Οι Γερμανοί, που ήταν οι ηθικοί αυτουργοί και καθοδηγητές των εγκληματιών, έβλεπαν τους Έλληνες και τους Αρμενίους ως φραγμό, εμπόδιο στα σχέδιά τους για οικονομική διείσδυση στην Ανατολή.
Ο καθοδηγητής των Τούρκων στρατηγός Λίμαν Φον Σάντερς υποστήριζε τα εξής: «η Τουρκία δεν έχει ουδεμίαν ασφάλειαν ούτε δύναται να οργανωθεί ελευθέρως εις το μέλλον, λόγω της παρουσίας των Ελλήνων»
(Πώς η Γερμανία κατέστρεψε τον ελληνισμό της Μ. Ασίας, Μ. Ροδά, εκδ. Παρουσία. Το βιβλίο γράφτηκε το 1916 και επανατυπώθηκε).
Για να μην προκληθεί αντίδραση στον «πολιτισμένο» κόσμο προτείνει, ως τελική λύση, τον λευκό θάνατο, τις ατέλειωτες οδοιπορίες.
«Σας διαβεβαιώνω ότι οι παγωνιές και το κρύο του χειμώνα, οι βροχές και η μεγάλη υγρασία, ο ήλιος και η τρομερή ζέστη του καλοκαιριού, οι αρρώστιες του εξανθηματικού τύφου και της χολέρας, οι κακουχίες και η ασιτία, θα φέρουν το ίδιο αποτέλεσμα με τις σφαγές που λογαριάζετε να κάνετε εσείς», έλεγε στους Τούρκους ο Σάντερς.
Από τη στιγμή εκείνη (1914) ο ελληνισμός δεν υπήρχε. Εκμεταλλευόμενοι και τον ρωσοτουρκικό πόλεμο, οι Τούρκοι διατάζουν για δήθεν λόγους ασφαλείας τη μεταφορά των χριστιανών του Πόντου στα ενδότερα. Αρχίζει πλέον απροκάλυπτα η εξόντωση. Οι άνδρες δολοφονούνται στα διαβόητα αμελέ ταμπουρού, στα τάγματα θανάτου, και τα γυναικόπαιδα με τη διαδικασία του «λευκού θανάτου».
https://proskynitis.blogspot.com/2023/05/blog-post_675.html