Λοιπόν ακούστε να δείτε για να μην πέφτετε σε τεχνητές πλάνες και για να γνωρίζετε καλώς γιατί αγανακτείτε. Ο αγιασμός των υδάτων γίνεται εντός του Ναού, στην κολυμβήθρα, μετά τις ευχές του Μεγάλου Αγιασμού. Εκεί αγιαζεται το νερό εντός της κολυμπήθρας και με τον Αγιασμό αυτού του ύδατος αγιάζεται όλη η ή φύση των υδάτων. Όλο το ύδωρ ως στοιχείο. Θάλασσες, ποτάμια, πηγές, υδρατμοί, χιονες, κρύσταλλοι, λίμνες κλπ.
Η ρίψη του Σταυρού έξω είναι η ζωντανή απεικόνιση, η ομολογία αυτού του Αγιασμού, ότι δηλαδή όλα συμμετέχουν στην παγκόσμια πανήγυρη των Θεοφανίων.
Ορατά και αόρατα.
Δεν αγανακτούμε γιατί δεν αγιάστηκαν τα ύδατα,(αυτό τελέστηκε ήδη στην εκκλησία νωρίτερα) αλλά επειδή δεν μας άφησαν να τελέσουμε τα της Πίστεως μας, τα ιερά μας, τα έθη μας.
Ειδικά, μετά την “εξευτελιστική παραδειγματική συμπεριφορά ως Εκκλησία”, αυτή η απαξίωση, ομοιάζει σε απηνή διωγμό και ανοικτή αμφισβήτηση της ιερότητας και της σημασίας της Πίστης μας σε αυτόν τον τόπο.
Δεν μπορούσαν άραγε να αφήσουν έναν ιερέα με τον ψάλτη του να ρίξει τον Σταυρό;
Το αποξένωση και περιφρόνηση με έναν λαό ο οποίος είναι τόσο συνδεδεμένος όχι μόνο το ιερό, αλλά και με το υγρό στοιχείο. Το υγρό στοιχείο το οποίο είναι η ζωή του, αλλά και ο φόβος του και αυτή η πράξη της ρίψεως του Τιμίου Σταυρού είναι μια νίκη για αυτόν μια κυριαρχία με την βοήθεια του Θεού σε αυτό που τον τρομάζει. Στα στοιχειά του αχάριστο θεριού, που λέγεται θάλασσα.
Πιστεύω, βέβαια ότι όλο και κάποιος ιερέας έριξε τον σταυρό στην θάλασσα. Ακόμα και έτσι για όποιον δεν πιστεύει τα παραπάνω, έχει ήδη αγιαστει όλο το ύδωρ ανά την υφήλιο, διότι όλα τα νερά ανά τον κόσμο συγκοινωνούν μεταξύ τους.
π.Π.