Αν είναι να μιλήσουμε για γαλάζιες πατρίδες, θα το κάνουμε σωστά! Ας μιλήσουμε για την Μυσία
Στα νότια της Προποντίδας βρισκόταν η Μυσία και δυτικά της η Τρωάδα, τόπος ομηρικών μαχών και θρύλων. Ανατολικά της Τρωάδας ήταν η Μυγδονία. Στα παράλια της Μυσίας εκτεινόταν η Αιολίδα με τις 12 πόλεις της. Το νοτιότερο τμήμα της Μυσίας καλούνταν και «Τευθρανία», στην οποία άκμασε η Πέργαμος. Ήταν κυρίως ορεινές περιοχές, με πολλά δάση που πότιζαν οι πολυάριθμοι ποταμοί. Οι πιο γνωστοί σε εμάς είναι ο ιστορικός Γρανικός και ο Σκάμανδρος της Τροίας. Από τις περιοχές αυτές περνούσαν οι Ευρωπαίοι περιηγητές του 19ου αιώνα για το κεντρικό τμήμα της Ανατολίας, ερχόμενοι από την via militaris και την via Egnatia.
Στη Μυσία υπήρχαν πολυάριθμες και ακμάζουσες πόλεις: το Αδραμύττιο, η Απολλωνία, η Άσσος, η Κύζικος, η Λάμψακος, η Πέργαμος, η Προκόννησος, η Στρατονίκεια, καθώς και οι πόλεις της Τρωάδας: Άβυδος, Αλεξάνδρεια η Τρωάς, το Ίλιον, Λάρισα, Σκαμάνδρεια, Σκήψις και άλλες. Οι Μυσοί, φυλή συγγενική με τους Φρύγες και τους Θράκες μνημονεύονται πρώτα από τον Όμηρο ως φίλοι και σύμμαχοι των Τρώων και εχθροί των Αχαιών. Είναι άλλος λαός από τους Μοισούς, λαό της Μοισίας, στα βόρεια Βαλκάνια, αν και οι δύο είχαν συγγένεια με τους Θράκες.
Η χώρα αυτή είναι ορεινή με πολλά νερά και από τους αρχαίους χρόνους καλυπτόταν σε μεγάλη έκταση με πολλά δάση. Κυριότερα όρη είναι η «εν Τρωάδι» Ίδη, επί των ανατολικών ορίων της χώρας ο Όλυμπος (ο Μύσιος) και το νότιο φυσικό όριο με τη Λυδία, το όρος Τήμνος. Από τους ποταμούς γνωστότεροι ο Ρύνδακος (ανατολικά), ο Μάκεστος, ο κύριος ποταμός της Μυσίας, ο Αίσηπος, ο ιστορικός Γρανικός, ο παρά τη Τροία Σκάμανδρος και νότια ο Κάικος (όριο με τη Λυδία). Από τις λίμνες γνωστές είναι η Απολλωνιάτις και η Αφνίτις.
Οι Μυσοί, φυλή συγγενική με τους Φρύγες και τους Θράκες μνημονεύονται πρώτα από τον Όμηρο ως φίλοι και σύμμαχοι των Τρώων και εχθροί των Αχαιών (Ιλ. Β 858). Κατά τους ιστορικούς χρόνους μετά τη κατάληψη των παραλίων της χώρας των από τους Αιολείς περιήλθαν μαζί με τους γειτονικούς λαούς υπό τους Λύδους (Ηρόδ. Α 28) και αργότερα από τους Πέρσες οπότε η Λυδία και η Μυσία, επί Δαρείου, απετέλεσαν τη δεύτερη σατραπεία του περσικού κράτους. Μετά τους Περσικούς πολέμους η Μυσία έγινε σύμμαχος των Αθηναίων, μετά την υποταγή της από τον Μ. Αλέξανδρο περιήλθε στους διαδόχους του και διαμοιράστηκε μεταξύ των μετά την ίδρυση του Βασιλείου της Περγάμου (283 π.Χ.). Όταν δε με διαθήκη περιήλθε το Βασίλειο της Περγάμου στη Ρώμη η Μυσία απετέλεσε τμήμα της ρωμαϊκής επαρχίας «Ασία» συνεχίζοντας έτσι κατά τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία.
Ιστορικές πόλεις
Στη Μυσία εκτός των παράλιων κατ΄ αρχήν αιολικών αποικιών αργότερα κτίσθηκαν και πολλές άλλες που έφθασαν σε πολλή μεγάλη ακμή μεταξύ των οποίων ήταν: το Αδραμύττιο, η Αδράστεια, η Άντανδρος, η Απολλωνία, η Άσσος, η Αταρνεύς, τα Γάργαρα, η Κύζικος, η Λάμψακος, η Μιλητούπολις, το Πάριον, η Πέργαμος, η Πιτάνη, η Πρίαπος, η Προκόννησος, η Στρατονίκεια, η Τευθρανία καθώς και οι πόλεις της Τρωάδας Άβυδος, Αλεξάνδρεια η Τρωάς, Αμαξιτός, η Δάρδανος, η Ζέλεια, το Ίλιον, η Λάρισα, η Σκαμάνδρεια, η Σκήψις και πολλές άλλες.
Τη χώρα της Μυσίας διέσχισε ο Απόστολος Παύλος πηγαίνοντας στη Τρωάδα (Πράξεις: ιστ’, 7-8 και 11)