Το κενό του διαστήματος υποτίθεται ότι είναι σιωπηλό. Τα άτομα απέχουν πολύ μεταξύ τους και δεν επιτρέπουν την διάδοση των ηχητικών κυμάτων. Κάθε κραυγή σβήνει πριν καν αρχίσει, ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να προκύψει κάποιος ήχος. Στην πραγματικότητα, αν μπορούσαμε να τα ακούσουμε, ορισμένα από τα σώματα του Ηλιακού Συστήματος θα έβγαζαν μια εκκωφαντική κραυγή.Δυστυχώς, δεν μπορούμε να τα ακούσουμε, αλλά μπορούμε να μετατρέψουμε τα κύματα πλάσματος που κυματίζουν γύρω τους. Τα κύματα πλάσματος σχηματίζονται όταν τα ηλεκτρόνια εγκλωβίζονται σε γραμμές μαγνητικού πεδίου γύρω από μεγάλα αντικείμενα, όπως οι πλανήτες. Αν μετατρέψουμε τις συχνότητες των κυμάτων πλάσματος σε ήχο, μπορούμε να ακούσουμε τις απόκοσμες κραυγές και το κλάμα τους.
Κάθε σώμα του ηλιακού συστήματος έχει τους δικούς του ήχους. Ο Ήλιος, για παράδειγμα, θα έπρεπε να βρυχάται καθώς η επιφάνειά του ταλαντεύεται. Οι επιστήμονες έχουν εκτιμήσει ότι, αν ο ήχος μπορούσε να διαδοθεί στο διάστημα, θα ακούγαμε τον Ήλιο ως έναν συνεχή βρυχηθμό που σφυροκοπάει με 100 ντεσιμπέλ.
Ο ήχος της καρδιάς του Γαλαξία μας
Οι πρώτοι ήχοι από το διάστημα καταγράφηκαν από τον αστρονόμο Karl Guthe Jansky το 1932. Είχε κατασκευάσει ένα περιστρεφόμενο ραδιοτηλεσκόπιο με το παρατσούκλι «Jansky’s Merry-Go-Round», το οποίο είναι σχεδιασμένο να ανιχνεύει ένα συγκεκριμένο εύρος συχνοτήτων ραδιοκυμάτων. Όταν άρχισαν να έρχονται τα δεδομένα, υπήρχε ένας επίμονος θόρυβος υποβάθρου που, όπως ανακάλυψε ο Jansky, δεν ήταν τυχαίος θόρυβος, αλλά ο ήχος της καρδιάς του ίδιου του Γαλαξία μας.
Όταν αρχίσαμε να στέλνουμε ανιχνευτές στο διάστημα με την εκτόξευση του Sputnik το 1957, αρχίσαμε να λαμβάνουμε περισσότερα δεδομένα, τα οποία λαμβάνονταν από τα όργανα που βρίσκονταν πάνω σε αυτούς τους ανιχνευτές. Σε αυτά περιλαμβάνονται όργανα σχεδιασμένα για τη λήψη αόρατων μορφών φωτός, καθώς και κύματα στο πλάσμα στα μερικές φορές χαοτικά περιβάλλοντα γύρω από τους πλανήτες του ηλιακού συστήματος.
Τα ραδιοκύματα δεν είναι ήχος- είναι μια μορφή φωτός στην οποία τα ηχητικά δεδομένα μπορούν να κωδικοποιηθούν, και όταν λαμβάνονται από έναν δέκτη, μετατρέπονται ξανά σε ήχο. Τα κινητά τηλέφωνα λειτουργούν με παρόμοιο τρόπο. Η τεχνολογία για τη μετατροπή των ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων σε ήχο είναι πολύ καλά εδραιωμένη.
Οι ήχοι της Γης και του Κρόνου
Στην πραγματικότητα, έχουμε ακούσει ακόμη και ραδιοκύματα στο διάστημα, τα οποία οι επιστήμονες έχουν μεταφράσει σε προφορικές λέξεις. Ήταν ραδιοκύματα από τη Γη που διέρρευσαν στο διάστημα, αλλά αυτό αποδεικνύει ότι τα δεδομένα που συλλέγουν αυτά τα όργανα είναι ακριβή.
Τα κύματα πλάσματος που στροβιλίζονται γύρω από τους πλανήτες μπορούν επίσης να δημιουργήσουν ενδιαφέροντα τσιρίσματα και σφυρίγματα, γνωστά ως «chorus» (χορωδία). Τα κύματα πλάσματος της Γης μπορούν να ακούγονται λίγο σαν πουλιά ή σαν φάλαινες.
Ο Κρόνος, με το σύνθετο σύστημα δορυφόρων και δακτυλίων του, ακούγεται σαν ένα soundtrack από μια απόκοσμη ταινία επιστημονικής φαντασίας του 1950.
Ακόμα και οι δορυφόροι του Δία έχουν τα δικούς περίπλοκα ηχητικά προφίλ. Η Ευρώπη και η Γανυμήδης έχουν καταγραφεί να εκπέμπουν πλασματικούς ήχους που μοιάζουν με ρομποτικά “blips” και “bleeps”.
Ο Άρης δεν έχει ισχυρό μαγνητικό πεδίο, αλλά γνωρίζουμε πώς ακούγονται οι άνεμοι του. Τόσο το σκάφος προσγείωσης InSight όσο και το όχημα Perseverance έχουν καταγράψει τους στοιχειωμένους, μοναχικούς ήχους των ανέμων του Άρη.
Και δεν είναι μόνο το Ηλιακό Σύστημα. Το διάστημα είναι τεράστιο και παράξενο, και η μετατροπή του φωτός σε ήχους μπορεί να βοηθήσει τους επιστήμονες να ανακαλύψουν κρυμμένες λεπτομέρειες που μπορεί να έχουν παραβλέψει.
Πηγή: FOXreport.gr