Όταν ζητούμε μετάνοια από τον Θεό γιά τον κόσμο, να βάζουμε και τον εαυτό μας μέσα σ’ αυτούς πού έχουν φταίξει και να μη λέμε: «Βοήθησε τον κόσμο πού είναι αμαρτωλός». Οι Τρεις Παίδες γεννήθηκαν στην αιχμαλωσία, και όμως δεν είπαν «τί φταίμε εμείς;», αλλά είπαν: «Δικαίως πάθαμε, έπρεπε και περισσότερα να πάθουμε».
Μιλούσαν σαν να ήταν από αυτούς πού παρέβησαν τις εντολές του Θεού πριν από την Βαβυλώνια αιχμαλωσία, σαν να ήταν και αυτοί συμμέτοχοι στην αμαρτία, ενώ ήταν αμέτοχοι, αφού δεν είχαν ακόμη γεννηθη.
Πόσο με συγκινεί η προσευχή πού έκαναν, όταν βρίσκονταν μέσα στο καμίνι! «Δίκαιος ει, Κύριε, επί πασιν οίς έποίησας ημιν… Οτι ήμάρτομεν και ήνομήσαμεν… Και νυν ουκ έστιν ημίν ανοΐξαι τό στόμα ημών. Μη δη παραδωης ημάς εις τέλος… και μη αποστήσης τό έλεος σου αφ’ ημών διά “Αβραάμ τον ηγαπημένον υπό σου».
Δηλαδή, «δίκαια μας τιμωρείς, Κύριε, γιατί αμαρτήσαμε, αλλά μόνο γιά χατίρι του Αβραάμ πού τον αγαπάς, γιατί δέν αμάρτησε, μή μας εγκαταλείπης». Έβαζαν και τον εαυτό τους μέσα στους αμαρτωλούς, και το πίστευαν, γι’ αυτό έγινε το καμίνι δροσιά. Ενώ τον ειδωλολάτρη πού πήγε να δη το καμίνι, τον πήραν οι φλόγες[1] .
[1] Βλ. Δαν. 3-11, Προσευχή Αζαρίου και Ύμνος των Τριών Παίδων.
Από το βιβλίο του Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου – Πνευματική αφύπνιση, Λόγοι Β’, σελ. 353 -356, Ι.
***
Ό Γέροντας συνέχεια μας τόνιζε ότι πολλή μεγάλη σημασία στην πνευματική ζωή έχει ο ευσεβής λογισμός. Έλεγε χαρακτηριστικά ότι ένας ευσεβής λογισμός ισοδυναμεί με μια ολόκληρη αγιορείτικη αγρυπνία!
…Και οι Τρεις Παίδες (Δαν. Κεφ. Γ΄) όταν αδίκως τους έριξαν στην κάμινο, δεν είχαν λογισμούς εναντίον του Θεού, να λένε δηλαδή: «Γιατί, Θεέ μου, ενώ εμείς φυλάμε τους νόμους Σου, Εσύ αφήνεις να μας ρίξουν στην κάμινο;».
Τι έλεγαν όμως; Κατηγορούσαν τον εαυτό τους και δικαιολογούσαν το Θεό και έλεγαν:
«Ευλογητός ει, Κύριε ο Θεός των πατέρων ημών, και αινετός, και δεδοξασμένον το ονομά Σου εις τους αιώνας, 3 ότι δίκαιος ει επί πάσιν, οις εποίησας ημίν,…4 και κρίματα αληθείας εποίησας κατά πάντα, α επήγαγες ημίν,… ότι εν αληθεία και κρίσει επήγαγες ταύτα πάντα, διά τας αμαρτίας ημών. 5 ότι ημάρτομεν και ηνομήσαμεν αποστήναι από σου 6 και εξημάτομεν εν πάσι και των εντολών σου ουκ ηκούσαμεν, ουδέ συνετηρήσαμεν ουδέ εποιήσαμεν καθώς ενετείλω ημίν, ίνα ευ ημίν γεγένηται..» ( Δαν.Γ’-Προσευχή Αζαρίου και ύμνος των Τριών).
Βλέπετε, μας λέει ο Γέροντας, οι τρεις Παίδες τι καλό λογισμό είχαν, που ήταν συνδεδεμένος με την ταπεινοφροσύνη; Ένας καλός και ταπεινόφρων λογισμός κάνει τα λιοντάρια αρνάκια και την επταπλασίως καιομένη κάμινο τη μετατρέπει σε παραδεισένια δροσιά και αναψυχή. Όλα τα προβλήματά μας έτσι πρέπει να τα αντιμετωπίζουμε: με υπομονή, καλό λογισμό και ταπείνωση, για να μπορεί να μας βοηθά η χάρη του Θεού».
(Ιερομονάχου Χριστοδούλου Αγιορείτου, Ο Γέρων Παϊσιος, Άγιον Όρος, 1994)
***
Ας έχουμε την πίστη και την προσευχή του προφήτη Δανιήλ που ήταν παράδειγμα προς μίμηση. Και αν από φθόνο ρίχτηκε στο λάκκο με τα λιοντάρια, αυτά όμως, με τη βοήθεια του Θεού, δεν τον πείραξαν, αφού ήλθε άγγελος για να τον προστατεύσει. Ας μη φοβηθούμε τους σατράπες και τις ανθρώπινες διαταγές. Ας μη μείνει κανένας μακριά από το Θεό, για να μη χάσει το φως του από την επέλαση του τρομακτικού σκοταδιού των αλλοεθνών. Ας μη φοβηθούμε τους υπηρέτες των ειδώλων των εθνών και των δρακόντων. Δεν µπορούν να μας κάνουν τίποτε, όταν έχουμε υπερασπιστή μας τον Δεσπότη του παντός.
