Όταν βλέπουμε τα κύματα των παθών μας
και των αμαρτιών μας να μας πνίγουν,
όταν βλέπουμε τους κινδύνους από πάσης πλευράς προερχομένους να μας απειλούν,
να έχουμε απόλυτη πίστη και απόλυτη βεβαιότητα ότι ο Θεός είναι μαζί μας!
Ο Θεός δε μας κάλεσε κατά λάθος κοντά Του. Ο Θεός δε μας ξεχνά!
Δεν παραβλέπει το πλάσμα Του!
Δεν κάνει λάθη ο Θεός!
Δεν αφήνει τα έργα του ημιτελή.
Αφ’ης στιγμής μάς κάλεσε κοντά Του,
αφ’ης στιγμής μάς έδωσε την οσμή της γνώσεώς Του τότε ο Θεός τα έχει δώσει
και τα έχει κάνει όλα πλήρη και τέλεια ώστε εμείς να μπορέσουμε να Τον ακολουθήσουμε και να γίνουμε πραγματικά δικά Του παιδιά, όπως μας έπλασε και όπως ανήκει στη φύση μας.
Έτσι δεν έχει χώρα, δεν πρέπει να έχει χώρα μέσα μας, η αμφιβολία, η ολιγοψυχία, η ολιγοπιστία και να διερωτόμαστε:
«Άραγε ο Θεός μάς θέλει;»
«Άραγε ο Θεός θα μας βοηθήσει;»
«Άραγε θα μπορέσουμε να δούμε το πρόσωπο του Θεού;»
Όχι! Ο Θεός και μας θέλει και θα μας βοηθήσει! Και μας κάλεσε από την ανυπαρξία στην ύπαρξη και από το σκότος του θανάτου της αμαρτίας στο φως της δικής Του επιγνώσεως και της δικής Του αγάπης.
Γι’ αυτό καμιά αμφιβολία δεν πρέπει να έχουμε. Κι αν βλέπουμε να μας πνίγει ο παλαιός άνθρωπος και η αμαρτία μέσα μας και πάλι να έχουμε θάρρος και πάλι να έχουμε ελπίδα εις την αγάπη του Θεού.
Ότι ναι μεν εμείς είμαστε τρισάθλιοι και αμαρτωλοί και ταλαίπωροι και αδύνατοι και νεκροί και εν αποσύνθεση -όντες πτώματα της αμαρτίας- παρά ταύτα όμως ο Θεός κατά το πολύ έλεός Του και κατά την αγάπη Του και δια το αίμα Του το Πανάγιο που έδωσε στο Γολγοθά για μας τους ανθρώπους, θα μας βοηθήσει να σωθούμε!
Θα μας βοηθήσει να Τον αγαπήσουμε και να Τον βάλουμε μέσα στην καρδιά μας φτάνει να το θέλουμε και να το ζητούμε.
π.Αθανάσιος Μητρ. Λεμεσού