Ο Γέροντας Εφραίμ αποκαλύπτει για τον Μητροπολίτη Λεμεσού Αθανάσιο!
Πανιερώτατε, θα κάνω μία εξομολόγηση τώρα. Είμεθα στη Νέα Σκήτη. Εγώ ήμουν μάγειρας. Ξέρετε, ο μάγειρας δεν έχει αργία ποτέ. Εγώ είχα λογισμούς, αλεθόμουν συνεχώς, διότι δεν είχα καμία αργία. Έβλεπα τους πατέρες τις Κυριακές, τις αργίες κάτω από τα δεντράκια εκεί και διάβαζαν, εγώ εκάκιζα τον εαυτό μου που ήμουν μέσα εκεί στα ξύλα και μέσα στις μασίνες.
Τέλος πάντων μέσα σε αυτόν τον πόλεμο
-δεν το ξέρει ο γέροντας Αθανάσιος αυτό, πρώτη φορά το ακούει- ήρθε ο Γέροντας Ιωσήφ στην τράπεζα ένα μεσημέρι και λέει: “Ξέρετε, ο πατήρ Αθανάσιος από αυτή τη στιγμή δεν θα κάνει διακόνημα.”
Λέω, τι γίνεται; “Θα διαβάζει”, λέει, “θα μελετά τον Άγιο Χρυσόστομο”. Εγώ, φούντωσαν οι λογισμοί μου! Είχα που είχα… Πήγα στον Γέροντα, λέω, Γέροντα, δύο μέτρα και δύο σταθμά; Τι θα γίνει; Ο Αθανάσιος θα διαβάζει, καλά κάνει. Εγώ δεν έχω ούτε μία μέρα αργία! Θέλω κι εγώ να διαβάσω! Μου λέει: “Παιδί μου, αυτός, εγώ το βλέπω, θα γίνει Επίσκοπος στο μέλλον και πρέπει να του δώσουμε την ευκαιρία να μελετήσει. Εσύ, μου λέει, είσαι εδώ, δεν διαβάζεις μεν αλλά μην ξεχνάς, μου λέει, η Αγία Μαρία η Αιγυπτία πότε διάβασε; Είδε ποτέ μπροστά της Αγία Γραφή; Είδε μπροστά της Ευαγγέλιο; Δεν είδε. Και πώς μίλαγε με αυτούσια χωρία στον Άγιο Ζωσιμά, που αυτή ήταν διεθνής πόρνη και αυτός ήταν από 10 χρονών καλογεράκι παρθένο, καθαρό μέσα στο μοναχισμό και αυτή του έκανε μαθήματα!” Η αλήθεια είναι ότι ειρήνευσα, δεν ξαναείχα λογισμούς. Λέω, έχει ο Θεός. Έφόσον έτσι λέει ο γέροντας, ας διαβάζει ο Αθανάσιος!
Το καλό είναι ότι μου έλεγε μερικά που διάβαζε και με ωφελούσε κι εμένα αλλά από μέσα μου αλεθόμουνα. Λοιπόν είναι όντως η πρόνοια του Θεού που όλα τα κανονίζει και όλα τα ευτρεπίζει.
