Βλέποντας το πρόσωπο της μικρής Ελληνοπούλας μπροστά σε στοιβαγμένες κούτες με τρόφιμα της ξένης αποστολής, τότε τον καιρό της μαύρης κατοχής, ο ένας ποιητής μονολογούσε : «… αὐτὰ τὰ πρόσωπα δὲ βολεύονται παρὰ μόνο στὸν ἥλιο, / αὐτὲς οἱ καρδιὲς δὲ βολεύονται παρὰ μόνο στὸ δίκιο…».
Ο συνάδελφός του όμως έβλεπε τον “βέβαιο δρόμο” :
«…Μὰ ἐκείνη χαμογέλασε
φορώντας χρώματα ἀνοιχτὰ
σὰν ἀνθισμένη ἀμυγδαλιὰ
μέσα σε φλόγες κίτρινες
καὶ περπατοῦσε ἀνάλαφρα
ἀνοίγοντας παράθυρα
στὸν οὐρανὸ ποὺ χαίρονταν
χωρὶς ἐμᾶς τοὺς ἄμοιρους…».
Δυσεύερετα πλέον τέτοια χαμόγελα, το 2023.
˟ Γ. Ρίτσος «Ρωμιοσύνη», ˟˟ Γ. Σεφέρης «ΑΝΟΙΞΗ ΜΧ»