Τι να το κάνεις άνθρωπε αν κερδίσεις τον κόσμο όλο, αλλά χάσεις την ψυχή σου; Φρικτό είναι να μην αντιλαμβάνεται κανείς σήμερα τον μεγάλο αυτό κίνδυνο κ να αδιαφορεί γιά την ψυχή του.
Τι κρίμα, 2020 χρόνια *(περίπου) Χριστιανισμού πέρασαν κ ακόμη οι άνθρωποι αδυνατούν να κατανοήσουν, να σοβαρευτούν κ να εφαρμόσουν αυτά τα λόγια τού ΚΥΡΙΟΥ μας.
Κι έτσι τίθενται τα ερωτήματα: Είμαστε Αληθινοί Χριστιανοί;
εφαρμόζουμε τον λόγο τού ΚΥΡΙΟΥ μας; Η απάντηση είναι: Δυστυχώς όχι, διότι κατά πλειοψηφία δεν τα εφαρμόζουμε κ αδιαφορούμε γιά την σωτηρία της ψυχής μας.
Έτσι έρχεται λοιπόν κ σήμερα ο ΧΡΙΣΤΟΣ κ μας ρωτά:
Γιά την αθάνατη ψυχή σου άνθρωπε τι κάνεις;
Τί έκανες άνθρωπε όλα αυτά τα χρόνια πού σού έδωσα επί της γής; Άνθρωπε, μιά μεγάλη αμαρτία πού διαπράττεις καθημερινά είναι η αμέλειά σου γιά τη σωτηρία της ψυχής σου κ η προσκόλλησή σου στο να αποκτήσεις γήινα αγαθά.
Γιαυτό ο Καλός ΘΕΟΣ επέτρεψε ακόμη κ αυτόν τον κορονοιό γιά να μας κάνει να αναθεωρήσουμε την στάση μας κ τις προτεραιότητες στη ζωή μας, πού βρισκόμαστε; πού πάμε; τι κάνουμε γιά την σωτηρία της ψυχής μας;
Ποιά θέση έχει ο ΘΕΟΣ στην ζωή μας, στην καρδιά μας;
Ο ΚΥΡΙΟΣ μας δίνει την περίοδο αυτή, μιά ακόμη ευκαιρία γιά ειλικρινή ΜΕΤΑΝΟΙΑ κ αλλαγή ζωής.
Ας μην αμελήσουμε λοιπόν κ ας ξεκινήσουμε τώρα-σήμερα, γιατί το αύριο δεν το ξέρουμε, το αύριο είναι στα ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ κ να εργαζόμαστε γιά ΑΥΤΟΝ κ γιά την σωτηρία της ψυχής μας, κ των συνανθρώπων μας.
Ίσως ο ΚΥΡΙΟΣ μας χαρίζει λίγο χρόνο – λίγα χρόνια ακόμη ως φιλάνθρωπος ΘΕΟΣ, διότι μας αγαπά καί δεν θέλει την αιώνια απώλεια τού αμαρτωλού αλλά θέλει την σωτηρία μας.
ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΑΜΑΡΤΩΛΟΥ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ:
«Δέσποτα, ΚΥΡΙΕ του Ουρανού κ της γης, Βασιλεύ των αιώνων, ευδόκησε να ανοιχθή κ για μένα η θύρα της Μετανοίας, ώστε με πόνο καρδίας να προσεύχωμαι σ’ Εσένα τον μόνο Αληθινό ΘΕΟ, τον ΠΑΤΕΡΑ του ΚΥΡΙΟΥ ημών ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, το ΦΩΣ του κόσμου.
Δέξου, Πολυεύσπλαγχνε, τη δέησή μου. Μη την απορρίψης. Συγχώρησε κάθε κακό που έκανα νικημένος από την προαίρεσή μου. Ζητώ ανάπαυση κ δεν τη βρίσκω, γιατί η συνείδησή μου με ελέγχει. Προσδοκώ ειρήνη, αλλά ειρήνη δεν έχω εξ αιτίας του πλήθους των αμαρτιών μου. Άκουσε, ΚΥΡΙΕ, μια καρδιά που Σε επικαλείται. Μη βλέπης τα κακά μου έργα.
Επίβλεψε στην αδυναμία της ψυχής μου κ σπεύσε να με θεραπεύσης από τα βαριά μου τραύματα. Δώσε μου καιρό Μετανοίας με το έλεος της φιλανθρωπίας Σου. Ελευθέρωσέ με από τα πάθη μου. Μη με κρίνης σύμφωνα με τη δικαιοσύνη Σου. Μη μου ανταποδώσης κατά τα έργα μου, για να μη χαθώ εντελώς. Εισάκουσέ με ΚΥΡΙΕ, γιατί βρίσκομαι σε απόγνωση. Αφού έχασα κάθε ελπίδα κ σκέψη για τη διόρθωσή μου, προσπίπτω στους οικτιρμούς Σου. Ελέησέ με τον ξεπεσμένο κ κατάκριτο για τις αμαρτίες μου.
Λυπήσουμε, ΚΥΡΙΕ, γιατί συνέχομαι από πλήθος ανομιών κ μοιάζω αλυσοδεμένος απ΄ αυτές. Εσύ μόνο γνωρίζεις να ελευθερώνης κ να θεραπεύης. Γι’ αυτό σε όλες τις φοβερές μου αδυναμίες κ αρρώστιες επικαλούμαι μόνο Εσένα, τον Ιατρό των ασθενούντων, τον οδηγό των πλανωμένων, το ΦΩΣ των εσκοτισμένων, τον ελευθερωτή των αιχμαλώτων. Επικαλούμαι Εσένα, πού πάντοτε μακροθυμείς κ συγκρατείς την οργή Σου κ δίνεις στους αμαρτωλούς καιρό Μετανοίας. Καταύγασε, Δέσποτα, με το ΦΩΣ του προσώπου Σου εμένα τον αμαρτωλό, διότι είσαι ταχύς στο να ελεής κ βραδύς στο να τιμωρής. Εσύ ο Πολυεύσπλαγχνος ΘΕΟΣ άπλωσε το χέρι Σου κ ανόρθωσέ με από την τάφρο των ανομιών μου.
Εσύ δεν Ευχαριστείσαι στην απώλεια του αμαρτωλού ούτε αποστρέφεις το πρόσωπό Σου από τον προσευχόμενο σ’ Εσένα με δάκρυα. Άκουσε, ΚΥΡΙΕ, τη φωνή του δούλου Σου που Σέ επικαλείται κ φανέρωσε το ΦΩΣ Σου σ’ εμένα τον στερημένο το ΦΩΣ. Δώρισέ μου τη Χάρη Σου, γιατί εγώ δεν έχω άλλη ελπίδα κ ελπίζω πάντοτε μόνο στη δική Σου βοήθεια κ δύναμη. Κάνε να ανοιχθή κ για μένα η θύρα της Βασιλείας Σου, ώστε να εισέλθω κ να συγκαταριθμηθώ με τους ευφραινομένους από το ΦΩΣ του προσώπου Σου κ να κληρονομήσω κ εγώ την Αιώνια Ζωή».
(Άγιος Σεραφείμ τού Σάρωφ)