Δεν είναι μόνο οι νεκροί, είναι κι αυτοί που επέζησαν και κουβαλούσαν τη φρίκη που βίωσαν μέχρι το τέλος τους
Ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάζεται στη Σαμψούντα για να ξεκινήσει τη δεύτερη και πιο άγρια φάση της Ποντιακής Γενοκτονίας, η οποία είχε ήδη ξεκινήσει από το κίνημα των Νεότουρκων το 1914. Από το 1914 μέχρι και τη Μικρασιατική Καταστροφή του 1922 οι Ελληνοπόντιοι που έχασαν τη ζωή τους από τους Τούρκους υπολογίζονται σε 353.000…
Όσοι γλίτωσαν από τις τουρκικές βιαιοπραγίες κατέφυγαν ως πρόσφυγες στη Νότια Ρωσία, ενώ περίπου 400.000 κατέφυγαν στην Ελλάδα. Με τις γνώσεις και το έργο τους συνεισέφεραν τα μέγιστα στην ανόρθωση του καθημαγμένου εκείνη την εποχή Ελληνικού κράτους.
Με αρκετή, ομολογουμένως, καθυστέρηση, η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα στις 24 Φεβρουαρίου 1994 την ανακήρυξη της 19ης Μαΐου ως Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού.
Εικονιζόμενος: Δημήτριος Ρίσκας, πρώην Εύζωνας της Προεδρικής Φρουράς, με φορεσιά Πόντιου αντάρτη.
