”Τά μάτια μεγάλα καί σκεπτόμενα. Μιά ἥσυχη λύπη, ἓτοιμη γιά τό χαμόγελο παρηγοριᾶς· ἡ λύπη λόγω τῶν ἀθλιοτήτων τοῦ κόσμου καί τό χαμόγελο λόγω τῆς ἐμπιστοσύνης στόν Θεό Παρηγορητή. Ὅμως καί ἡ λύπη καί τό χαμόγελο συγκρατημένα κι ὅλα ὑποταγμένα στό πνεῦμα. Τοῦτο εἶναι τό πρόσωπο τῆς νικήτριας, ἡ ὁποία ἔζησε ὅλες τίς πίκρες τοῦ πόνου καί τοῦ καημοῦ, ὥστε μπορεῖ νά βοηθήσει ἐκείνους πού παλεύουν μέ τόν πόνο καί μέ τόν καημό.”
∽ Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
“Δρόμος δίχως Θεό δεν αντέχεται”, Εκδ. “Εν πλω” σελ, 157
