος από την κουλτούρα της συνάντησης), ένας διάλογος αλήθειας (πραγματοποιείται στο έργο των κοινών θεολογικών επιτροπών) και ένας διάλογος ζωής, που πραγματοποιείται μέσω της κοινής μαρτυρίας Χριστιανών από διαφορετικές ομολογίες απέναντι στον άπιστο κόσμο σχετικά με τις αξίες τους και μέσω κοινής υπηρεσίας προς τους άπορους και τους μειονεκτούντες.

Ο δημοσιευμένος οδηγός για τον οικουμενισμό βασίζεται στο διάταγμα της Β’ Βατικάνειας Συνόδου για τον Οικουμενισμό Unitatis redintegratio, της οικουμενικής εγκυκλίου του Πάπα Ιωάννη Παύλου II “Ut un sint” και σε ορισμένα έγγραφα που είχαν προηγουμένως αναπτυχθεί από το Ποντιφικό Συμβούλιο για την Προώθηση της Χριστιανικής Ενότητας.

Κάθε διαδοχική ενότητα του “οικουμενικού οδηγού” τελειώνει με μια λίστα πρακτικών συστάσεων, οι οποίες συνοψίζουν τα καθήκοντα που έχουν τεθεί και τις πρωτοβουλίες που συνιστώνται για την επίλυσή τους σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο. Το προσάρτημα του εγγράφου περιέχει μια σύντομη περιγραφή των διεθνών θεολογικών πρωτοβουλιών στις οποίες εμπλέκεται η Ρ/Καθολική Εκκλησία.

πηγή