Έρευνα του νομικού & διεθνολόγου
Γεώργιου Δασκαλούλη
στα αποχαρακτηρισμένα έγγραφα του State Department
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΑ ΕΠΙΣΗΜΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΕΓΓΡΑΦΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΙΣ ΕΞΩΤΕΡΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΩΝ ΗΝΩΜΕΝΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΩΝ ΕΝ ΕΤΕΙ 1917
Αριθμός φακέλου 861.00/873
(ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑ 2, Ο ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ, ΤΟΜΟΣ Ι, [Σελίδα 494])
Ο Αμερικανός Πρέσβης Francis στην Ρωσία, προς τον Υπουργό Εξωτερικών
Στις 19 Φεβρουαρίου/4 Μαρτίου 1915, ο Ρώσος Υπουργός Εξωτερικών διαβίβασε στους Βρετανούς και Γάλλους Πρέσβεις στο Πέτρογκραντ ένα υπόμνημα που εκφράζει την επιθυμία ότι ως αποτέλεσμα του παρόντος πολέμου, τα ακόλουθα εδάφη πρέπει να ενσωματωθούν στην Ρωσία:
1. Η πόλη της Κωνσταντινούπολης, η δυτική ακτή του Βοσπόρου, της θάλασσας του Μαρμαρά και τα
Δαρδανέλια.
2. Η νότια Θράκη μέχρι τη γραμμή Αίνος-Μήδια, τα παράλια της Μικράς Ασίας μεταξύ του Βοσπόρου, του ποταμού Σακαρία και ένα σημείο στον κόλπο της Σμύρνης που θα καθοριστεί αργότερα.
3. Τα νησιά της θάλασσας του Μαρμαρά και τα νησιά Ίμβρος και Τένεδος.
4. Τα ειδικά δικαιώματα της Γαλλίας και της Μεγάλης Βρετανίας εντός των ορίων αυτών των εδαφών θα παρέμεναν ανέγγιχτα.
Η Γαλλική και η Βρετανική Κυβέρνηση εξέφρασαν τη συμφωνία τους στα παραπάνω, υπό την προϋπόθεση ότι ο πόλεμος θα ολοκληρωθεί επιτυχώς και να δοθεί ικανοποίηση σε μια ολόκληρη σειρά διεκδικήσεων της Γαλλίας και της Αγγλίας, τόσο εντός των ορίων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας όσο και
αλλού.
Οι ισχυρισμοί αυτοί, όσον αφορά την Τουρκία, έχουν ως εξής:
Α) Η αναγνώριση της Κωνσταντινούπολης ως ελεύθερου λιμένα για τη διαμετακόμιση εμπορευμάτων που δεν προέρχονται από τη Ρωσία ή πηγαίνουν εκεί, και
ελευθερία διέλευσης εμπορικών πλοίων μέσω των Στενών.
Β) Η αναγνώριση των δικαιωμάτων της Αγγλίας και της Γαλλίας στην Ασιατική Τουρκία, που θα καθοριστεί με ειδική συμφωνία μεταξύ Μεγάλης Βρετανίας, Γαλλίας και Ρωσίας.
Γ) Η διατήρηση των Μωαμεθανικών Ιερών Τόπων και της Αραβίας υπό ανεξάρτητη μουσουλμανική κυριαρχία.
Δ) Η ένταξη στη βρετανική σφαίρα επιρροής της ουδέτερης ζώνης της Περσίας, που καθιερώθηκε με συμφωνία μεταξύ της Μεγάλης
Βρετανίας και Ρωσίας το 1907.
Τα ανωτέρω δείχνουν με σαφήνεια ότι την περίοδο του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και πριν την Επανάσταση των Μπολσεβίκων στην Ρωσία, υπήρχε μυστική συμφωνία ανάμεσα στους Δυτικούς και τον Τσάρο για τον διαμελισμό των Οθωμανικών εδαφών, με τα εδάφη άμεσου Ελληνικού ενδιαφέροντος να περνάνε στην Ρωσία.
Είναι επίσης προφανές ότι η συμφωνία κατέρρευσε λόγω της ανόδου των Κομμουνιστών στην εξουσία.
Το πνεύμα των διεκδικήσεων του Τσάρου θυμίζει την αποτυχημένη προσπάθεια Κιουτσούκ-Καϊναρτζή.
Αποδεικνύεται έτσι με σαφήνεια η διαχρονική διάθεση της Ρωσίας να ελέγξει τα Ρωμαίικα εδάφη.
Αν δεχθούμε όμως το πνεύμα Κιουτσούκ-Καϊναρτζή, τότε διαχρονικός στόχος της Ρωσίας φαίνεται πως είναι η προστασία των Ρωμαίικων πληθυσμών, των εθίμων, της γλώσσας και του πολιτισμού μας.
Δεν νοείται αμφισβήτηση ως προς τα ανωτέρω ιστορικά τεκμήρια που παρατίθενται στα Ιστορικά Αρχεία των ΗΠΑ.
Ας σκεφτούν καλά αυτοί οι ανιστόρητοι που επιλέγουν πλευρά, αλλά τρώνε πόρτα από την οδό Downing Street 10, τι ακριβώς αναμένει τον κύριο Ζελένσκι εντός του 2024 προτού βάλουν την παραπαίουσα Αμερικανοκίνητη Ελλάδα σε τροχιά διαπραγματεύσεων με την ισχυροποιημένη Ρωσόφιλη Τουρκία.
Η δογματική προσκόλληση με το Ισραήλ, μια χώρα με την οποία η Ελλάδα ουδέποτε μοιράστηκε τίποτα κοινό, πλην της υποθαλάσσιας Λεκάνης του Λεβιάθαν, (από όπου αναμένεται η εξόρυξη Φυσικού Αερίου) είναι μια καινοφανής μεν, καταδικασμένη δε, πορεία που διέπεται από Δυτικό κυνισμό και όχι από διπλωματία Αρχών.
Είναι επίσης πρόδηλο πως αυτή η επιλογή δεν είναι προς όφελος της Ελλάδας και της Κύπρου, αλλά συντάχθηκε με γνώμονα την μετατροπή του Ισραήλ σε αποκλειστικό προμηθευτή ΦΑ και ηλεκτρικού ρεύματος της ΕΕ, μέσω υποθαλάσσιων καλωδίων, με την Ελλάδα και την Κύπρο σε ρόλο κομπάρσου, δηλαδή ως ναυτικούς διακομιστές και ως βάσεις προώθησης Ισραηλινής ενέργειας στην ΕΕ.
Για αυτά τα συμφέροντα προθυμοποιείται η Ελληνική κυβέρνηση να ισοπεδώσει την διπλωματική και πολιτική μας ταυτότητα και να θέσει την χώρα σε κίνδυνο απομείωσης κυριαρχίας και στρατηγικής ισχύος;
Γιατί δεν μιλούν ανοιχτά οι πρώην πρωθυπουργοί, στρατιωτικοί και διπλωμάτες, παρά μόνον μετά χρησμών;
Προέλευση έρευνας: https://history.state.gov/historicaldocuments/frus1917Supp02v01/papers