Ταχτσόγλου Καλλιόπη – Ἔ, ΦΤΑΝΕΙ ΛΟΙΠΟΝ! Καιρὸς νὰ ἀποφασίσουμε τί θέλουμε. Τὴν Ζωὴ καὶ τὴν Ἀνάσταση ἢ τὸ ἔρεβος καὶ τὸν θάνατο;
Αὐτὸς ὁ γεροδιάολος ἡ βρωμούσα, ἀσχήμυνε, ἔχασε τὴν λάμψη του, ἀποβλακώθηκε, θόλωσε, παραμορφώθηκε, βρώμισε, ἔβγαλε κέρατα καὶ οὐρά.
Ὁ Ἄγγελος τοῦ Φωτός,ὁ Ἐωσφόρος, ὁ φέρων τὸ Φῶς, τὰ εἶχε ὅλα καὶ τὰ ἔχασε ΟΛΑ, σὺν κάτι ἐπι πλέον καὶ βασικό.
Ἦταν ὄμορφος, ἔξυπνος, φωτεινός, εἶχε Μέγα Θεὸ μά, «ἀψήλωσε ὁ νοῦς του» καὶ σὺν τὸ κάτι ποὺ ἐπι πλέον
καὶ βασικό του ποὺ ἔχασε; ἠ εὐκαιρία του γιὰ ταπείνωση, μεταστροφή, ἐξομολόγηση καὶ ἐπιστροφή του στὸ ΦΩΣ !
Καὶ ἀντ΄ αύτοῦ, τί κάνει;; Μανιωδῶς σχεδιάζει νυχθημερόν, κακουργί
φοβέρες τὰ στέλνει σὲ ἀποστολὲς καταβρωμίσματος τοῦ ἀνθρώπου, τοῦ ἀγαπημένου πλάσματος τοῦ Θεοῦ, τοῦ μοναδικοῦ
«κατ’ εἰκόνα καὶ καθ’ ὁμοίωσιν», τοῦ προνομιούχου νὰ γίνεται κατὰ Χάριν, ΘΕΟΣ !
Καὶ ἁπλώνει τὸ σκοτάδι του καὶ τὴν βρωμιά του στὸ πλάσμα τοῦ Θεοῦ αὐτός, ὁ ἐκπεσῶν καὶ ὁ (αύτο)ἀπόβλητος ἀπὸ τὴν Χαρὰ τοῦ Κυρίου, καὶ θέλει νὰ μετατρέψῃ καὶ τὸν ἄνθρωπο σὲ ἀπόβλητο. Καὶ ὁ χαζὸς (ἐγὼ) ὁ ἄνθρωπος, τί κάνει ;; Γοητεύεται ἀπὸ τὸν ξενέρωτο, παρασύρεται καὶ πλανεύεται καὶ τὸν ὑπηρετεῖ σὲ ὅλα τὰ ἀνάποδα καὶ τὰ παρὰ φύσιν, τὰ διαστροφικὰ καὶ τὰ ἀνώμαλα, μέσα ἀπὸ θέατρα, μουσικὲς καὶ τραγούδια, τατουὰζ καὶ γκράφιτι, μόδες καὶ ἐνδυμασίες, ἰδεολογίες πολιτικὲς καὶ δικαιώματα, ἀρχιτεκτονήματα, σεξουαλικὲς ἀπελευθερώσεις καὶ ἐκτρώσεις, θρασύτητες, ψευτιὲς κακίες καὶ ἐγκλήματα, καί, βρωμίζονται τὰ μάτια καὶ τὰ αὐτιὰ καὶ ἡ ὄσφρησις , ἡ ψυχὴ καὶ τὸ σῶμα του καὶ συνηθίζει στὴν κακογουστιὰ στὸ ψέμα στὴν πονηριὰ καὶ τὴν βρώμα !!
Ἔ, ΟΧΙ, Ἔ, ΦΤΑΝΕΙ ΛΟΙΠΟΝ !
Ἀρκετὸ θάρρος δώσαμε στὸν χωριάτη καὶ μᾶς ἀνέβηκε στὸ κρεββάτι !!
Καιρὸς νὰ ἀποφασίσουμε τί θέλουμε !!
Τὸν Θεό ἢ τὸν μαμμωνᾷ ;;
Τὸ Φῶς ἢ τὸ σκοτάδι ;;
Τὴν Χαρὰ ἢ τὴν κατήφεια ;;
Τὴν Ζωὴ καὶ τὴν Ἀνάσταση ἢ τὸ ἔρεβος καὶ τὸν θάνατο;;
ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ !!
Ἄλλο χρόνο, δὲν ἔχουμε !
«Ὁ Θεός, ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ καὶ ἐλέησόν με»
Ταχτσόγλου Καλλιόπη, ἠθοποιός