Αρχιμ. Κυπριανός, ηγούμενος της μονής Αγίων Κυπριανού και Ιουστίνας (Φυλή, Ελλάδα):
«Ταυτόχρονα, σας στέλνω την ιστορία ενός γνωστού μου ανθρώπου που πέθανε και ήρθε στη ζωή. Πιστεύω ότι θα το βρείτε ενδιαφέρον ως παράδειγμα για τη σειρά άρθρων σας.
Πριν από περίπου τέσσερα χρόνια λάβαμε μια κλήση που μας ζητούσε να μεταδώσουμε τα Ιερά Μυστήρια σε μια ηλικιωμένη, χήρα που κατοικούσε στα προάστια της Αθήνας. Ήταν παλαιοημερολογίτης και, όντας σχεδόν εντελώς κατάκοιτη, δεν μπορούσε να πάει στην εκκλησία. Αν και συνήθως δεν κάνουμε τέτοιες λειτουργίες έξω από το μοναστήρι και κατευθύνουμε τον κόσμο στον ιερέα της ενορίας, εντούτοις, σε αυτήν την περίπτωση είχα κάποια αίσθηση ότι έπρεπε να πάω και έχοντας ετοιμάσει τα Τίμια Δώρα, έφυγα από το μοναστήρι.
Βρήκα τον ασθενή ξαπλωμένο σε ένα δωμάτιο. Μη έχοντας δικά της κεφάλαια, εξαρτιόταν από τους γείτονες που της έφερναν φαγητό και άλλα απαραίτητα. Τοποθέτησα το Ιερό Μυστήριο και τη ρώτησα αν ήθελε να εξομολογηθεί κάτι. Εκείνη απάντησε: «Όχι, τα τελευταία τρία χρόνια δεν υπάρχει τίποτα στη συνείδησή μου που να μην έχει ήδη εξομολογηθεί, αλλά υπάρχει ένα παλιό αμάρτημα για το οποίο θα ήθελα να σας πω, αν και το έχω εξομολογηθεί σε πολλούς ιερείς». Της απάντησα ότι αν το είχε ήδη ομολογήσει, δεν έπρεπε να το ξανακάνει. Αλλά επέμεινε, και αυτό μου είπε:
Όταν ήταν νέα και νιόπαντρη, πριν από περίπου 35 χρόνια, έμεινε έγκυος σε μια περίοδο που η οικογένειά της ήταν σε πολύ δύσκολη οικονομική κατάσταση. Η υπόλοιπη οικογένεια επέμενε σε έκτρωση, αλλά εκείνη αρνήθηκε κατηγορηματικά. Ωστόσο, στο τέλος, παρά τη θέλησή της, υπέκυψε στις απειλές της πεθεράς της και έγινε η επέμβαση. Η ιατρική επίβλεψη των υπόγειων επιχειρήσεων ήταν πολύ πρωτόγονη, με αποτέλεσμα να πάθει βαριά μόλυνση και να πεθάνει λίγες μέρες αργότερα, χωρίς να μπορεί να ομολογήσει την αμαρτία της.
Τη στιγμή του θανάτου, που ήταν το βράδυ, ένιωσε ότι η ψυχή της αποχωριζόταν από το σώμα της με τον τρόπο που συνήθως περιγράφεται. Η ψυχή της παρέμενε εκεί κοντά και παρακολουθούσε καθώς το σώμα πλένεται, ντύνεται και τοποθετείται σε ένα φέρετρο. Το πρωί ακολούθησε την πομπή μέχρι την εκκλησία, παρακολούθησε την κηδεία και είδε πώς το φέρετρο τοποθετήθηκε σε νεκροφόρα για να μεταφερθεί στο νεκροταφείο. Η ψυχή φαινόταν να πετούσε πάνω από το σώμα σε χαμηλό ύψος.
Ξαφνικά, δύο, όπως περιέγραψε, «διάκονοι» με αστραφτερές επιφάνειες και οράρια εμφανίστηκαν στο δρόμο. Ένας από αυτούς διάβαζε έναν ειλητάριο. Καθώς το αυτοκίνητο πλησίαζε, ένας από αυτούς σήκωσε το χέρι του και το αυτοκίνητο πάγωσε. Ο οδηγός βγήκε έξω για να δει τι έγινε με τη μηχανή και εν τω μεταξύ οι άγγελοι άρχισαν να συζητούν μεταξύ τους. Εκείνη που κρατούσε τον ειλητάριο, ο οποίος αναμφίβολα περιείχε μια λίστα με τις αμαρτίες της, σήκωσε το βλέμμα από την ανάγνωση και είπε: «Είναι κρίμα, υπάρχει μια πολύ σοβαρή αμαρτία στη λίστα της και προορίζεται για την κόλαση επειδή δεν το ομολόγησε. .» «Ναι», είπε ο δεύτερος, «αλλά είναι κρίμα να τιμωρηθεί, γιατί δεν ήθελε να το κάνει, αλλά η οικογένειά της την ανάγκασε». «Πολύ καλά», απάντησε ο πρώτος, «το μόνο που μπορεί να γίνει είναι να τη στείλουμε πίσω για να εξομολογηθεί την αμαρτία της και να μετανοήσει γι’ αυτό».
Σε αυτά τα λόγια ένιωσε ότι την έσερναν ξανά στο σώμα, για το οποίο εκείνη τη στιγμή ένιωσε απερίγραπτη αηδία. Λίγη ώρα αργότερα, ξύπνησε και άρχισε να χτυπά μέσα από το φέρετρο, το οποίο ήταν ήδη κλειστό. Μπορεί κανείς να φανταστεί τη σκηνή που ακολούθησε.
Αφού άκουσα την ιστορία της, την οποία συνόψισα εδώ, την κοινώνησε και έφυγα δοξάζοντας τον Θεό, που μου είχε δώσει να την ακούσω. Επειδή αυτό αφορά την Εξομολόγηση, δεν μπορώ να αποκαλύψω το όνομά της, αλλά μπορώ να αναφέρω ότι είναι ακόμα ζωντανή. Εάν πιστεύετε ότι αυτή η ιστορία μπορεί να είναι χρήσιμη σε άλλους, έχετε την άνευ όρων άδειά μου να τη δημοσιεύσετε».