Μπορεῖτε να ἰδῆτε στους βυζαντινούς μας ναούς να εἰκονίζονται οἱ Τρεῖς Ιεράρχαι στην κόγχη τοῦ ἁγίου βήματος,
με τα εἰλητάρια τῆς Θείας Λειτουργίας στα χέρια, να περιβάλλουν το θυσιαστήριο σαν να λειτουργοῦν ἀδιαλείπτως, ὄχι μόνο στο ὑπερουράνιο, ἀλλά και στο ἐπίγειο θυσιαστήριο τοῦ Θεοῦ, μαζί με τους ἱερεῖς που τελοῦν τα μυστήρια σήμερα.
Σαν να παρακάθηνται μαζί με ἡμᾶς στην ἴδια κοινή ἱερά τράπεζα και να μετέχουν τῆς ἰδίας πνευματικῆς τροφῆς.
Αὐτό εἶναι το νόημα και ὁ σκοπός τῆς τιμῆς τῶν ἁγίων στην Ἐκκλησία μας. Να δείξη αὐτή την ἀδιάλειπτο και ἀδιάσπαστο κοινωνία τῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας.
Κοινωνία ζώντων ἐν Χριστῷ πιστῶν, εἴτε στη γῆ αὐτή εἴτε στην μακαρία κατάσταση τοῦ οὐρανοῦ. Κοινωνία για την ὁποία δεν ὑπάρχουν νεκροί, ἀλλά μόνο ζῶντες, ἐφ’ ὅσον ὅλοι ὅσοι ἀποτελοῦν μέλη τῆς ἡνώθησαν διά τῶν μυστηρίων με τον αἰώνιο και ἀθάνατο χορηγό τῆς ζωῆς, τον Χριστό.
Ὅλοι μαζί συνδοξολογοῦν καί συνυμνοῦν τον Θεό και δέονται οἱ ζῶντες για τους κεκοιμημένους και οἱ κεκοιμημένοι για τους ζώντας. Ὅλοι εἶναι πολίται τῆς Βασιλείας, με την σφραγίδα τῆς ἀθανασίας, με τα ὀνόματά τῶν γραμμένα στο βιβλίο τῆς ζωῆς.
+ Ιωάννης Φουντούλης
