”Η ἀγάπη ἔχει καταψυχρανθεῖ, λεηλατεῖται ἡ διδασκαλία τῶν Πατέρων, τὰ ναυάγια στὴν πὶστη εἶναι πυκνά, τὰ στόματα τῶν εὐσεβῶν σιγοῦν, οἱ πιστοί, ἀφοῦ ἐκδιώχτηκαν ἀπὸ τοὺς ναούς, ὕψώνουν τὰ χέρια τους πρὸς τὸν Κύριο τοῦ οὐρανοῦ στὸ ὕπαιθρο. Καὶ αἱ μὲν θλίψεις εἶναι βαρεῖαι, πουθενὰ δὲ δὲν συμβαίνουν μαρτύρια, διότι οἱ κακοποιοῦντες ἡμᾶς ἔχουν τὴν ἰδίαν μὲ ἡμᾶς ὀνομασίαν.
Ἑπομὲνως καὶ σὺ νὰ προσεύχεσαι χάριν αὐτῶν εἰς τὸν Κύριον καὶ ὅλους τοὺς ἀθλητὰς τοῦ Χριστοῦ νὰ παραλάβῃς μαζί σου εἰς τὴν προσευχὴν ὑπὲρ τῶν Ἐκκλησιῶν, ὥστε ἂν ύπολείπωνται μερικοὶ χρόνοι διὰ τὴν παραμονὴν τοῦ κόσμου καὶ τὸ σύμπαν δὲν σύρεται εἰς τὴν ἀντίθετον κατεύθυνσιν, νὰ διαλλαγῇ ὁ Θεὸς μὲ τὰς Ἐκκλησίας του καὶ νὰ τὰς ἐπαναφέρῃ εἰς τὴν ἀρχαίαν εἰρήνην.”
~ Μέγας Βασίλειος ΕΠΕ 2, 167 Επιστολή 164 Πρός ασχόλιον Επίσκοπον Θεσσαλονίκης