Αναμνήσεις μιας άλλης εποχής μέσα από την ΑΙ
Στα νερά του ποταμού, την αυγή του χρόνου,
με καπνό να υψώνεται σαν όνειρο στον ουρανό,
το ποταμόπλοιο προχωρεί, αργό και σταθερό,
σαν ένας ταξιδευτής του πεπρωμένου, σιωπηλός.
Σφυρίγματα στον άνεμο, ξύλινα κατάρτια να λυγίζουν,
ανθρακί μαύροι τροχοί γυρίζουν, ακούραστοι,
ενώ τα νερά αφρίζουν στο πέρασμά του,
τραγουδώντας ιστορίες παλιών καιρών, λησμονημένων.
Πάνω στο κατάστρωμα, άνθρωποι κοιτούν το αχανές,
μυρωδιές από καπνό και βρεγμένο ξύλο,
και ο ήχος της σφυρίχτρας, βαθύς και μελαγχολικός,
σκορπίζεται στα χωράφια και τις πολιτείες.
Μέσα, χορεύει η ζωή σε ρυθμούς του μπλουζ,
παίρνει ο ατμός μορφή, σαν άγρυπνη ψυχή,
κάθε του ταξίδι μια υπόσχεση, ένα βάθος κρυφό,
που κυλάει, όπως ο ποταμός, στον αέναο χορό.
Ξεχασμένο πια στις μνήμες, το ποταμόπλοιο του ’30,
φέρνει μαζί του τον ήχο μιας εποχής
που κυλούσε αργά, ακριβώς όπως οι νερόλακκοι
στον μεγάλο ποταμό της ζωής.