Ο Χριστός είναι το λαμπερό στολίδι της ιστορίας μας και η μεγαλύτερη αξία της ζωής μας.
Υπάρχουν λοιπόν τρεις λόγοι για τους οποίους οι άνθρωποι και οι λαοί είναι συνήθως περήφανοι.
Ο πρώτος είναι, όταν καυχιέται κανείς για τα υλικά αποκτήματα. Ο δεύτερος είναι, όταν κάποιος κομπάζει για ανθρώπους, και ο τρίτος είναι, όταν κάποιος καυχάται για το Θεό του, το Δημιουργό του.
Άραγε εμείς για ποιο πράγμα κομπάζουμε; Μήπως καυχιόμαστε για τον υλικό μας πολιτισμό;
Τι είναι υλικός πολιτισμός; Υλικός πολιτισμός είναι η χειροτεχνία, εκείνα τα έργα που οι άνθρωποι κατασκευάζουν με τα χέρια τους. Όλα όσα ο άνθρωπος φτιάχνει με τα χέρια του αποτελούν δείγματα του υλικού του πολιτισμού.
Εάν είμαστε περήφανοι για τον υλικό μας πολιτισμό, τότε είμαστε περήφανοι για κάποιο υλικό αγαθό και όχι για κάποιον άνθρωπο. Κομπάζουμε τότε για πράγματα άψυχα και όχι έμψυχα….
Μόνο οι Ευρωπαίοι δεν είναι περήφανοι για το Χριστό, για το Ευαγγέλιο του Χριστού. Είναι περήφανοι για τα επικίνδυνα μηχανήματα τους, για τα δικά τους ευτελή προϊόντα από τα εργοστάσια.
Το αποτέλεσμα αυτού του ευρωπαϊκού εγωκεντρισμού και του φορτικού πολιτισμού της Ευρώπης, είναι η αιτία να αποστραφούν όλοι οι μη χριστιανικοί λαοί τον Χριστό και το χριστιανισμό.
Μισώντας αυτό που είναι μικρό, αποστράφηκαν και αυτό που είναι μεγάλο.
ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΑΧΡΙΔΟΣ
