(ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΤΕΙ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ) Οι πέντε τακτικές που χρησιμοποιούν τα talk shows για να χειραγωγήσουν…… και να σας παραπλανήσει ως πληρωτή τελών (και δεν αφορούν αποκλειστικά τη Γερμανία)
Από reitschuster.de
Αν παρακολουθήσετε τα δημόσια talk shows των τελευταίων εβδομάδων, πρέπει να αναρωτηθείτε αν εξακολουθούμε να ζούμε σε μια πραγματική δημοκρατία ή βλέπουμε ήδη μια τέλεια σκηνοθετημένη θεατρική παράσταση.
Αυτό καθίσταται ιδιαίτερα σαφές εάν εξετάσει κανείς τη συνέχεια που δόθηκε στις τοπικές εκλογές στη Σαξονία και τη Θουριγγία.
Όπως πολύ εύστοχα σημειώνει ο Magnus Klaue σε μια λαμπρή ανάλυση στο “Welt”, το οποίο δυστυχώς βρίσκεται πίσω από ένα paywall, αυτά τα talk shows έχουν πάψει προ πολλού να αφορούν ανοιχτές συζητήσεις, αλλά ένα είδος ηθικής εκπαίδευσης.
Ο ελέφαντας στο δωμάτιο – το AfD – δεν έρχεται αντιμέτωπος με πραγματικά επιχειρήματα, αλλά παρουσιάζεται στυλιζαρισμένος ως ο απόλυτος εχθρός. Ο Klaue μιλά για έναν «παράλληλο κόσμο» που έχει αποσυνδεθεί από την πραγματικότητα.
«Δεν μιλάμε πλέον, αλλά νουθετούμε, δεν επιχειρηματολογούμε πλέον, αλλά κατηγορούμε», γράφει ο Klaue.
Ο πραγματικός σκοπός αυτών των εκπομπών φαίνεται να είναι να υποστηρίξουν μια αφήγηση στην οποία το AfD καταδικάζεται ηθικά.
Δεν θεωρείται πλήρης ηθοποιός, αλλά παραμένει το “μη πρόσωπο” για το οποίο μιλούν όλοι, αλλά κανείς δεν της μιλάει απευθείας.
Οι εκπρόσωποι του κέντρου παρουσιάζονται ως ήρωες της αξιοπρέπειας, ενώ τα προβλήματα που οδηγούν τους ψηφοφόρους στο AfD – μετανάστευση, ενεργειακή πολιτική ή κοινωνική δικαιοσύνη – λαμβάνουν ελάχιστη προσοχή.
Αντ’ αυτού, σκηνοθετείται ένα σκηνοθετημένο δράμα στο οποίο όλα συνοψίζονται στον ηθικό εξοστρακισμό της αντιπολίτευσης.
Σύμφωνα με τον Klaue, τα talk shows των δημόσιων ραδιοτηλεοπτικών φορέων έχουν εξελιχθεί σε ένα είδος «media Antifa», στόχος του οποίου δεν είναι μόνο να επικρίνει, αλλά να απομακρύνει συστηματικά τον πολιτικό αντίπαλο από τον λόγο.
Το αποκορύφωμα αυτής της σκηνοθεσίας: Τα μέλη του AfD είναι φυσικά παρόντα, αλλά δύσκολα τους επιτρέπεται να μιλήσουν. Χρησιμεύουν μόνο ως εχθρικές εικόνες, ενώ το «πολιτικό κέντρο» υπερασπίζεται το status quo με αλληλεγγύη.
Αυτή η συμπεριφορά υποτιμά τη δημοκρατία, υποστηρίζει ο Klaue. «Αυτό που βλέπουμε δεν είναι μια πραγματική αντιπαράθεση, αλλά μια προσομοίωση», γράφει. Μια δημοκρατία στην οποία αγνοούνται οι αντίθετες απόψεις εκφυλίζεται σε μια «ψευδοδημοκρατία».
Ο Klaue περιγράφει τις πέντε βασικές τακτικές που χρησιμοποιούνται για την περιθωριοποίηση της αντιπολίτευσης:
Συσκότιση μέσω καταστολής θεμάτων: Αντί να συζητά τα πραγματικά προβλήματα όπως η μετανάστευση ή η ενεργειακή πολιτική, το AfD παρουσιάζεται ως η μόνη απειλή, ενώ η κυβερνητική ευθύνη του συνασπισμού φωτεινού σηματοδότη παραλείπεται.
Αυτο-σταδιοποίηση του κέντρου: Το «κέντρο» σκηνοθετείται ως ηθικό προπύργιο, ενώ η πραγματική αντιπολιτευτική πολιτική παρουσιάζεται μόνο ως άλλοθι.
Η εξαίρεση που αποδεικνύει τον κανόνα: Οι εκπρόσωποι του AfD επιτρέπεται να συμμετάσχουν, αλλά δύσκολα τους επιτρέπεται να μιλήσουν για να επιβεβαιώσουν τον ρόλο τους ως «παράγοντα αναστάτωσης».
Εξαγνισμένοι ηθικοί φύλακες: Οι πολιτικοί και οι καλεσμένοι στα talk shows παρουσιάζονται ως ηθικά ανώτεροι και δήθεν αυτοκριτικοί, αλλά πάντα στη σωστή πλευρά της ηθικής.
Αγνοώντας τον αντίπαλο: Οι εκπρόσωποι του AfD αγνοούνται σαν να μην υπάρχουν πραγματικά. Δεν θεωρούνται ίσοι συζητητές, αλλά μόνο αντικείμενα ηθικής καταδίκης.
Οι πρακτικές αυτές καταστρέφουν τη βάση του ανοικτού διαλόγου και οδηγούν σε κίνδυνο τη δημοκρατία. Αυτό που μένει είναι μία σκηνοθετημένη παράσταση στην οποία οι ρόλοι είναι σαφώς κατανεμημένοι.
Οι επικριτικές φωνές δεν συζητούνται με όρους περιεχομένου, αλλά ηθικά αποκλεισμένες. Το επεισόδιο; Διάβρωση της εμπιστοσύνης στον πολιτικό λόγο και, συνεπώς, στην ίδια τη δημοκρατία.
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΜΑΡΙΓΩ ΖΑΡΑΦΟΠΟΥΛΑ
Contents