– Θα έρθουν οι καιροί που ο Χριστιανός θα δυσκολευτεί να σωθεί. Τότε τι θα γίνει ο άπιστος;
Έπειτα αναφέρθηκε στις έσχατες μέρες, στις δυσκολίες που θα αντιμετωπίσουμε οι χριστιανοί, αλλά και στους πνευματικούς πατέρες, που αντί να σώζουν τις ψυχές θα τις καταστρέφουν.
– Τότε με ποιο κριτήριο πρέπει να διαλέξουμε τον πνευματικό μας πατέρα, Γέροντα;
-Από τα έργα του.
*
Σε πολλούς που ζητούσαν να προσευχηθεί για κάποιο ζήτημα που τους απασχολούσε ο Γέροντας έλεγε:
– Ο Θεός μου είπε: «Γαβριήλ, αυτός ο ίδιος δεν μου το ζητάει. Γιατί εσύ λοιπόν με παρακαλάς»; Και τότε έβαζε πολλές φορές τον επισκέπτη να προσευχηθεί:
– Να παρακαλέσεις εσύ τον Κύριο! Γονάτισε και, έτσι γονατιστός, να λες τον 50ό ψαλμό.
Για τους άξιους ή μη ιερείς:
Μερικοί ιερείς ήταν απότομοι και με τον τρόπο τους απομάκρυναν κάποιους από τους ναούς. Όταν όμως γνώριζαν τον άγιο Γέροντα, ξαναέβρισκαν την οδό της αληθείας. Ο Γέροντας μας έλεγε:
– Από την εποχή των αποστόλων, ο Ορθόδοξος ιερέας, με τη χειροτονία του, έχει πάρει τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, την οποία οι αιρετικοί δεν έχουν. Αν ο ιερέας είναι αμαρτωλός, όταν τελεί τις ιερές ακολουθίες είναι δεμένος με σκοινί, και την τέλεση του μυστηρίου αναλαμβάνουν οι άγιοι άγγελοι.
Ο αμαρτωλός ιερέας μοιάζει με κάποιον που βγάζει από το πηγάδι το αθάνατο νερό με χρυσό κουβά. Το νερό δεν παθαίνει τίποτα από τις αμαρτίες του. Γι’ αυτό και ο σοφός άνθρωπος θα χρησιμοποιήσει τη χάρη εκείνη που κατέρχεται μέσα του από τη Θεία Λειτουργία. Όμως, αν ο ιερέας κηρύττει λανθασμένα σε δογματικά θέματα, τότε απομακρυνθείτε απ’ αυτόν. Είναι εχθρός και προδότης. Μέχρι να τον αποσχηματίσουν, με απόφαση της Ιεράς Συνόδου, δεν θα λείψει η θεία χάρις απ’ όσους τον πλησιάζουν για πρώτη φορά και δεν τον γνωρίζουν. Οι άγιοι πατέρες διδάσκουν: Ένας ιερέας με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος έχει τόση δύναμη όση δεν έχουν όλοι οι λαϊκοί μαζί!
*
– Ο πάπας της Ρώμης θα ξεπεράσει τον λαό του στην Κόλαση. Κάθε αμαρτία μας απομακρύνει από τη χάρη του Θεού. Σύμφωνα με τις πράξεις μας θα είναι η αμοιβή μας.
*
Ο π. Γαβριήλ, όταν μιλούσε για αιρετικούς ή πιστούς άλλων θρησκευμάτων, τόνιζε πάντοτε ότι πρέπει να επιδεικνύουμε την ίδια αγάπη σε όλους. Μια μοναχή του είπε κάποια φορά:
– Μίλησα με έναν αιρετικό. Οργίστηκα τόσο πολύ όταν με έβρισε, που νομίζω πως αμάρτησα.
Ο π. Γαβριήλ τότε της απάντησε γλυκά:
– Δεν είναι πέτρινη η καρδιά σου για ν’ ακούς αδιάφορα να σε βρίζουν για την πίστη σου. Αν δεν είσαι αγνός και άκακος σαν μικρό παιδί, δεν θα μπεις στη Βασιλεία των Ουρανών. Όχι όμως να έχεις και το μυαλό ενός μικρού παιδιού!
Ενώ σε άλλη μοναχή είχε πει:
– Θα έρθει εποχή που θα σας οδηγούν κοσμικοί άνθρωποι.
Μακάρι να μου έρθει κάποιος αιρετικός ή Βαπτιστής ή Μάρτυρας του Ιεχωβά. Θα τους βάλω να καθίσουν, θα τους ταϊσω και θα τους διδάξω τον καλό λόγο. Αλλά εγώ δεν θα φάω μαζί τους. Δεν θα καθίσω με απίστους. Κι αν έρθει κάποιος, εσύ μη σηκώνεσαι. Μη δώσεις τη θέση σου. Αφησέ τον να καθίσει με τον εαυτό του. Δεν πήγες εσύ, αυτός ήρθε και κάθισε δίπλα στους πιστούς. Γι’ αυτόν θα σηκωθούν όλοι;
https://www.imdleo.gr/diaf/2015/08/gGabriel.html