‘Απαντήσεις στο αντίχριστο και ανθελληνικό παραλήρημα του Δ.Δημητριάδη
Ελευθέριος Ανδρώνης
‘Απαντήσεις στο αντίχριστο και ανθελληνικό παραλήρημα του Δ.Δημητριάδη σε συνέντευξη στο Πρώτο Θέμα (Μέρος Α’)”
…Ως συνέντευξη… περιωπής παρουσιάστηκε από το «Πρώτο Θέμα» το αντιχριστιανικό και ανθελληνικό παραλήρημα του 80χρονου συγγραφέα, Δημήτρη Δημητριάδη. Μια κατάθεση αλλοπρόσαλλων απόψεων και θλιβερών επιχειρημάτων που επιβεβαιώνει ότι εν πολλοίς οι σημερινοί (αποκαλούμενοι) άνθρωποι του «πνεύματος», μοιάζουν περισσότερο με μανιώδεις χρήστες… οινο-πνεύματος.
Ποιος είναι ο Δημήτρης Δημητριάδης; Είναι συγγραφέας (γνωστός για το πεζογράφημα «Πεθαίνω σαν χώρα»), δραματουργός και μεταφραστής έργων, γνωστός για το απύθμενο μίσος του για την Ορθοδοξία. Εκφράζοντας ανοιχτά τα φιλομητσοτακικά του αισθήματα, την περίοδο της πανδημίας χαρακτήρισε την Εκκλησία «καρκινοπαθή περιοχή» που την «εκμηδένισε» ο κορωνοϊός, επειδή «δεν μπόρεσε να σώσει ούτε έναν πληγέντα από τον ιό». «Ο ιός εκμηδένισε τον ΣΥΡΙΖΑ και την Εκκλησία», είχε πει σε συνέντευξή του από εκείνη την περίοδο. Καταλάβατε περί τίνος στρατευμένου «φρούτου» πρόκειται. Και πού να δείτε παρακάτω….
Η συνέντευξή του στο «Πρώτο Θέμα» δείχνει εξαρχής τις κομπλεξικές προθέσεις της. Το απόλυτο ζητούμενο του Δημητριάδη είναι να πετάξει στην Ορθοδοξία όσες περισσότερες ακαθαρσίες μπορεί, από το περίσσευμα παραγωγής του εγκεφάλου του. Με ψέματα και προπαγάνδα καφενείου. Με γελοία άλματα λογικής και ανικανότητα κριτικής σκέψης. Με φληναφήματα και αερολογίες του ποδαριού. Διακατέχεται από έναν αθεϊστικό φονταμενταλισμό, συγκεκαλυμμένο με λίγη ψευτο – διαννοουμενίστικη μπογιά που με τις πρώτες αράδες της συνέντευξης σβήνει, και αποκαλύπτει την παχιά σκουριά που υπάρχει από κάτω.
…Τα επιχειρήματά του είναι ρηχά μέχρι αηδίας και πολλές φορές βασίζονται σε φρικτά ψέματα, είτε ηθελημένα – είτε από άγνοια. Ένας ψευδοφιλόσοφος σε πλήρη σύγχυση ιδεών, ο οποίος πουλάει «ελευθερία» και την ίδια στιγμή βαλτώνει στα βουρκόνερα του οπαδισμού και του τυφλού δογματισμού.
Ο απώτερος στόχος – όπως θα δούμε παρακάτω – είναι να σβήσει από τον χάρτη της κοινωνίας η Ορθοδοξία, γιατί δυσκολεύει άτομα σαν τον Δημητριάδη να αποκτηνωθούν και να απολαύσουν τους ζωώδεις καρπούς του πανσεξουαλισμού. Η αποκεκαλυμμένη αλήθεια της Ορθοδοξίας «ενοχλεί» την τάση των υλιστών να ζήσουν τη ζωή τους σαν τετράποδα που χρησιμοποιούν το αυτεξούσιο μόνο για την τέρψη της σάρκας, και αφού θεωρούν ότι η ζωή εκμηδενίζεται κάτω από το μάρμαρο του τάφου, διεκδικούν το δικαίωμα να δαιμονοποιηθούν ελεύθερα σε τούτη τη ζωή, τη μοναδική ζωή που πιστεύουν.
Με λίγα λόγια, το διακύβευμα ατόμων σαν τον Δημητριάδη είναι η ολοκληρωτική, απόλυτη, καθολική απελευθέρωση του σεξ (για να ευχαριστηθούν ως ασύδοτα κτήνη μερικές δεκαετίες ζωής), με κάθε πιθανή ανωμαλία και σπάζοντας κάθε κοινωνικό και ηθικό φραγμό. Όπως πολλοί μπουρδολόγοι της συνομοταξίας του Δημητριάδη (βλέπε Τατσόπουλο, Αλικάκο κ.α.), ο συγγραφέας έχει μαύρα μεσάνυχτα από Ορθοδοξία, δηλαδή δεν έχει ιδέα τι διδάσκει εκείνο που με τόση λύσσα πολεμά. Του φτάνει μόνο να το πολεμά. Κλασσική συμπεριφορά άθεου ταλιμπάν δηλαδή…
«Ο χριστιανισμός βασίζεται ολόκληρος σε ένα ψεύδος: την Ανάσταση του Χριστού. Από τη στιγμή που δεν υπάρχει -το λέει ο ίδιος ο Απόστολος Παύλος σε μια επιστολή του-, από τη στιγμή που δεν υπάρχει Ανάσταση του Κυρίου μας, η πίστη μας δεν υφίσταται», είπε ο συγγραφέας.
Εδώ περνάμε σε παγκόσμιο ρεκόρ βλακείας. Οι θεολόγοι (αλλά και οι απλοί χριστιανοί) δεν ξέρουν αν θα πρέπει να γελάσουν ή να κλάψουν. Ο Δημητριάδης εκτελεί εν ψυχρώ ένα αριστουργηματικό εδάφιο του Παύλου και του προσδίδει το ακριβώς αντίθετο νόημα από αυτό που υποστηρίζει ο Απόστολος!
Ο Παύλος στου οποίου τις επιστολές η αλήθεια της Ανάστασης του Χριστού λάμπει παντού σαν τον ήλιο, έχει κεφαλαιώδη θέση στον λόγο του και διατρανώνεται συνεχώς, εμφανίζεται από τον Δημητριάδη σαν αρνητής της Ανάστασης! Μιλάμε για εωσφορική διαστροφή.
Συγκεκριμένα στην επιστολή του προς Κορινθίους γράφει ο Απόστολος: «Ει δε Χριστός ουκ εγήγερται, κενόν άρα το κήρυγμα ημών, κενή δε και η πίστις υμών» (Α΄ Κορ. 15:14).
Δηλαδή: «Αν ο Χριστός δεν έχει αναστηθεί, τότε μάταιο είναι το κήρυγμά μας, μάταια δε και η πίστη σας». Ο Παύλος μεταχειρίζεται αυτό τον αφυπνιστικό λόγο, ΑΚΡΙΒΩΣ για να δείξει τη ΘΕΜΕΛΙΩΔΗ σημασία του αδιαμφισβήτητου ΓΕΓΟΝΟΤΟΣ της Ανάστασης. Για να πει δηλαδή ότι αν φύγει από τη μέση η σωτηριολογική ουσία της Ανάστασης, τότε καταρρέει όλο το οικοδόμημα της πίστης. Δηλαδή με λίγα λόγια ο Παύλος δεν λέει ότι… δεν υπάρχει Ανάσταση, αλλά λέει ότι οι χριστιανοί θα ήταν οι πιο αξιολύπητοι των ανθρώπων («ελεεινότεροι πάντων των ανθρώπων», γράφει συγκεκριμένα) ΕΑΝ ο Χριστός ΔΕΝ ΕΙΧΕ αναστηθεί.
Την απολυτότητα ότι ο Χριστός ΕΧΕΙ ΟΝΤΩΣ αναστηθεί, την καταθέτει αμέσως παρακάτω ο Απόστολος στην Επιστολή του: «Νυνί δέ Χριστός ἐγήγερται ἐκ νεκρῶν, ἀπαρχή τῶν κεκοιμημένων ἐγένετο», γράφει. Δηλαδή: «ΑΛΛΑ ΤΩΡΑ ο Χριστός αναστήθηκε εκ νεκρών, έκανε αρχή για να ακολουθήσει η ανάσταση όλων των κεκοιμημένων». Τέλος συζήτησης.
Αν είναι δυνατόν να υποστήριζε ο Παύλος ότι δεν υπάρχει Ανάσταση και να αναιρούσε τον ίδιο του τον εαυτό (!), μαζί με όλες τις Επιστολές του, τους διωγμούς και τα βασανιστήρια που υπέστη, τους αγώνες που έδωσε, τους κόπους, τους μόχθους, τα ναυάγια, τις φυλακίσεις, τις άοκνες Περιοδείες που έκανε, μόνο και μόνο για να πει κάποια στιγμή (που φαντάστηκε ο Δημητριάδης) ότι δεν… υπάρχει Ανάσταση!
Πόσο ΑΣΧΕΤΟΣ πρέπει να είσαι από τα βασικά του χριστιανισμού για να υποστηρίξεις μια τέτοια ουρανομήκη βλακεία; Αλλά σου λέει ο Δημητριάδης, ας πετάξω κι αυτό το «τούβλο» και όλο και σε κάποιο κεφάλι μπορεί να προσγειωθεί.
«Ο χριστιανισμός δεν δέχεται τη σεξουαλικότητα. Τη δέχεται ως αναπαραγωγή μόνο», είπε ακόμα ο Δημητριάδης.
Λάθος. Ο χριστιανισμός όχι μόνο δέχεται τη σεξουαλικότητα αλλά τη διαφυλάττει ως απαύγασμα φυσικών νόμων (προστατεύοντας την από εκείνους που καταπατούν τους βιολογικούς νόμους των φύλων), και το ακόμα πιο μεγαλειώδες είναι ότι τη μεταστοιχειώνει σε εργαστήρι και οδό σωτηρίας, μέσω του Μυστηρίου του Γάμου. Φέρνει την ενότητα των δύο προσώπων (άντρα και γυναίκας) στην προοπτική της αιωνιότητας. Τι πιο ανώτερο και αρμόζων για τον Έρωτα, παρά να γίνει αιώνιος;
Άρα ο χριστιανισμός ασφαλώς δέχεται τη σεξουαλικότητα, όταν άντρας και γυναίκα υπερβαίνουν τον εγωκεντρισμό τους και «έσονται οι δύο εις σάρκαν μίαν» με τα αιώνια δεσμά του Γάμου, πλάθουν μια σχέση αλληλοπεριχώρησης που εναρμονίζεται με τον Πλαστουργό τους. Ουσιαστικά ο πρωταρχικός σκοπός του Γάμου δεν είναι καν να έρθουν στον κόσμο παιδιά (αυτή είναι μια τεράστια ευλογία, αλλά δευτερεύουσα), αλλά το ένα πρόσωπο να προάγει το άλλο προς τη σωτηρία του. Δηλαδή ο εαυτός μου να κάνει την υπέρβαση προς τον σύντροφο και το ζευγάρι μαζί να κάνει υπέρβαση προς τον Θεό.
Εκείνοι που σκοτώνουν τη σεξουαλικότητα, είναι εκείνοι που απεκδύουν την ένωση των σωμάτων από κάθε ιερότητα, εκείνοι που αφαιρούν από τον έρωτα κάθε ευγενές στοιχείο και το μετατρέπουν σε ένα ζωώδες ένστικτο που κάνει τους ανθρώπους άψυχα «δοχεία» του σεξ. Είναι εκείνοι που χαρακτηρίζουν ως σεξουαλικότητα τη φιληδονία και την ηδονοθηρία. Είναι εκείνοι που κάνουν μοναδική αξία της ζωής το σεξ, αλλά ταυτόχρονα ακυρώνουν την ίδια τη λέξη «σεξ», που σημαίνει (βιολογικό) φύλο. Είναι εκείνοι που διαστρέφουν τους βιολογικούς νόμους για να πολλαπλασιάσουν την ηδονή της οδύνης τους και την οδύνη της ηδονής τους. Απεγνωσμένες προσπάθειες να γεμίσουν ένα ψυχικό βάραθρο χωρίς Χριστό.
…Ως συνέντευξη… περιωπής παρουσιάστηκε από το «Πρώτο Θέμα» το αντιχριστιανικό και ανθελληνικό παραλήρημα του 80χρονου συγγραφέα, Δημήτρη Δημητριάδη. Μια κατάθεση αλλοπρόσαλλων απόψεων και θλιβερών επιχειρημάτων που επιβεβαιώνει ότι εν πολλοίς οι σημερινοί (αποκαλούμενοι) άνθρωποι του «πνεύματος», μοιάζουν περισσότερο με μανιώδεις χρήστες… οινο-πνεύματος.
Ποιος είναι ο Δημήτρης Δημητριάδης; Είναι συγγραφέας (γνωστός για το πεζογράφημα «Πεθαίνω σαν χώρα»), δραματουργός και μεταφραστής έργων, γνωστός για το απύθμενο μίσος του για την Ορθοδοξία. Εκφράζοντας ανοιχτά τα φιλομητσοτακικά του αισθήματα, την περίοδο της πανδημίας χαρακτήρισε την Εκκλησία «καρκινοπαθή περιοχή» που την «εκμηδένισε» ο κορωνοϊός, επειδή «δεν μπόρεσε να σώσει ούτε έναν πληγέντα από τον ιό». «Ο ιός εκμηδένισε τον ΣΥΡΙΖΑ και την Εκκλησία», είχε πει σε συνέντευξή του από εκείνη την περίοδο. Καταλάβατε περί τίνος στρατευμένου «φρούτου» πρόκειται. Και πού να δείτε παρακάτω….
Η συνέντευξή του στο «Πρώτο Θέμα» δείχνει εξαρχής τις κομπλεξικές προθέσεις της. Το απόλυτο ζητούμενο του Δημητριάδη είναι να πετάξει στην Ορθοδοξία όσες περισσότερες ακαθαρσίες μπορεί, από το περίσσευμα παραγωγής του εγκεφάλου του. Με ψέματα και προπαγάνδα καφενείου. Με γελοία άλματα λογικής και ανικανότητα κριτικής σκέψης. Με φληναφήματα και αερολογίες του ποδαριού. Διακατέχεται από έναν αθεϊστικό φονταμενταλισμό, συγκεκαλυμμένο με λίγη ψευτο – διαννοουμενίστικη μπογιά που με τις πρώτες αράδες της συνέντευξης σβήνει, και αποκαλύπτει την παχιά σκουριά που υπάρχει από κάτω.
…Τα επιχειρήματά του είναι ρηχά μέχρι αηδίας και πολλές φορές βασίζονται σε φρικτά ψέματα, είτε ηθελημένα – είτε από άγνοια. Ένας ψευδοφιλόσοφος σε πλήρη σύγχυση ιδεών, ο οποίος πουλάει «ελευθερία» και την ίδια στιγμή βαλτώνει στα βουρκόνερα του οπαδισμού και του τυφλού δογματισμού.
Ο απώτερος στόχος – όπως θα δούμε παρακάτω – είναι να σβήσει από τον χάρτη της κοινωνίας η Ορθοδοξία, γιατί δυσκολεύει άτομα σαν τον Δημητριάδη να αποκτηνωθούν και να απολαύσουν τους ζωώδεις καρπούς του πανσεξουαλισμού. Η αποκεκαλυμμένη αλήθεια της Ορθοδοξίας «ενοχλεί» την τάση των υλιστών να ζήσουν τη ζωή τους σαν τετράποδα που χρησιμοποιούν το αυτεξούσιο μόνο για την τέρψη της σάρκας, και αφού θεωρούν ότι η ζωή εκμηδενίζεται κάτω από το μάρμαρο του τάφου, διεκδικούν το δικαίωμα να δαιμονοποιηθούν ελεύθερα σε τούτη τη ζωή, τη μοναδική ζωή που πιστεύουν.
Με λίγα λόγια, το διακύβευμα ατόμων σαν τον Δημητριάδη είναι η ολοκληρωτική, απόλυτη, καθολική απελευθέρωση του σεξ (για να ευχαριστηθούν ως ασύδοτα κτήνη μερικές δεκαετίες ζωής), με κάθε πιθανή ανωμαλία και σπάζοντας κάθε κοινωνικό και ηθικό φραγμό. Όπως πολλοί μπουρδολόγοι της συνομοταξίας του Δημητριάδη (βλέπε Τατσόπουλο, Αλικάκο κ.α.), ο συγγραφέας έχει μαύρα μεσάνυχτα από Ορθοδοξία, δηλαδή δεν έχει ιδέα τι διδάσκει εκείνο που με τόση λύσσα πολεμά. Του φτάνει μόνο να το πολεμά. Κλασσική συμπεριφορά άθεου ταλιμπάν δηλαδή…
«Ο χριστιανισμός βασίζεται ολόκληρος σε ένα ψεύδος: την Ανάσταση του Χριστού. Από τη στιγμή που δεν υπάρχει -το λέει ο ίδιος ο Απόστολος Παύλος σε μια επιστολή του-, από τη στιγμή που δεν υπάρχει Ανάσταση του Κυρίου μας, η πίστη μας δεν υφίσταται», είπε ο συγγραφέας.
Εδώ περνάμε σε παγκόσμιο ρεκόρ βλακείας. Οι θεολόγοι (αλλά και οι απλοί χριστιανοί) δεν ξέρουν αν θα πρέπει να γελάσουν ή να κλάψουν. Ο Δημητριάδης εκτελεί εν ψυχρώ ένα αριστουργηματικό εδάφιο του Παύλου και του προσδίδει το ακριβώς αντίθετο νόημα από αυτό που υποστηρίζει ο Απόστολος!
Ο Παύλος στου οποίου τις επιστολές η αλήθεια της Ανάστασης του Χριστού λάμπει παντού σαν τον ήλιο, έχει κεφαλαιώδη θέση στον λόγο του και διατρανώνεται συνεχώς, εμφανίζεται από τον Δημητριάδη σαν αρνητής της Ανάστασης! Μιλάμε για εωσφορική διαστροφή.
Συγκεκριμένα στην επιστολή του προς Κορινθίους γράφει ο Απόστολος: «Ει δε Χριστός ουκ εγήγερται, κενόν άρα το κήρυγμα ημών, κενή δε και η πίστις υμών» (Α΄ Κορ. 15:14).
Δηλαδή: «Αν ο Χριστός δεν έχει αναστηθεί, τότε μάταιο είναι το κήρυγμά μας, μάταια δε και η πίστη σας». Ο Παύλος μεταχειρίζεται αυτό τον αφυπνιστικό λόγο, ΑΚΡΙΒΩΣ για να δείξει τη ΘΕΜΕΛΙΩΔΗ σημασία του αδιαμφισβήτητου ΓΕΓΟΝΟΤΟΣ της Ανάστασης. Για να πει δηλαδή ότι αν φύγει από τη μέση η σωτηριολογική ουσία της Ανάστασης, τότε καταρρέει όλο το οικοδόμημα της πίστης. Δηλαδή με λίγα λόγια ο Παύλος δεν λέει ότι… δεν υπάρχει Ανάσταση, αλλά λέει ότι οι χριστιανοί θα ήταν οι πιο αξιολύπητοι των ανθρώπων («ελεεινότεροι πάντων των ανθρώπων», γράφει συγκεκριμένα) ΕΑΝ ο Χριστός ΔΕΝ ΕΙΧΕ αναστηθεί.
Την απολυτότητα ότι ο Χριστός ΕΧΕΙ ΟΝΤΩΣ αναστηθεί, την καταθέτει αμέσως παρακάτω ο Απόστολος στην Επιστολή του: «Νυνί δέ Χριστός ἐγήγερται ἐκ νεκρῶν, ἀπαρχή τῶν κεκοιμημένων ἐγένετο», γράφει. Δηλαδή: «ΑΛΛΑ ΤΩΡΑ ο Χριστός αναστήθηκε εκ νεκρών, έκανε αρχή για να ακολουθήσει η ανάσταση όλων των κεκοιμημένων». Τέλος συζήτησης.
Αν είναι δυνατόν να υποστήριζε ο Παύλος ότι δεν υπάρχει Ανάσταση και να αναιρούσε τον ίδιο του τον εαυτό (!), μαζί με όλες τις Επιστολές του, τους διωγμούς και τα βασανιστήρια που υπέστη, τους αγώνες που έδωσε, τους κόπους, τους μόχθους, τα ναυάγια, τις φυλακίσεις, τις άοκνες Περιοδείες που έκανε, μόνο και μόνο για να πει κάποια στιγμή (που φαντάστηκε ο Δημητριάδης) ότι δεν… υπάρχει Ανάσταση!
Πόσο ΑΣΧΕΤΟΣ πρέπει να είσαι από τα βασικά του χριστιανισμού για να υποστηρίξεις μια τέτοια ουρανομήκη βλακεία; Αλλά σου λέει ο Δημητριάδης, ας πετάξω κι αυτό το «τούβλο» και όλο και σε κάποιο κεφάλι μπορεί να προσγειωθεί.
«Ο χριστιανισμός δεν δέχεται τη σεξουαλικότητα. Τη δέχεται ως αναπαραγωγή μόνο», είπε ακόμα ο Δημητριάδης.
Λάθος. Ο χριστιανισμός όχι μόνο δέχεται τη σεξουαλικότητα αλλά τη διαφυλάττει ως απαύγασμα φυσικών νόμων (προστατεύοντας την από εκείνους που καταπατούν τους βιολογικούς νόμους των φύλων), και το ακόμα πιο μεγαλειώδες είναι ότι τη μεταστοιχειώνει σε εργαστήρι και οδό σωτηρίας, μέσω του Μυστηρίου του Γάμου. Φέρνει την ενότητα των δύο προσώπων (άντρα και γυναίκας) στην προοπτική της αιωνιότητας. Τι πιο ανώτερο και αρμόζων για τον Έρωτα, παρά να γίνει αιώνιος;
Άρα ο χριστιανισμός ασφαλώς δέχεται τη σεξουαλικότητα, όταν άντρας και γυναίκα υπερβαίνουν τον εγωκεντρισμό τους και «έσονται οι δύο εις σάρκαν μίαν» με τα αιώνια δεσμά του Γάμου, πλάθουν μια σχέση αλληλοπεριχώρησης που εναρμονίζεται με τον Πλαστουργό τους. Ουσιαστικά ο πρωταρχικός σκοπός του Γάμου δεν είναι καν να έρθουν στον κόσμο παιδιά (αυτή είναι μια τεράστια ευλογία, αλλά δευτερεύουσα), αλλά το ένα πρόσωπο να προάγει το άλλο προς τη σωτηρία του. Δηλαδή ο εαυτός μου να κάνει την υπέρβαση προς τον σύντροφο και το ζευγάρι μαζί να κάνει υπέρβαση προς τον Θεό.
Εκείνοι που σκοτώνουν τη σεξουαλικότητα, είναι εκείνοι που απεκδύουν την ένωση των σωμάτων από κάθε ιερότητα, εκείνοι που αφαιρούν από τον έρωτα κάθε ευγενές στοιχείο και το μετατρέπουν σε ένα ζωώδες ένστικτο που κάνει τους ανθρώπους άψυχα «δοχεία» του σεξ. Είναι εκείνοι που χαρακτηρίζουν ως σεξουαλικότητα τη φιληδονία και την ηδονοθηρία. Είναι εκείνοι που κάνουν μοναδική αξία της ζωής το σεξ, αλλά ταυτόχρονα ακυρώνουν την ίδια τη λέξη «σεξ», που σημαίνει (βιολογικό) φύλο. Είναι εκείνοι που διαστρέφουν τους βιολογικούς νόμους για να πολλαπλασιάσουν την ηδονή της οδύνης τους και την οδύνη της ηδονής τους. Απεγνωσμένες προσπάθειες να γεμίσουν ένα ψυχικό βάραθρο χωρίς Χριστό.