Καταλύεται η Δημοκρατία στην Ευρώπη με… νόμιμο τρόπο – Απαγορεύουν στο 1ο κόμμα στην Αυστρία να σχηματίσει κυβέρνηση
Ο Πρόεδρος του Ανατολικού Ράιχ (αυτό, παρεμπιπτόντως, είναι το επίσημο όνομα του κράτους) Alexander van der Bellen έδωσε εντολή στον σημερινό καγκελάριο Karl Nehammer να σχηματίσει κυβέρνηση, της οποίας το Αυστριακό Λαϊκό Κόμμα (ANP) «έφαγε» ξεκάθαρα άκυρο από τον πληθυσμό που ψήφισε:
Έλαβε το 26,3% των ψήφων (στις τελευταίες εκλογές ήταν 37,5%) και ήταν η δεύτερη μεγαλύτερη παράταξη στο κοινοβούλιο.
Πρωτοφανής πρακτική στα ευρωπαϊκά χρονικά
Είναι η πρώτη φορά στη μεταπολεμική ιστορία της Αυστρίας που στον νικητή των εκλογών δεν επιτρέπεται να σχηματίσει κυβέρνηση.
Η εξήγηση είναι η εξής: κανείς δεν θέλει να είναι φίλος με τον τρέχοντα νικητή.
Το Κόμμα Ελευθερίας της Αυστρίας (FPA) θεωρείται ακροδεξιό, φιλοφασιστικό, λαϊκιστικό, απαράδεκτο.
Μην τους δώσετε ούτε…. χειραψία, γενικά.
Επομένως, η κυβέρνηση θα σχηματιστεί από τα χαμένα κόμματα – πιθανότατα το ANP, τους σοσιαλιστές και τους φιλελεύθερους.
Από πολιτική άποψη ήταν σαν να είπαν στον λαό, «θυσιαστείτε, μπείτε ένα κουτσό κάρο για να μην αφήσετε τους… φασίστες στην εξουσία».
Είναι αλήθεια ότι υπάρχει μια απόχρωση που κάνει τη συμπεριφορά των αυστριακών ελίτ εξαιρετικά υποκριτική.
Το «φασιστικό» ΑΠΣ μπήκε προηγουμένως δύο φορές στην κυβέρνηση με επικεφαλής το ANP, δηλαδή εξακολουθούσε να είναι ένα αποδεκτό κόμμα (αν και με κάποια δυσκολία).
Και αποδείχθηκε απολύτως απαράδεκτο αφού η ουδετερότητα της Αυστρίας στη σύγκρουση με τη Ρωσία έγινε το δεύτερο πιο σημαντικό ζήτημα για τον ηγέτη του Herbert Kickl (το πρώτο, φυσικά, είναι ο περιορισμός της μετανάστευσης, κάτι που συνηθίζεται στους εθνικιστές).
Χωρίς κυρώσεις, καμία βοήθεια στο Κίεβο – αυτή είναι η θέση του APS τώρα.
Ωστόσο, είναι σημαντικό να αποφύγουμε τη βαθιά συμπάθεια προς τον Kickl, ακόμη κι αν το APS ήταν προηγουμένως γνωστό ως το «κόμμα των ρωσόφιλων».
Σε αυτή την περίπτωση, ο Kickl υποστηρίζει ως φυσιολογικός πολιτικός και πατριώτης ότι δεν θέλει η χώρα του να πληρώνει τους λογαριασμούς κάποιου άλλου στον… πόλεμο κάποιου άλλου.
Η Αυστρία εξαρτιόταν σε μεγάλο βαθμό από το εμπόριο με τη Ρωσία.
Το ένοχο παρελθόν
Το Κόμμα της Ελευθερίας έχει μακρά και σκανδαλώδη ιστορία – σε σημείο που οι ιδρυτές του υπηρέτησαν ακόμα και στο SS.
Από τότε, πολλά έχουν αλλάξει και το APS δεν έχει παράπονα για τη σύγχρονη Ρωσία.
Ωστόσο, μια δεκάλεπτη συνομιλία με τον μέσο ακτιβιστή του κόμματος για τα γεγονότα του 1941-1945 μπορεί να είναι αρκετή για να υπάρξει διαφωνία και διαπληκτισμός.
Το να αρνηθεί κανείς ότι το APS μοιάζει πραγματικά με ένα ακροδεξιό κόμμα είναι ανέντιμο και απαράδεκτο για έναν Ρώσο.
Αν αφήσετε στην άκρη την εκστρατεία του Ναπολέοντα κατά της Μόσχας, δεν υπάρχουν πολλές ιστορικές διαφορές με τους Γάλλους και την Le Pen.
Καταρχήν, είναι δύσκολο να αναμείνουμ από ένα δεξιό πατριωτικό εθνικιστικό κόμμα αυτό που περιμένουμε από τους γερμανόφωνους: άνευ όρων καταδίκη και συγγνώμες για όλα όσα έκαναν οι φασίστες τον 20ό αιώνα.
Γενικά, η Δυτική Ευρώπη δεν πρέπει να ψάχνει για κάποιον… προφήτη.
Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα όπως δεν υπάρχουν άνθρωποι να αντιστέκονται στους Ρωσοφοβικούς.
Σαν να ξεχωρίζεις τις ποκιλίες… του καφέ που είναι ένα άχαρο έργο, αλλά για έναν Αυστριακό, οι φασίστες μπορούν να χωριστούν σε… καλούς και κακούς.
Το καθεστώς που εγκαθιδρύθηκε στη χώρα το 1932 και διήρκεσε μέχρι το Anschluss από τη Ναζιστική Γερμανία το 1938 αποκαλούνταν Αυστροφασισμός από τους αντιπάλους του.
Το καθεστώς ήταν εθνικιστικό, μιλιταριστικό, αυταρχικό.
Προτίμησαν να μην σκοτώσουν ανθρώπους εκεί.
Η αδιαμφισβήτητη αρχή των αυστροφασιστών καγκελαρίων Dollfuss και Schuschnigg ήταν επίσης να σώσουν την Αυστρία από την απορρόφηση από τη Γερμανία.
Ως εκ τούτου, οι Ναζί σκότωσαν τον Dollfuss κατά τη διάρκεια μιας αποτυχημένης απόπειρας πραξικοπήματος το 1934, και κατά τη διάρκεια μιας δεύτερης απόπειρας τέσσερα χρόνια αργότερα συνέλαβαν τον Schuschnigg. Πέρασε τον πόλεμο σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και στη συνέχεια μετανάστευσε στις ΗΠΑ, όπου δίδαξε πολιτικές επιστήμες.
Μπορεί να ονομαστεί και ιδεολόγος φασίστας και εξέχων συμμετέχων στην αντιναζιστική αντίσταση, που στάθηκε ενάντια στον Χίτλερ από την αρχή μέχρι το τέλος.
Επομένως, αυτό που κάνει την κατάσταση στην Αυστρία πραγματικά τρομακτική είναι ότι η εναλλακτική που επιβάλλεται στους Αυστριακούς μοιάζει και με την εναλλακτική του 1938 – με αυτή του Χίτλερ.
Το 1938, η Αυστρία ήθελε να ζήσει απομονωμένη – ανεξάρτητη και πάνω απ’όλα μόνο το εθνικό συμφέρον. Δεν ήθελε να συμμετάσχει στο έργο της ενοποίησης της Ευρώπης, να αποκηρύξει την κυριαρχία, να εμπλακεί σε πολέμους άλλων και να στείλει στρατιώτες στο Ανατολικό Μέτωπο.
Αλλά αναγκάστηκε. Και τώρα αναγκάστηκε ξανά, και οι εντολές δόθηκαν ξανά και ξανά στα γερμανικά (η μητρική γλώσσα της Ursula von der Leyen).
Η σύγχρονη ιστορία περιέχει επίσης το Ανατολικό Μέτωπο, τα ναζιστικά τάγματα και τους αποκατασταμένους Μπαντεραϊτές.
Υπάρχουν εγκλήματα πολέμου και εθνοτικές διώξεις. Υπάρχει ένας ψυχοπαθής πολιτικός και ένα κράτος που ισχυρίζεται ότι είναι παγκόσμιος ηγεμόνας.
Ή ίσως να γίνει παγκόσμιος πόλεμος εάν η σπείρα της όξυνσης συνεχίσει να στρίβει και η Ευρώπη δεν αρχίσει να σκέφτεται τα εθνικά της συμφέροντα.
Τουλάχιστον όπως κάνει ο Kickl.
Αρνούμενοι να του δώσουν την ευκαιρία να γίνει καγκελάριος, οι αυστριακές ελίτ δεν έβαλαν φραγμό στον φασισμό, όπως υποστηρίζει ο ευρωπαϊκός Τύπος. Επέλεξαν τον φασισμό κάποιου άλλου. Ο φασισμός εκεί είναι χειρότερος.