Αν ο Μπαρτζώκας σταματήσει να βρίζει τον Χριστό και την Παναγία θα γίνει μία από τις σημαντικότερες αθλητικές προσωπικότητες ever…
Γεράσιμος Μανωλίδης
Δεν είναι τυχαίος ο Γιώργος Μπαρτζώκας. Ενδεχομένως να μιλάμε για τον κορυφαίο Έλληνα προπονητή που είδε ποτέ το ελληνικό μπάσκετ. Είναι στον πάγκο του μεγαλύτερου συλλόγου της χώρας, του Ολυμπιακού. Ε, δεν μπορεί να βρίζει τον Χριστό και την Παναγία ενώ τον καταγράφουν τόσες κάμερες.
Η δικαιολογία του «αυτός είναι ο τρόπος για να εξωτερικεύω την πίεση και την ένταση από τον αγώνα», δεν μπορεί να δώσει συγχωροχάρτι. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας στο συγκεκριμένο θέμα φέρεται εγωιστικά. Επιμένει στη λογική του «αυτός είμαι, δεν μπορώ να αλλάξω». Το βρίσιμο εν ώρα αγώνα σαν να απαιτεί να το δεχτεί ο κόσμος που το βλέπει, σας να επιδιώκει να τον κατανοήσουμε γι’ αυτό.
Δεν είναι δυνατόν να κάνει μια λάθος πάσα ο Λαρεντζάκης στο παιχνίδι με την Παρτιζάν και στη συνέχεια να τον πιάνει η κάμερα να βρίζει τον Χριστό και την Παναγία. Το ότι το γνωρίζει, το έχεις αναλύσει και έχει και τη δικαιολογία για τον Άγιο Κυπριανό των… βλάσφημων, υποδηλώνει μια αποδοχή ή μια παραίτηση που κάνει την όλη αθυροστομία προς τα Θεία ακόμα μεγαλύτερη. Ειδικά από τη στιγμή που έχει παραδεχτεί σε συνέντευξή του «το ότι βλασφημώ κάνει κακό σε μένα».
Εύστοχο και συνάμα αληθινό. Διότι, ο προπονητής μιας ομάδας πρέπει να αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση. Οφείλει να προσέχει την εικόνα του. Ειδικά ο Γιώργος Μπαρτζώκας που έχει γίνει στόχος για κάθε του κίνηση. Διότι, η προσπάθεια «δολοφονίας χαρακτήρα» είναι δεδομένη. Θα ήταν ακόμα και οι βλασφημίες μια αφορμή για όσους θέλουν να τον αποδημήσουν, απλώς δεν εξυπηρετεί σαν ατζέντα.
Υπάρχει όμως και μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων, οπαδών του Ολυμπιακού και μη, οι οποίοι αποστρέφονται τον Γιώργο Μπαρτζώκα επειδή δεν μπορούν να αντέξουν ακριβώς αυτή την κατάσταση. Κρίμα για τον ίδιο να μην μπορεί να εκτονώσει την πίεση που έχει εν ώρα αγώνα με άλλο τρόπο. Θα μπορούσε να γίνει μία από τις κορυφαίες αθλητικές προσωπικότητες στην ιστορία της χώρας. Τώρα σε αυτό θα υπάρχει πάντα ένας αστερίσκος…