Σήμερα λέει έχει γίνει τρελλοκομείο. Παλιά λέει κοιτούσε ο μανάβης το τελάρο, έβρισκε δύο τρία σάπια τα πετούσε, τα άλλα ήταν καλά. Σήμερα κοιτάς το τελάρο λέει όλα σάπια είναι, όλα για πέταμα είναι.
Να ‘ρθει ένας αέρας να τους πάρει όλους αυτούς. Και τότε τα έλεγε πριν πόσα χρόνια. Να ‘ρθει λέει ένας αέρας να τους πάρει όλους αυτούς. Όλους. Προσεύχομαι λέει, να αναστήσει ο Θεός Μακκαβαίους. Τί ήταν οι Μακκαβαίοι; Ήταν άνθρωποι που αγαπούσαν την Πατρίδα τους και τον αληθινό Θεό. Αυτό είναι που μας χρειάζεται. Αυτό προσευχότανε ο Γέροντας, να αναστήσει ο Θεός Μακκαβαίους.
Όμως, έλεγε, ο Θεός ναι μεν θα βοηθήσει την Ελλάδα σ’ αυτά τα δύσκολα χρόνια, αλλά και ο καθένας από μας θα δώσει λόγο για την στάση που κράτησε αυτά τα δύσκολα χρόνια. Δεν είναι να γυρίσουμε από την άλλη μεριά και να πούμε, εν τάξει ο Θεός θα μας βοηθήσει εμείς μπορούμε να κοιμόμαστε μπροστά στο χαζοκούτι. Όχι, δεν μας ήθελε έτσι. Μας ήθελε αγωνιστικούς, μας ήθελε να ενδιαφερόμαστε για το πλησίον μας, μας ήθελε να κάνουμε αυτό που περνάει από το χέρι μας.
Κάποιος άνθρωπος τον ρώτησε, Γέροντα εγώ τί μπορώ να κάνω; Ήταν Βορειοηπειρώτης. Να, λέει, τι μπορείς να κάνεις. Να λες την αλήθεια στους συγγενείς σου. Όταν ακούς να γίνεται μία συζήτηση να λες όχι δεν είναι έτσι, είναι έτσι κι έτσι. …
…Μας έλεγε, δεν μας έκρυβε τον κίνδυνο, μας έλεγε ότι είναι δύσκολα τα χρόνια, θα περάσουμε δύσκολα θα δοκιμαστούμε και όπως σας είπα και στην αρχή θεωρούσε την καλύτερη προετοιμασία την πνευματική ζωή. Όσο πιο πνευματική ζωή ζει κανείς, όσο νηστεύει, προσεύχεται, αγρυπνεί, διαβάζει το Ευαγγέλιο, εξομολογείται, κοινωνάει, όσο πιο κοντά είναι στον Χριστό, τόσο πιο σίγουρα είναι τα πράγματα.
Απόσπασμα ομιλίας του κ. Αθανασίου Ρακοβαλή