ΕΙΠΕ ΜΟΝΑΧΟΣ. Είναι… που δεν έχουμε βρει ακόμη τον Θείο έρωτα… κι ενώ τα έχουμε όλα… νοιώθουμε οτι κάτι μας λείπει…
Όλα τα νερά της γης χύνονται και συνενώνονται στον ωκεανό. Όλα τα έργα των Πατέρων συνενώνονται στο Ευαγγέλιο. Όλα μας διδάσκουν την ακριβή τήρηση των Εντολών του Χριστού. Όλων αρχή και τέλος, πηγή και πεμπτουσία, είναι το Ευαγγέλιο.
Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ
ΕΙΠΕ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΗΣ. Αν έκλειναν όλες οι εκκλησίες, δεν θα το έπαιρνε χαμπάρι το 95% των Ελλήνων – τουλάχιστον μέχρι τη Μ. Εβδομάδα.
«Λένε μερικοί ότι αν δεν νιώθουμε διάθεση για προσευχή, καλύτερα να μην προσευχηθούμε.
Είναι μια σοφιστεία της σαρκός. Η σάρκα δεν θέλει την προσευχή.
Αλλά “η βασιλεία των ουρανών βιάζεται” (Ματθ. ια’ 12).
Δεν μπορούμε να εργασθούμε για τη σωτηρία χωρίς να εκβιάσουμε τον εαυτό μας!».
Άγ. Ιωάννης Κροστάνδης
‘Οταν επισκέφθηκε κάποιος Ιταλός αρωματοποιός το ‘Αγιον ‘Ορος , πήγε να προσκυνήσει την κάρα του Αγίου Ανδρέα .
Δεν ξεκολλούσε ο καημένος από την κάρα του Αγίου , προσκυνούσε και ξανά – προσκυνούσε…
Στο τέλος ομολόγησε …
“Τέτοιο άρωμα στον κόσμο δεν υπάρχει” …
Δεν είναι κάθε καλή πράξη ευχάριστη για τον Θεό. Η πρόθεση είναι σημαντική.
Τέσσερις άνθρωποι πλένουν το πάτωμα και κάθε ένας σκέφτεται το δικό του.
Ο Πρώτος: “Εδώ είναι οι χοίροι! Πολύ βρώμα! Για να το καθαρίσω! ”
Ο Δεύτερος: “Θα πλύνω εκεί – θα πάρω ένα μισθό “!
Ο Τρίτος: “Θα είναι καθαρό – οι άνθρωποι θα είναι πιο υγιείς”!
Ο Τέταρτος: “Κύριε, πλύνε την ψυχή μου από την αμαρτία, όπως θα πλύνω αυτό το πάτωμα.!
Και ο καθένας που είναι βρώμικος εδώ, θα νιώθει καθαρά και θα έχει έλεος! ”
Ποιο από αυτά είναι μια ΠΟΛΥ καλή πράξη;
ΠΑΤΗΡ ΚΥΡΙΛΛΟΣ IVANOV
Εἶπε ἕνας Ἁγιορείτης Γέροντας: “Ἡ ἀνώτερη τέχνη εἶναι τό πῶς θά σώσης τόν ἑαυτό σου στήν αἰωνιότητα καί στήν τέχνη αὐτή θέλεις καθηγητή. Δέν μπορεῖς νά μάθης μία τέχνη ἀπ᾽ τά βιβλία μόνο. Γι᾽ αὐτό καί ὁ Χριστός, μόλις ἐμφανίσθηκε στόν Ἀπόστολο Παῦλο, ἀμέσως τόν ἔστειλε σέ πνευματικό, τόν Ἀπόστολο Ἀνανία, γιά νά τόν διδάξη καί νά τόν συμβουλεύση”.
Οι παλαιοί πατέρες έλεγαν: Οταν πας κάπου και σε φιλοξενήσουν, το ύστερα όταν φύγεις, ακόμα και στο δρόμο, κάνε ένα κομποσκοίνι για αυτούς, γιατί έκαναν κόπο και αν δεν προσευχηθείς για αυτούς μένεις με χρέος….
Πάντοτε να ευχαριστείς εκείνους που σε φιλοξένησαν, και να προσεύχεσαι για αυτούς…
Παπά Διονύσιος από Κολιτσού