Ένας γέρων είπε: Όπως κάθε αμαρτία, που θα κάμει ο άνθρωπος, ευρίσκεται έξω από το σώμα του, ενώ εκείνος που πορνευει, αμαρτάνει στο ίδιο του το σώμα ( Σ’ Κορ. ΣΤ’ 18), διότι από αυτό εξέρχεται το μίασμα, έτσι και κάθε εργασία αρετής, που θα επιτελέσει ο άνθρωπος, ευρίσκεται έξω από το σώμα του.
Εκείνος όμως, πού κλαίει για τις αμαρτίες του, καθαρίζει την δική του ψυχή και το δικό του σώμα. Διότι τα δάκρυα κατεβαίνουν από ψηλά και αποπλύνουν και αγιάζουν ολόκληρο το σώμα.
Ο ίδιος Γέρων που δεν έχει διασωθεί το όνομά του από μεγάλη ταπεινοφροσύνη είπε: Η συζητησις περί πίστεως και η αναγνωσις δογμάτων ξηραίνουν την κατάνυξιν του ανθρώπου και την εξαφανίζουν.
Οι βίοι όμως και τα λόγια των Γερόντων φωτίζουν την ψυχή και την πλημμυρίζουν με πνευματικά δάκρυα.
Ευλογημένα λοιπόν είναι τα δάκρυα κατά Θεόν, γιατί οδηγούν στην κάθαρσιν και την σωτηρία.
