Ένα μυστηριώδες ραδιόφωνο που εκπέμπει συχνότητες από το παρελθόν
Άνοιξα το παλιό ραδιόφωνο αντίκα, ένα κουτί από ξύλο που κρατά μέσα του ψιθύρους άλλων καιρών. Το έβγαλα από το πατάρι, σκονισμένο και βαρύ, και το έβαλα μπροστά μου, πάνω στο τραπέζι, πλάι στο φλιτζάνι με τον ελληνικό καφέ που μόλις ετοίμασα. Το φλιτζάνι μοσχοβολάει και μου θυμίζει Κυριακές στα σπίτια των παππούδων.
Με έναν ελαφρύ αναστεναγμό το ραδιόφωνο άναψε, και το δωμάτιο γέμισε με τον παράξενο, γνώριμο ήχο της αναζήτησης των συχνοτήτων. Κάθε γύρισμα του κουμπιού ήταν σαν να σκάβω σε παλιές μνήμες, σαν να κατέβαινα σκαλοπάτια σε ένα παλιό, σκονισμένο κελάρι γεμάτο ιστορίες.
Ξαφνικά, μια γυναικεία φωνή ακούστηκε, μια εκφωνήτρια με καθαρή και αργή άρθρωση, λες και ήθελε να βεβαιωθεί πως θα ακούσω κάθε λέξη της. “Ειδήσεις της ημέρας: ο κόσμος αλλάζει, τα σύνορα μετατοπίζονται…” Οι λέξεις της αιωρούνται στον αέρα σαν καπνός από το τσιγάρο του πατέρα μου, εικόνες μιας εποχής που δεν έζησα, μα γνωρίζω καλά. Ένας κόσμος που υπήρχε τότε και τώρα υπάρχει μόνο στις μνήμες όσων απέμειναν να τον διηγούνται.
Πίνω μια γουλιά από τον καφέ και κλείνω τα μάτια. Οι συχνότητες χορεύουν. Οι μελωδίες αλλάζουν. Τραγούδια της δεκαετίας του ’60 γεμίζουν το δωμάτιο, νότες που μοιάζουν ν’ απλώνονται σαν σεντόνι απαλό, να τυλίγουν το χρόνο και να τον μαλακώνουν. Ήχοι από μπουζούκια και κιθάρες, από παλιές ορχήστρες, που ταξιδεύουν μέσα από τα χρόνια, διαλύουν τα όρια του χθες και του σήμερα.
Στιγμή προς στιγμή, το ραδιόφωνο γίνεται πύλη, κι εγώ, με το φλιτζάνι στο χέρι, γλιστρώ στον χρόνο. Οικείες, ζεστές φωνές, σπαράγματα ειδήσεων και κλασικών τραγουδιών, ψίθυροι ανθρώπων που πια έχουν φύγει. Και η φωνή της εκφωνήτριας ξανά, σοβαρή, σχεδόν αέρινη: “Οι εποχές αλλάζουν, κι εμείς μέσα τους…”
Δεν ξέρω αν είναι το ραδιόφωνο ή η δική μου καρδιά που ξαφνικά βαραίνει, αλλά ένα κομμάτι μου ταξιδεύει πίσω, σαν να θέλει να μείνει εκεί, σ’ εκείνον τον παλιό κόσμο που τόσο ξεκάθαρα ακούω μα δεν μπορώ ν’ αγγίξω.
Στέκομαι ακίνητος νιώθοντας ότι αυτό το παλιό ραδιόφωνο είναι κάτι περισσότερο από μια συσκευή που ξυπνά μνήμες. Είναι σαν μια μηχανή του χρόνου, που συνδέεται με μια μυστηριώδη αρχειοθήκη του παρελθόντος. Ακούω για μάχες και ήρωες, για μικρές καθημερινές ιστορίες ανθρώπων που έζησαν και πέθαναν πριν από αιώνες, για στιγμές που χάθηκαν στον χρόνο και τώρα ξαναζωντανεύουν.
Ρωμιοί της Πόλης
romioitispolis.gr