Η Μητέρα του Θεού είναι ο Παράδεισος!
Σήμερα γεννήθηκε η Παναγία Θεοτόκος. Πηγάζει από τα δάκρυα της προσευχής, από τα γεράματα ευλογημένα από την καλοσύνη και από την αγία αγνότητα. Λάμπει στον κόσμο ως καρπός του θαύματος του Θεού, ένα Παιδί μεγαλύτερο από τους ουρανούς, που ετοιμάζεται να γεννήσει τον Δημιουργό όλων.
Το μικρό μωρό, το κλάμα που μόλις ακούστηκε σήμερα, θα γίνει ο Μεσίτης του ανθρώπινου γένους. Το μωρό ελαφρύ σαν νιφάδα είναι πιο χαρούμενο από τους ουρανούς. Το παιδί που κάθεται στο στήθος της γιαγιάς του Θεού ετοιμάζεται να γίνει η αγιασμένη Εκκλησία και να μιλάει τον Παράδεισο.
Είναι η Εκκλησία, γιατί ο Βασιλιάς των ουρανών χωρούσε και αναπαύθηκε σε αυτήν. Είναι ο καθεδρικός ναός της αιωνιότητας, γιατί μέσα σε αυτόν γίνεται άνθρωπος ο ίδιος ο Θεός. Ο δημιουργός των γαλαξιών χωράει ολόκληρος από την ταπείνωση της αγάπης στη μικρή και παρθενική μήτρα της Μητέρας Του. Είναι το αγνό Θυσιαστήριο του Αμνού του Θεού, γιατί κουβαλά Εκείνον που αναπαύει όλη τη δημιουργία.
Η Μητέρα του Θεού είναι η Μητέρα της Εκκλησίας, γιατί κανείς δεν μπορεί ποτέ να κληρονομήσει τον Χριστό, αν δεν Τον γεννήσει κρυφά στην ψυχή, όπως τον γέννησε η Παναγία της ουράνιας αγάπης στο σώμα. Κανείς δεν μπορεί να λάβει την Πηγή της ζωής, αν δεν νιώσει θεϊκά τα δάκρυα που μυρίζει η παρθενία από τα μάτια εκείνου που Τον γέννησε. Κανείς δεν μπορεί να αγαπήσει τον Εραστή των ανθρώπων, αν δεν γίνει πνευματική μητέρα στην ψυχή, να Τον γεννήσει στα κρυφά.
Η θέωση της ανθρώπινης φύσης είναι η εικόνα και η προέκταση της Σαρκώσεως του Υπεραγίου. Όταν αγκαλιάζει τον Θεό, αναστενάζουν μυριάδες άγγελοι. Όταν φιλά τον Υιό της, το σύμπαν γεμίζει με θεϊκή αγάπη. Όταν κουβαλάει τρυφερά το Αιώνιο Παιδί, ολόκληρος ο κόσμος βρίσκει τον κρυμμένο Λόγο του.
Αλλά περισσότερο από την Εκκλησία, η Μητέρα του Θεού είναι ο ομιλητής Παράδεισος, ένας μυστικιστικός παράδεισος, που μιλά για την υπέρτατη κλήση του ανθρώπου της αιώνιας αγάπης. Η Παναγία είναι η Φλεγόμενη Εστία, στην οποία η ύλη αγιάζεται και ελευθερώνεται για πάντα από τη φθορά, φλέγεται από λαχτάρα για τον Θεό, αλλά δεν καταναλώνεται από τη φθορά. Η γόνιμη παρθενία της δείχνει την ύπαρξη του Ουρανού, στον οποίο η ύλη διεισδύει από τη χάρη και υπερνικά τους νόμους της δημιουργίας μέσω των νόμων της αγάπης. Η ζωογόνος αγνότητα είναι η θεολογική μεταφορά του Ουρανού, το κρυμμένο πρόσωπο της Βασιλείας του Θεού, το μονοπάτι προς το οποίο οδεύει το γεμάτο αμαρτίες σύμπαν. Κάθε άνθρωπος που κληρονομεί τον Παράδεισο είναι στην πραγματικότητα εκείνος που έχει φτάσει να αγαπά τον Θεό με την αγάπη της μητέρας του, να τον προσέχει και να τον γαλουχεί στα βάθη της καρδιάς του, για να γίνει τα πάντα μέσα Του.
Η αγία Θεοτόκος είναι πηγή αγάπης, γιατί γεμίζει μέσα της όλη την κραυγή αγάπη του απογυμνωμένου από τη χάρη του ανθρώπου και όλη τη λαχτάρα του Θεού για ένωση μαζί μας. Το έλεός της ρέει στην ανθρωπότητα χωρίς να περιμένει επιβεβαίωση ή αίτημα, αλλά ασταμάτητα ξεχύνει τη γλύκα της αγάπης από τη Μητρική της καρδιά. Όλο το σύμπαν, φορτισμένο με τον Θεό, κοιτάζει με λαχτάρα αυτό που Τον γέννησε και μαθαίνει να γεμίζει με το φως που πηγάζει από τον Αιώνιο. Η ανθρωπότητα διεισδύει στα μυστήρια της ιστορίας και μαθαίνει την ευχαριστιακή μετατροπή της ύλης σε ενέργεια μέσω της χάρης, ως γέννηση που γεννά και θάνατο που καταστρέφει τη ζωή.
Σήμερα βλέπουμε ένα μωρό και καταλαβαίνουμε το μεγαλείο της αγάπης του Θεού. Ακούμε ένα παιδί να κλαίει και μαθαίνουμε την ανείπωτη σοφία της Τριάδας. Κοιτάμε ένα ανθρώπινο παιδί και μέσα από δάκρυα βλέπουμε πόσο πολύ μπορεί να ανέβει ο άνθρωπος μέσα από την αγάπη στον ελαφρύ θρόνο της Ζωής. Φιλάμε ένα μωρό με την ψυχή μας, αλλά είμαστε μαθητευόμενοι στην Cathedra de la theology de las ages. Η σιωπή της είναι πιο πολύτιμη από όλα τα λόγια αυτού του κόσμου. Γιατί η μεγαλύτερη δύναμη του σύμπαντος είναι η αγάπη που δίνει ζωή, η αυτοθυσία που γεννά το μωρό. Και το μεγαλύτερο φως στο σύμπαν είναι η δύναμη να αγαπάς για πάντα αυτούς που σκότωσαν το Παιδί σου.
(Πατήρ Ιωάννης Ιστράτης)