Sportime.gr:
”«Αδέσποτα Κορμιά»: Μια αδέσποτη εικαστική αλητεία – Η βλασφημία στα Θεία έγινε το διαβατήριο επιτυχίας του κάθε ατάλαντου”
…Ο κάθε ατάλαντος ή ο κάθε «πουθενάς» του καλλιτεχνικού στερεώματος, χρησιμοποιεί τη βλασφημία προς τα θεία (ή την προσβολή εθνικών συμβόλων) ως μέσο εγγυημένης και φθηνής διαφήμισης. Ως διαβατήριο επιτυχίας για να εκτοξευθούν κατακόρυφα οι μετοχές του κάθε εικαστικού εκτρώματος. Όσο πιο ακραία η βλασφημία, τόσο πιο εξασφαλισμένη η προβολή.
Χιλιάδες «καλλιτέχνες» της κακιάς ώρας έχουν ακολουθήσει αυτήν την εύκολη πεπατημένη, εδώ και δεκαετίες. Μετά από μισό αιώνα όπου έχουν στηθεί ολόκληρες βιομηχανίες πάνω στο αντιχριστιανικό marketing (σε μουσική, κινηματογράφο, εικαστικές τέχνες, video games κ.λπ) θα περίμενε κανείς ότι ακόμα και η πρόκληση στην τέχνη, θα όφειλε να έχει εξελιχθεί σε πιο πρωτότυπες ιδέες. Όχι όμως. Όλα τριγύρω μας αλλάζουν, όλα παίρνουν την «politically correct» μορφή τους, αλλά (όχι) περιέργως, η βλασφημία παραμένει πάντα «παραδοσιακή» και αμετάβλητη…
…Με μια προφανέστατη έλλειψη έμπνευσης, ταλέντου και καλλιτεχνικού στίγματος, ο δημιουργός της εμετικής αφίσας συμπεριέλαβε στο «έργο» του, τα πιο τετριμμένα συστατικά της βλασφημίας. «Πέταξε» στον ψηφιακό καμβά ένα σταυρό με μία σταυρωμένη και ημίγυμνη γυναίκα με πρόσωπο παπικής «Μαντόνας», η οποία φαίνεται να είναι και έγκυος.
Καταπληκτική σύλληψη. Την έχουμε δει σε διάφορες παραλλαγές της, μόνο μισό εκατομμύριο φορές τις τελευταίες δεκαετίες. Το ντοκιμαντέρ πραγματικά ποιεί «επανάσταση». Αδημονούμε για το επόμενο promotion της κας Ψύκου, που πραγματικά «τάραξε» τα νερά του θεάματος με το αδέσποτο και χιλιοπαιγμένο πανηγύρι της.
Το να ασελγείς στην πίστη εκατομμυρίων ανθρώπων, επειδή το σύστημα σου έχει δώσει το «ελευθέρας» στην κατάχρηση συμβόλων με το πρόσχημα της «ελευθερίας της τέχνης», και επειδή ηδονίζεσαι να ασχημονείς στα σεβάσματα των χριστιανών, είναι καθαρός κρετινισμός. Είναι ανηθικότητα. Είναι παλιανθρωπιά. Δεν έχει καμία σχέση με τις αληθινές αξίες της τέχνης.
Ο σωστός καλλιτέχνης οφείλει να ισορροπεί το έργο του μεταξύ ελευθερίας έκφρασης και σεβασμού στον (όποιον) θεατή. Εδώ πέρα όμως η ελευθεριότητα και η αποθράσυνση στην τέχνη έχει γίνει αυτοσκοπός, για να μπορεί ο καθένας να καταθέσει όποιο τερατούργημα κατεβάζει η γκλάβα του…
…Το ντοκιμαντέρ της κας Ψύκου που θα προβληθεί και στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, ασχολείται με «τα δικαιώματα των γυναικών πάνω στο σώμα τους» και μεταξύ άλλων προπαγανδίζει υπέρ της άμβλωσης…
…Επομένως η αφίσα και το περιεχόμενο του ντοκιμαντέρ ταυτίζονται απόλυτα στο μίσος κατά του ανθρώπου και του Θεανθρώπου, εφόσον αυτά τα 2 πάντοτε συνυπάρχουν και αλληλοσυμπληρώνονται. Τα «Αδέσποτα Κορμιά» κυριαρχούν ιδεολογικά πάνω στα αγέννητα και δολοφονημένα κορμάκια των αμβλώσεων. Ίσως θα ήταν πιο συνεπές για τους συντελεστές του ντοκιμαντέρ να έβαζαν ένα σταυρωμένο μωράκι στην αφίσα τους, μιας και αυτός που εκτελείται στην πράξη της έκτρωσης δεν είναι η μητέρα, αλλά τα έμβρυα που δολοφονούνται κατά εκατοντάδες χιλιάδες στην Ελλάδα..