Να ζεις ήρεμα, να προσεύχεσαι στον Θεό και να Τον εμπιστεύεσαι. Υπάρχει περίπτωση να μην ξέρει ο Κύριος πώς να προφυλάξει τα τέκνα Του από χαλεπούς καιρούς;
Δεν μπορείτε να καλύψετε τον Ήλιο με την παλάμη του χεριού σας!
Η εποχή τώρα είναι δύσκολη από όλες τις απόψεις και χωρίς τον Θεό δεν μπορούμε να ξεπεράσουμε ούτε τις υλικές ούτε τις πνευματικές δυστυχίες.
Κάποτε, ο Batiushka μου έγραψε: «Αυτή τη στιγμή διαβάζω ένα απόσπασμα από την Παλαιά Διαθήκη, τι βάθος [βρίσκω σε αυτό]: Η καρδιά ενός ανθρώπου νομίζει ότι επιλέγει την οδό του, αλλά ο Κύριος κατευθύνει τα βήματά του [πᾶς ἀνὴρ φαίνεται ἑαυτῷ δίκαιος, κατευθύνει δὲ καρδίας Κύριος]. (Παρ. 21:2) . Ο σοφός Σολομών το έγραψε αυτό. Και εσείς στη ζωή σας πρέπει να πιστεύετε ακράδαντα ότι έτσι είναι».
Αμαρτήματα μικρά και μεγάλα ποιός δεν έχει, ποιός είναι ελεύθερος από την ανθρώπινη αδυναμία κι από τις επιθέσεις του εχθρού, όταν θολώνει η συνείδηση;
Όμως οι θύελλες περνάνε και πάλι θερμαίνεται ο άνθρωπος στη θέρμη της Θεϊκής αγάπης.
Έτσι, μπορούμε να πούμε, γίνεται σε όλη τη ζωή: πτώσεις και ανορθώσεις, προσκόμματα και ομαλοποίηση. Γιατί επέτρεψε έτσι ο Θεός; Μα γιατί ήρθε να σώσει όχι τους δικαίους, αλλά τους αμαρτωλούς, ων πρώτος ειμί εγώ.
***
Θα ακούσουμε, άραγε, σήμερα τα λόγια του Χριστού: «οὐχὶ ἡ ψυχὴ πλεῖόν ἐστι τῆς τροφῆς καὶ τὸ σῶμα τοῦ ἐνδύματος;-Δεν αξίζει η ζωή περισσότερον από την τροφήν και το σώμα από το ένδυμα;» (Μτ. 6, 25); Και πάλι φοβόμαστε να εμπιστευτούμε την υπόσχεση του Θεού. Πώς να μην έχουμε έγνοια για τα καθημερινά της οικογένειας, των παιδιών; Πώς να μη σκεφτόμαστε την τροφή, την ανατροφή, την πολύπλευρη παιδεία της νέας γενιάς; Και οι χαρές της ζωής και η διασκέδαση ακόμα, και αυτά είναι σημαντικά και χρήσιμα για μας. Η κάθε ηλικία έχει τα δικά της, και αυτό είναι μεγάλη καθημερινή έγνοια, ευθύνη και αγωνία για τους μεγάλους. Σε όλο αυτό καλούμαστε όχι μόνο να συμμετέχουμε αλλά και να είμαστε καθοδηγητές και παιδαγωγοί. Πρέπει να ζούμε καθημερινά με αυτό και σε αυτό. Και τα λόγια του Σωτήρα «μη μεριμνάτε» προκαλούν στην καρδιά μας αν όχι διαμαρτυρία, τουλάχιστον κάποια ταραχή και σύγχυση. Να το πραγματικό μέτρο της πίστης μας στον Θεό.
Αγαπητοί μου, αν ο Σωτήρας κήρυξε αυτά τα λόγια, για όλο τον κόσμο και όλες τις εποχές, μήπως αυτό σημαίνει ότι η αλήθεια τους είναι ικανή για να λύνει για μας όλα τα ζητήματα της ζωής μας: και της πνευματικής και της βιοτικής; Αυτό γίνεται με την πλήρη εμπιστοσύνη και την αταλάντευτη πίστη στον Θεό. Αλλά έχει η ανθρωπότητα μια τέτοια πίστη στην Πρόνοια του Θεού για μας;
***
Οι μέριμνες δεν ξέρουν από ξεκούραση και δε μας αφήνουν σε ησυχία. Όμως, η πολυπραγμοσύνη της μέριμνας, που μας κάνει να ξεχνάμε τον Θεό ο οποίος προνοεί για μας μέρα νύχτα, είναι αμαρτωλή ασθένεια. Η σημαντικότερη εργασία μας πρέπει να είναι η επιθυμία να είμαστε με τον Θεό, και εδώ, στην επίγεια ζωή και στην Βασιλεία των Ουρανών. Όταν σηκωνόμαστε και όταν ξαπλώνουμε, πρωί και βράδυ, μεσημέρι και νύχτα, μέσα στις δουλειές της ημέρας και στις ώρες ανάπαυσης, ούτε για λεπτό δεν πρέπει να ξεχνάμε αυτή τη σημαντικότατη μέριμνά μας.
Τις επίγειες εργασίες πρέπει να τις μετατρέπουμε σε εργασίες για την απόκτηση της Βασιλείας των Ουρανών. Τις ίδιες τις ασχολίες μας να τις οργανώνουμε έτσι ώστε να μη μας εμποδίζουν αλλά να συμβάλλουν στο να την αποκτήσουμε. Δηλαδή, πρέπει να ζούμε στη γη για τον ουρανό, να ζούμε εν σαρκί πνευματικά, να ζούμε μέσα στο χρόνο αλλά για την αιωνιότητα: ζητάτε τη Βασιλεία των Ουρανών, πρώτα από όλα.
Και αυτό είναι απλό, αγαπητοί μου! Πρέπει να θυμόμαστε πάντα ότι δίπλα μας υπάρχει ο Μεγάλος Ευεργέτης Θεός. «Κύριε! Ευλόγησον την ημέρα που ξεκινάω, ευλόγησον το έργο που έχω να κάνω. Κύριε! Δόξα Σοι!». Έτσι, οι επίγειες εργασίες θα γίνονται εργασίες για την απόκτηση της Βασιλείας των Ουρανών. Οι ίδιες αυτές οι επίγειες ασχολίες θα συμβάλλουν να την αποκτήσουμε. Η επίγεια ζωή θα γίνει σκάλα προς τη Βασιλεία των Ουρανών. Ζητάτε τη Βασιλεία των Ουρανών, πρώτα από όλα.
***
Η αντίστασή μας απέναντι στο μελλοντικό φόβο πρέπει να είναι μια και μοναδική: η πίστη μας στον Θεό, η ζωή μας σύμφωνα με την πίστη. Όλες οι ταραχές, οι αναστατώσεις και οι συγχύσεις μπαίνουν στη ζωή μας με τόση εξουσία, επειδή δεν έχουμε ζωντανή πίστη, δεν έχουμε εμπιστοσύνη στον Θεό. Και όλα αυτά που είναι έργα του εχθρού εκτοπίζουν την ηρεμία του πνεύματος και την καλή ελπίδα. Να ζεις ήρεμα, να προσεύχεσαι στον Θεό και να Τον εμπιστεύεσαι. Υπάρχει περίπτωση να μην ξέρει ο Κύριος πώς να προφυλάξει τα τέκνα Του από χαλεπούς καιρούς; Φτάνει οι καρδιές μας να είναι πιστές σε Αυτόν.
…Η σκληρή ζωή είναι αυτή που καλύτερα από όλα διδάσκει την προσευχή. Να, στη φυλακή προσευχόμουν αληθινά και αυτό επειδή κάθε μέρα ήμουν στο κατώφλι του θανάτου.
Αρχιμανδρίτης Ιωάννης (Κρεστιάνκιν)
Την επιμέλεια της δημοσίευσης είχε η κυρία Αναστασία Γκοριουνόβα
Μετάφραση για την πύλη gr.pravoslavie.ru: Αναστασία Νταβίντοβα
https://gr.pravoslavie.ru/137589.html