Όμορφες διηγήσεις για την αγαπημένη Αγία Αικατερίνη
Εμφάνιση της αγίας Αικατερίνης
στον Άγιο Παΐσιο τον Αγιορείτη
Πολλές θα ήταν οι “αλλιώτικες επισκέψεις ” που ο Όσιος πραγματοποιούσε, όπως και οι θείες επισκέψεις που δεχόταν και δεν τις φανέρωνε. Σε μια επιστολή του έγραψε:” Η (στέρησις) απομάκρυνσις ακόμη και της πνευματικής ανθρώπινης παρηγοριάς ανεβάζει την ψυχή ψηλά στον Παράδεισο και κατεβάζει Αγίους και Αγγέλους από τον Ουρανό, για να επισκεφθούν την εικόνα του Θεού (τον άνθρωπο), και να του κάνουν συντροφιά “.
Τον Μάιο του 1975 τον επισκέφθηκε και η Αγία Αικατερίνη. Ενώ βρισκόταν στο κελί του στο Ησυχαστήριο, παρουσιάσθηκε ολοζώντανη μπροστά του, καθισμένη σε θρόνο! Ο Όσιος γονάτισε και με πολλή ευλάβεια ασπαζοταν τα πόδια της. Όταν διηγήθηκε το θείο αυτό γεγονός, παρατήρησε: ” Η Αγία Αικατερίνη δεν είναι όπως εικονίζεται σε μερικές εικόνες, είναι ψηλή και λεπτή “.
Ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης, σελ. 335, Ι.ησ. Αγίου Ιωάννου Θεολόγου.
***
Γερόντισσα Γαλακτία
Δεν είδα πιο ψηλή γυναίκα στη ζωή μου και τόσον όμορφη σαν την αγία Αικατερίνη.
***
Μυροφόρα Ευθυμίου,
ἡ «γιαγιά ἡ Φορού» τῆς Ἀραδίππου
Ἡ μακαριστή Μυροφόρα, ἡ γνωστή στήν κωμόπολη τῆς Ἀραδίππου ὡς ἡ «γιαγιά ἡ Φορού», ἦταν «γῆ ἀγαθή». Ὅταν μεγάλωσαν τά παιδιά καί οἱ ὑποχρεώσεις λιγόστεψαν, ζοῦσε στόν παράδεισο. Ἔλεγε ὑπό τύπο εὐχῆς: «Ὁ Θεός νά σᾶς ἀξιώση νά τελειώσετε ἀπό τίς ὑποχρεώσεις σας, σάν ἐμένα τώρα, καί νά διαβάζετε!». Διάβαζε, διάβαζε καί προσευχόταν συνέχεια. Πάντα στό σπίτι ὅ,τι ἔκανε, παράλληλα κρατοῦσε καί ἕνα βιβλίο στό χέρι.
Κύρια ἀσχολία ἦταν ἡ μελέτη καί ἡ προσευχή. Ὅπου ἦταν καί ὅ,τι ἔκανε, προσευχόταν. Ἔψαλλε καί εἶχε πολλή θέρμη στήν προσευχή καί δυνατή πίστη. Τά ἄφηνε ὅλα στόν Θεό. Προσευχόταν γιά ὅλο τόν κόσμο.
Τόνιζε πολύ τήν ὑπομονή. Ἔλεγε σέ ὅλους νά ἔχουν ὑπομονή, διότι ὅλα μέ τήν ὑπομονή κατορθώνονται. Πάντα ἀποσκοποῦσε πῶς νά σώση μια ψυχή.
Ἡ Ἀραδίππου ἔχει κάπου 15 Παρεκκλήσια. Σχεδόν καθημερινά ἔκανε τόν κύκλο μέ τά πόδια, ὅσο τήν κρατοῦσαν τά πόδια της, καί ἄναβε τά καντήλια.
Τό πρόσωπο τῆς γιαγιᾶς ἦταν πάντα ἤρεμο καί χαρούμενο, εἶχε μια χάρη καί ἕνα φῶς. Πολλοί πού τήν γνώριζαν ἔλεγαν ὅτι ἔχει ἀδιάλειπτη προσευχή. Αὐτό φαίνεται καί ἀπό τό γεγονός ὅτι εἶχε ἀποτέλεσμα ἡ προσευχή της καί εἶχε καί πληροφορία στήν προσευχή.
Ἔπασχε ἀπό δυνατούς πονοκεφάλους καί βούϊζε τό κεφάλι της, λόγῳ ὑπερκόπωσης. Μία ἡμέρα στό ξωκκλήσι τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης εἶδε τήν Ἁγία, ἡ ὁποία τήν χάϊδεψε στό κεφάλι καί οἱ πονοκέφαλοι καί τό βουητό ἐξαφανίστηκαν.
Ποτέ δέν γόγγυξε, οὔτε παραπονέθηκε. Συνέχεια ἔλεγε «Δόξα τῷ Θεῷ».
[Από το βιβλίο: “Ασκητές μέσα στον κόσμο” (Τρίτος τόμος). Εκδότης Ιερόν Ησυχαστήριο «Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος» Μεταμόρφωσις Χαλκιδικής. Απρίλιος 2020]
***
Γερόντισσα Λαμπρινή Βέτσιου τῆς Ἄρτης
Στήν θεία Λειτουργία καί ὅταν κοινωνοῦσε εἶχε ἐμπειρίες καί κάποιες ἀπό αὐτές τίς ἐκμυστηρεύτηκε ὡς ἑξῆς:
«Ὅλα αὐτά πού προσφέρουμε στήν Προσκομιδή, κρασιά, κεριά καί τά ὀνόματα, τά παίρνουν Ἄγγελοι καί τά πηγαίνουν ἀπάνω.
Μία φορά εἶχα πάει στήν ἁγία Αἰκατερίνη. Εἶχαν μνήμη (ἑορτή ἁγίου) ἐκεῖ καί ἔδωκα τό χαρτάκι μου μέ τά ὀνόματα. Τό πρωΐ ὑστέρα ποὺ εἶχε τελειώσει ἡ Λειτουργία, εἶδα κατά γῆς τό χαρτάκι στό Ἱερό μπροστά. Στενοχωρήθηκα καί εἶπα: «Ἄχ, Θεέ μου, ἁγία Αἰκατερίνη, ἦρθα ἐδῶ καί δέν διαβάστηκαν τά ὀνόματά μου».
Τή νύχτα στόν ὕπνο μου ἦρθε μία νέα ὡραία (ἁγία Αἰκατερίνη) καί μοῦ εἶπε: «Φοβήθηκες, παιδί μου, μήπως δέν διαβάστηκαν τά ὀνόματα; Τά διάβασα ἐγώ, ἄς μήν τά διάβασε ὁ παππᾶς».
Στά χέρια της κρατοῦσε ἕνα χαρτί. Μοῦ τό ἔδειξε. Εἶδα ὅτι ἦταν τό χαρτί ποὺ εἶχα γράψει τά ὀνόματα καί τό εἶχα δώσει στόν παππᾶ γιά νά τά μνημονεύσει στήν Προσκομιδή..
(«Ἀσκητές μέσα στόν κόσμο», 2008, Ἱ. Ἡσυχαστήριον Ἅγ. Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος, Μεταμόρφωσις Χαλκιδικῆς)
***
Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης
– Λένε, Γέροντα, ότι θα αντικαταστήσουν το ελληνικό αλφάβητο με το λατινικό.
– Άσ’ τα, δεν θα σταθούν αυτά· δεν θα σταθούν. Ευτυχώς που ο Θεός και από το στραβό και από το κακό βγάζει καλό, αλλιώς θα ήμασταν χαμένοι. Δεν χάθηκε η Παράδοση, η γλώσσα τότε που τα είχαν όλα σε χειρόγραφα και δεν υπήρχαν ούτε φωτοτυπικά ούτε τίποτε και θα χαθή τώρα που βγήκαν τόσα μέσα; Όχι, δεν πρόκειται να χαθή, ό,τι και να κάνουν οι άνθρωποι. Βλέπετε και οι Ρώσοι πρόσφυγες πως κράτησαν τα έθιμά τους! Αυτό που τους βοήθησε ήταν που ήξεραν την ποντιακή γλώσσα. Κράτησαν έτσι την Παράδοση μέσα τους…
Πάνε να εξαφανίσουν ένα ορθόδοξο έθνος. Ξέρετε τι σημαίνει αυτό; Ένα ορθόδοξο έθνος σήμερα είναι μεγάλη υπόθεση! Παλιά είχαμε την φιλοσοφία. Η Αγία Αικατερίνη με βάση την φιλοσοφία αποστόμωσε τους φιλοσόφους. Οι φιλόσοφοι ετοίμασαν τον δρόμο για τον Χριστιανισμό. Το Ευαγγέλιο γράφτηκε στα ελληνικά και διαδόθηκε στον κόσμο. Μετά οι Έλληνες προχώρησαν να φωτίσουν και τους Σλαύους.
Σε μερικούς δεν συμφέρει να υπάρχη η Ελλάδα. «Μας κάνει κακό, λένε. Πρέπει να την εξαφανίσουμε».
***
– Γέροντα, σήμερα ακόμη και τα πιστά παιδιά αμφιταλαντεύονται , γιατί στα σχολεία υπάρχουν καθηγητές που διδάσκουν την αθεΐα.
– Γιατί να αμφιταλαντεύωνται; Η Αγία Αικατερίνη δεκαεννιά χρονών ήταν και διακόσιους φιλοσόφους τους αποστόμωσε με την κατά Θεόν γνώση και την σοφία της. Ακόμη και οι Προτεστάντες την έχουν προστάτιδα της επιστήμης.
Στα θέματα της πίστεως και στα θέματα της πατρίδος δεν χωράνε υποχωρήσεις∙ πρέπει να είναι κανείς αμετακίνητος, σταθερός.
Είναι μεγάλη υπόθεση ο σωστός δάσκαλος, ιδίως στις μέρες μας! Τα παιδιά είναι άγραφες κασσέττες· ή θα γεμίσουν βρώμικα τραγούδια ή βυζαντινή μουσική. Το έργο του δασκάλου είναι ιερό. Έχει μεγάλη ευθύνη και, αν προσέξη, μπορεί να πάρη μεγάλο μισθό από τον Θεό. Να φροντίζη να διδάσκη στα παιδιά τον φόβο του Θεού. Πρέπει να βρουν τρόπο οι εκπαιδευτικοί να περνάνε κάποια μηνύματα στα παιδιά για τον Θεό και για την Πατρίδα. Ας σπείρουν αυτοί τον σπόρο, και ας μην τον δουν να βλαστάνη. Τίποτε δεν πάει χαμένο· κάποια στιγμή θα πιάση τόπο.
Και πάντα με το καλό, με επιείκεια, με αγάπη να φέρωνται στα παιδιά. Να προσπαθούν να ξυπνάνε το φιλότιμό τους. Το παιδί θέλει αγάπη, ζεστασιά. Πολλά παιδιά την στερούνται τελείως στο σπίτι. Αν οι δάσκαλοι αγαπήσουν τα παιδιά, θα τους αγαπήσουν και εκείνα, και τότε θα κάνουν πιο εύκολα το έργο τους…
Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου ΛόγοιΕ’, «Πάθη και Αρετές» έκδοση Ιερό Ησυχαστήριο Ευαγγελιστή Ιωάννης Θεολόγος.
***
– Γέροντα, σκέφτομαι ότι, αν έβλεπα τον τροχό της Αγίας Αικατερίνης, θα πέθαινα από τον φόβο μου!
– Άμα πέθαινες, πριν σε ανεβάσουν στον τροχό, καλά θα ήταν· θα ήταν ευλογία από τον Θεό. Αλλά αν τυχόν ανέβαινες εκεί και δυσκολευόσουν, εκείνο θα ήταν το βάσανο. Οι Μάρτυρες είχαν καλή διάθεση, βοηθούσε και ο Χριστός και άντεχαν στους πόνους.
Τί αγάπη είχαν οι άγιοι Μάρτυρες για τον Χριστό, τί λεβεντιά!… Για τον Άγιο που προχωρεί στο μαρτύριο, η αγάπη του για τον Χριστό είναι ανώτερη από τον πόνο, γι’ αυτό και τον εξουδετερώνει. Το μαχαίρι του δημίου το ένιωθαν οι Μάρτυρες γλυκύτερο και από το δοξάρι του βιολιού. Όταν φουντώση η αγάπη για τον Χριστό, τότε το μαρτύριο είναι πανηγύρι· η φωτιά ανακουφίζει καλύτερα από λουτρό, γιατί το κάψιμο χάνεται από το κάψιμο της θείας αγάπης. Το γδάρσιμο είναι χάιδεμα. Ο θείος έρωτας παίρνει την καρδιά, παίρνει και το μυαλό, και τρελλαίνεται ο άνθρωπος. Δεν καταλαβαίνει ούτε πόνο ούτε τίποτε, γιατί ο νούς του είναι στον Χριστό και πλημμυρίζει η καρδιά του από χαρά. Πόσοι Άγιοι πήγαιναν στο μαρτύριο και ένιωθαν τέτοια χαρά, λές και πήγαιναν σε πανηγύρι!..