“Προφητεία” Ξενοφώντα πριν από 2.400 χρόνια για Συρία – Αυτό που συμβαίνει τώρα είναι η Τελική Μάχη μέχρι την… Αποκάλυψη
Τώρα αυτοί οι δύο πόλεμοι είναι ενωμένοι σε έναν Αέναο Πόλεμο.
Ένας συνασπισμός νεοσυντηρητικών στις ΗΠΑ, σκληροπυρηνικών ρεβιζιονιστών Σιωνιστών στο Τελ Αβίβ και Ουκρανών νεοναζί ποντάρουν τώρα σε μια Τελική Μάχη – με διάφορους τόνους που κυμαίνονται από την επέκταση των πολέμων έως την πρόκληση της Αποκάλυψης, επισημαίνει ο γνωστός γεωπολιτικός αναλυτής Pepe Escobar.
Αυτό που τους στέκεται εμπόδιο είναι ουσιαστικά δύο από τα κορυφαία μέλη των BRICS: η Ρωσία και το Ιράν.
Η Κίνα, αυτοπροστατευμένη από το συλλογικό της υψηλό όραμα για μία «κοινότητα κοινού μέλλοντος για την ανθρωπότητα», παρακολουθεί επιφυλακτικά στο περιθώριο, καθώς γνωρίζει ότι στο τέλος του δρόμου, ο αληθινός «υπαρξιακός» πόλεμος του Ηγεμόνα (ΗΠΑ) θα είναι εναντίον της.
Η Ρωσία κινητοποιείται για τον Ολοκληρωτικό Πόλεμο
Η ολική αποσταθεροποίηση της Συρίας, με τη βαριά συμβολή των CIA-MI6 είναι ένα προσεκτικά σχεδιασμένο παιχνίδι για την υπονόμευση των BRICS και όχι μόνο.
Προχωρά παράλληλα με την απομάκρυνση της Αρμενίας από τον Οργανισμό Συνθήκης Συλλογικής Ασφαλείας (CSTO) υπό τον Pashinian– με βάση την υπόσχεση των ΗΠΑ να στηρίξουν το Ερεβάν σε μια πιθανή νέα σύγκρουση με το Αζερμπαϊτζάν.
Η Ινδία ενθαρρύνεται να διευρύνει μια κούρσα εξοπλισμών με το Πακιστάν και να εκφοβίσει το Ιράν.
Επομένως, αυτός είναι επίσης ένας πόλεμος για την αποσταθεροποίηση του Διεθνούς Διαδρόμου Μεταφορών Βορρά Νότου (INSTC), του οποίου οι τρεις κύριοι πρωταγωνιστές είναι τα μέλη των BRICS, η Ρωσία, το Ιράν και η Ινδία.
Ως έχει, ο INSTC δεν αντιμετωπίζει γεωπολιτικούς κινδύνους.
Ως κορυφαίος διάδρομος των BRICS που βρίσκεται σε εξέλιξη, έχει τη δυνατότητα να γίνει ακόμη πιο αποτελεσματικός από τον αντίστοιχο Κίνας, την Πρωτοβουλία Belt and Road (BRI).
Ο INSTC θα αποτελούσε σωσίβιο για μεγάλο μέρος της παγκόσμιας οικονομίας σε περίπτωση άμεσης σύγκρουσης μεταξύ του συνασπισμού ΗΠΑ – Ισραήλ και του Ιράν – με το πιθανό κλείσιμο του Στενού του Ορμούζ που θα οδηγούσε σε κατάρρευση την οικονομία της Δύσης.
Το διπλό παιχνίδι της Τουρκίας
Η Τουρκία υπό τον Erdogan, ως συνήθως, παίζει διπλό παιχνίδι εκτιμά ο Escobar.
Ρητορικά, η Άγκυρα υποστηρίζει μια Παλαιστίνη απαλλαγμένη από γενοκτονίες και κυρίαρχη.
Στην πράξη, η Τουρκία υποστηρίζει και χρηματοδοτεί ένα ετερόκλητο στράτευμα τζιχαντιστών του Μεγάλου Idlib -εκπαιδευμένο από Ουκρανούς στον πόλεμο με drones και με όπλα που χρηματοδοτούνται από το Κατάρ- που μόλις έχουν κατακτήσει το Χαλέπι, τη Hama και πιθανώς πέρα από εκεί.
Αν αυτός ο στρατός των μισθοφόρων ήταν πραγματικοί οπαδοί του Ισλάμ, θα κινούνταν για την υπεράσπιση της Παλαιστίνης.
Την ίδια στιγμή, η πραγματική εικόνα μέσα στους διαδρόμους εξουσίας στην Τεχεράνη είναι εξαιρετικά θολή.
Υπάρχουν φατρίες που ευνοούν την προσέγγιση με τη Δύση, κάτι που σαφώς θα είχε επιπτώσεις στην ικανότητα του Άξονα της Αντίστασης να πολεμήσει το Τελ Αβίβ.
Στον Λίβανο, η Συρία δεν αμφιταλαντεύτηκε ποτέ.
Η ιστορία εξηγεί γιατί: από τη σκοπιά της Δαμασκού, ο Λίβανος παραμένει ιστορικά μία επαρχία της, επομένως η Δαμασκός είναι υπεύθυνη για την ασφάλεια της Βηρυτού.
Και αυτό είναι ένα από τα βασικά κίνητρα του Τελ Αβίβ για να προωθήσει την τρέχουσα επίθεση των Σαλαφιτών-τζιχαντιστών στη Συρία – αφού έσπασε σχεδόν κάθε διάδρομο επικοινωνίας μεταξύ Συρίας και Λιβάνου.
Αυτό που το Τελ Αβίβ δεν μπόρεσε να πετύχει επί τόπου – μια νίκη επί της Hezbollah στο νότιο Λίβανο – αντικαταστάθηκε από την απομόνωση της οργάνωσης από τον Άξονα της Αντίστασης.
Εργαλείο των ΗΠΑ οι τζιχαντιστές
Οι πόλεμοι στη Δυτική Ασία είναι ένα σύνθετο μείγμα εθνικών, θρησκευτικών, φυλετικών και θρησκευτικών φορέων.
Κατά μία έννοια, είναι ατελείωτοι πόλεμοι.
Η ρωσική στρατηγική στη Συρία φαινόταν πολύ ακριβής.
Καθώς ήταν αδύνατο να ομαλοποιηθεί ένα εντελώς κατακερματισμένο έθνος, η Μόσχα επέλεξε να απελευθερώσει τη Συρία που έχει πραγματικά σημασία –την πρωτεύουσα, τις πιο σημαντικές πόλεις και τις ακτές της Ανατολικής Μεσογείου– από τους όχλους των Σαλαφιτών-τζιχαντιστών.
Το πρόβλημα είναι ότι το πάγωμα του πολέμου το 2020, με άμεσες συνέπειες από τη Ρωσία, το Ιράν και (απρόθυμα) την Τουρκία, δεν έλυσε το πρόβλημα των «μετριοπαθών ανταρτών».
Τώρα επιστρέφουν – σε πλήρη ισχύ, με την υποστήριξη του ΝΑΤΟ.
Το 2012 ο σημερινός σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας των ΗΠΑ και τότε βοηθός της Hillary Clinton, Jake Sullivan έλεγε ότι η « Al Qaeda είναι στο πλευρό μας στη Συρία».
Η διάδοχη κατάσταση οι «HTS Hayat Tahrir al-Sham» που εισέβαλαν στη Συρία είναι ένα πλεονέκτημα για τη στρατηγική των ΗΠΑ στο Idlib.
Δεν θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερος χρόνος για την αναβίωση του «περιουσιακού στοιχείου» των HTS για τις ΗΠΑ.
Οι HTS καλύπτουν ένα τεράστιο κενό.
Η Ρωσία είναι πλήρως συγκεντρωμένη στην Ουκρανία.
Η Hezbollah υπέφερε πολύ από τους βομβαρδισμούς και τις κατά συρροή δολοφονίες στο Τελ Αβίβ.
Η Τεχεράνη είναι πλήρως επικεντρωμένη στον τρόπο αντιμετώπισης του Trump 2.0.
Η ιστορία πάντα μας διδάσκει.
Ο Ξενοφών διδάσκει
Ο Ξενοφών –στρατιώτης και συγγραφέας– μας διηγείται μια «εκστρατεία» του 4ου αιώνα Π.Χ. («Ανάβασις», στα αρχαία ελληνικά) 13.000 Ελλήνων μισθοφόρων υπό τον Κύρο τον νεότερο εναντίον του αδελφού του Αρταξέρξη Β΄, βασιλιά της Περσίας, από την Αρμενία στη Μαύρη Θάλασσα.
Η αποστολή απέτυχε παταγωδώς – και το οδυνηρό ταξίδι της επιστροφής ήταν ατελείωτο.
Δεν σκοτώνεις την ηγεμονική Λερναία Ύδρα με λουλούδια
Τώρα και 2.400 χρόνια μετά βλέπουμε κυβερνήσεις, στρατούς και μισθοφόρους να εξακολουθούν να βυθίζονται στους ατελείωτους πολέμους της Δυτικής Ασίας – και η εξαγωγή τους τώρα είναι ακόμα πιο αδιάλυτη.
Η Συρία είναι τώρα εξαντλημένη, με τον κυβερνητικό στρατό να εφησυχάζει με το μακρύ πάγωμα του πολέμου από το 2020.
Και όλα αυτά σε συνδυασμό με τη λιμοκτονία που προκάλεσαν οι ΗΠΑ, την αδυναμία να ξεκινήσει η ανοικοδόμηση του κράτους και τη φυγή στο εξωτερικών τουλάχιστον 8.000.000 πολιτών.
Τα τελευταία 4 χρόνια, τα προβλήματα συσσωρεύτηκαν.
Υπήρχαν ατελείωτες παραβιάσεις της Συμφωνίας της Astana και το Ισραήλ βομβάρδιζε τη Συρία σχεδόν καθημερινά ατιμώρητα.
Από την πλευρά της η Κίνα απλά δεν επένδυσε στην ανοικοδόμηση της Συρίας.
Η προοπτική είναι απογοητευτική.
Ακόμη και η Ρωσία – η οποία είναι de facto σύμβολο της Αντίστασης από μόνη της, έστω και αν δεν αποτελεί επίσημα μέρος του Άξονα Αντίστασης της Δυτικής Ασίας – χρειάστηκε σχεδόν τρία χρόνια σκληρών μαχών στον αγώνα της με την Ουκρανία.
Μόνο ένας συνεκτικός, ενοποιημένος Άξονας Αντίστασης – αφού απαλλαγεί από αναρίθμητες πέμπτες φάλαγγες που σαμποτάρουν εκ των έσω – θα είχε την ευκαιρία να μην καμφθεί από τον Ηγεμόνα και τους πολέμους
Δεν μπορείς να νικήσεις μια ανελέητη ηγεμονική Λερναία Ύδρα με τη δύναμη των λουλουδιών καταλήγει ο Escobar.
www.bankingnews.gr