Περνώντας κάποτε ο αββάς Μακάριος με συνοδεία αδελφών μέσα από την Αίγυπτο, άκουσε κάπου εκεί κοντά ένα παιδάκι να λέει στην μητέρα του τα εξής: «Μητέρα, ένας πλούσιος με αγαπά κι εγώ τον μισώ· κι ένας φτωχός με μισεί κι εγώ τον αγαπώ!…».
Ο αββάς Μακάριος το άκουσε αυτό και θαύμασε. Και του λένε οι αδελφοί: «Τι κατάλαβες να σημαίνουν τα λόγια αυτά, πάτερ, και θαύμασες τόσο;».
Και ο Γέροντας τούς είπε: «Πράγματι! Ο Κύριός μας, είναι πλούσιος (σε αγαθότητα και έλεος) και μας αγαπά (απεριόριστα και απερίγραπτα) κι εμείς δεν θέλουμε να υπακούσουμε σ’ Αυτόν· ενώ ο εχθρός μας, ο διάβολος, είναι φτωχός (τελείως από αγάπη) και μας μισεί (θανάσιμα) και, παρ’ όλ’ αυτά, εμείς αγαπούμε τη (ψυχόλεθρη) βρωμιά του!».
ΑΠΟ ΤΟ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ