Άγιε μας Φανούριε φανέρωσε μας την απαισιότητα της αμαρτίας και την ομορφιά της Χάρης του γλυκύτατου μας Θεού!
Μνήμη του Αγίου Φανουρίου….Ιδιαίτερα λαοφιλής Άγιος….
Βέβαια ανησυχώ ότι την τιμητική την έχουν πιο πολύ οι φανουρόπιτες και λιγότερο ο Άγιος μας…..
Αυτό μαρτυρά η έγνοια και ανησυχία της παρασκευής του σχετικού γλυκίσματος…..
Η φανουρόπιτα τι είναι;
Ένα ‘’παρακαλώ’’(για κάτι που έχουμε ανάγκη) ή ένα ‘’ευχαριστώ’’(για εκείνο που λάβαμε)….
Για αυτό και δεν φτιάχνουμε φανουρόπιτα σε μια αγρυπνία λ.χ αντί για κάποιο άλλο γλυκό…..Απλά ξέρετε τι λησμονάμε;
Ότι όλες αυτές οι ανταποκρίσεις της αγάπης των Αγίων μας στα αιτήματα μας(ακόμα ακόμα και για τα πιο τετριμμένα)έχουν ΈΝΑΝ και ΜΟΝΟΝ σκοπό,να μας βοηθήσουν να καλλιεργηθεί η ΣΧΕΣΗ μας με τον Θεό….
Ζητήσαμε από τον Άγιο κάτι….’’ήρθε’’ μας βοήθησε και εμείς από ευγνωμοσύνη φτιάξαμε την πίτα και μετά τι; Τίποτα…
Συνεχίσαμε να ζούμε όπως πριν την δυσκολία,συνεχίσαμε να ζούμε ‘’προ Χριστού’’…..
Δεν είναι υπάλληλος μπακάλικου ο Άγιος….’’δούναι και λαβείν’’…
Δεν είναι επίσης λιγούρης ο Άγιος να τρίβει τα χέρια του βλέποντας τις τόσες πίτες…..
Δεν είναι το κομμάτι το γλυκό που περιμένει αλλά στην γλυκύτητα απ’ όλα τα κομμάτια της καρδιά μας στοχεύει η βοήθεια του…..
Δεν είναι εκείνο το αντικείμενο που χάσαμε αλλά Εκείνον που ξεχάσαμε….
Εν τω μεταξύ ότι έρχεται στην εκκλησιαστική σύναξη να ευλογηθεί πρώτον δεν πατιέται στα σκουπίδια εκείνο που περίσσεψε (σε αυτό βοηθά η άλογη φύση) και
δεύτερον δεν μοιράζουμε κατ’ επιλογήν (στους ‘’δικούς’’ μας ή το χειρότερο το παίρνομε ατόφιο σπίτι)…
Άγιε μας Φανούριε φανέρωσε μας την απαισιότητα της αμαρτίας και την ομορφιά της Χάρης του γλυκύτατου μας Θεού!
π.Ιωάννης Παπαδημητρίου
