Το κακό έχει αρχή, αρχή του είναι η παρά φύση κίνηση εκ μέρους μας.
Το κακό δεν είναι νοητό, το οποίο μόνο δεν πρέπει να νοούμε.
Το κακό δεν το κάνουμε, και αυτό μόνο πρέπει να μη γίνεται.
Το κακό είναι φθαρτό, γιατί ακριβώς η φύση του κακού είναι φθορά, και δεν έχει καθόλου και καμιά ύπαρξη.
Το αγαθό μπορεί να εκφραστεί, και αυτό μόνο πρέπει να λέμε.
Επίσης το αγαθό γίνεται γιατί αν και από τη φύση του είναι αγέννητο, ανέχεται από φιλανθρωπία να γίνεται από μας κατά χάρη, για να οδηγεί στη θέωση όσους το πράττουμε και το λέμε.
Το αγαθό όμως δεν έχει αρχή, γιατί υπάρχει πριν από κάθε αιώνα και χρόνο το αγαθό από την φύση του.
Το αγαθό είναι νοητό, το οποίο μόνο πρέπει να νοούμε.
Το αγαθό το κάνουμε,και μάλιστα αυτό μόνο πρέπει να γίνεται.
Το αγαθό είναι άφθαρτο, γιατί υπάρχει πάντοτε και δεν παύει ποτέ να υπάρχει, και φρουρεί όλους όσους το αποκτούν.
Αυτό λοιπόν το αγαθό, το ζητούμε με το λογιστικό, το ποθούμε με το επιθυμητικό, με το θυμικό το φυλάγουμε ασύλητο, με την αίσθηση το κρατούμε με γνώση καθαρό και χωριστό από τα αντίθετα του, με τη φωνή το λέμε και το κάνουμε φανερό σε όσους το αγνοούν και με την παραγωγή το αυξάνουμε, ή καλλίτερα, εμείς αυξανόμαστε μ’ αυτό.
Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής