Δεν της αρέσει της Αριστεράς, που νοιάζεται για τα κουτάβια και την οικολογία, να της λέμε ότι κάποτε σταύρωνε ανθρώπους στο βουνό
Η σταύρωση του π.Γεωργίου Σκρέκα από τους κομμουνιστές(Μεγ.Παρασκευή 1947)
Κοίτα, τι μάτια έβγαλαν
Τώρα είν’ η εποχή, που άμα είναι το μπαλκόνι σου κοντά σε δέντρα, έφυγε το κιτρίνισμα της γύρης και φέρνει ο αέρας τα κουκούλια τ’ αδειασμένα. Τα σπρώχνεις με τη σκούπα κι είναι μαζεμένα βουναλάκια στη γωνία.
Δεν της αρέσει της Αριστεράς, που νοιάζεται για τα κουτάβια και την οικολογία, να της λέμε ότι κάποτε σταύρωνε ανθρώπους στο βουνό. Δεν της αρέσει που έχει σκουπισμένα στη γωνιά της καμιά διακοσαριά κουκούλια που ευωδιάζουνε από παπάδες σφαγμένους στον Εμφύλιο.
Δεν της αρέσει της Δεξιάς, να της λέμε ότι είναι αντιπνευματική κι ότι η μόνη Δεξιά που είδε ο τόπος είναι τόσο παλιά όσο το 1821.
*
Το μαρτύριο του πατρός Γεωργίου Σκρέκα δε θα το κάνουμε πέρα ή δε θ’ αλλάξουμε τ’ ουρανού τη φέτα, επειδή στεναχωριούνται οι Αριστεροί ή φανατίζονται μ’ αυτό ακατάλληλα οι Δεξιοί.
Έκλειναν στα χωριά τις πόρτες για το Μαρτύριο του παπά, αλλ’ ο ουρανός δεν κλείνεται. Κάποιος κούνησε μια φέτα τ’ ουρανού κι είχε από πίσω ίδιο ουρανό μια μέρα.
Τα μούτρα τα γέρικα στο χωριό, που στρίβανε ειρωνικά και ζούσανε, μη σου τύχει να τα συναντήσεις ένοχα απ’ τη ντροπή στο τέλος της ζωής τους. Είναι συφοριασμένα. Παλιογέρικα μούτρα. Δύσκολα μετανιωμένα.
Παλιόμουτρα.
Ντρέπονται αφυδατωμένα.
Ούτε την ψυχή τους να τους τραβάς να τη σχίσεις απ’ τα χείλια, δεν ανοίγουν το στόμα τους για το μαρτύριο του Σκρέκα.
Ουρλιάζανε, λένε οι μαρτυρίες. Σταυρώνανε οι αντάρτες τον παπά, πάνω στο έλατο, κι ουρλιάζανε σαν λύκοι στο φεγγάρι.
Τ’ άχειλα τα μούτρα τους, γεράσανε.
Το μαρτύριο του πατρός Γεωργίου Σκρέκα δε θα το κάνουμε πέρα ή δε θ’ αλλάξουμε τ’ ουρανού τη φέτα, επειδή στεναχωριούνται οι Αριστεροί ή φανατίζονται μ’ αυτό ακατάλληλα οι Δεξιοί.
Έκλειναν στα χωριά τις πόρτες για το Μαρτύριο του παπά, αλλ’ ο ουρανός δεν κλείνεται. Κάποιος κούνησε μια φέτα τ’ ουρανού κι είχε από πίσω ίδιο ουρανό μια μέρα.
Τα μούτρα τα γέρικα στο χωριό, που στρίβανε ειρωνικά και ζούσανε, μη σου τύχει να τα συναντήσεις ένοχα απ’ τη ντροπή στο τέλος της ζωής τους. Είναι συφοριασμένα. Παλιογέρικα μούτρα. Δύσκολα μετανιωμένα.
Παλιόμουτρα.
Ντρέπονται αφυδατωμένα.
Ούτε την ψυχή τους να τους τραβάς να τη σχίσεις απ’ τα χείλια, δεν ανοίγουν το στόμα τους για το μαρτύριο του Σκρέκα.
Ουρλιάζανε, λένε οι μαρτυρίες. Σταυρώνανε οι αντάρτες τον παπά, πάνω στο έλατο, κι ουρλιάζανε σαν λύκοι στο φεγγάρι.
Τ’ άχειλα τα μούτρα τους, γεράσανε.
*
Η Σταύρωση του πατρός Γεωργίου Σκρέκα, θα ειπωθεί όποια ώρα κατάλληλη, 11 Απριλίου (σημ. 1947) της εορτής του Μαρτυρίου του, ή όποια ώρα ακατάλληλη θέλουμε εμείς· το καλοκαίρι, το χειμώνα, την άνοιξη.
Θα λέμε ακόμη και τα Χριστούγεννα τα κάλαντα μ’ αυτό το μαρτύριο με σημαίες και με ταμπούρλα, που έλεγε ο ποιητής· αλλά του ποιητή δεν είπανε, τι μαρτύριο τράβηξε ο παπάς στην ανηφόρα με καρφιά, με καρφιά, με καρφιά και με ταμπούρλα.
Όλο ακατάλληλη είν’ η ώρα γι’ αυτό το Μαρτύριο.
Το Οικουμενικό Πατριαρχείο, ας ορθοτομήσει τ’ έλατο. Η Εκκλησία της Ελλάδος, ας βοηθήσει τους φακέλους ενώπιον του Πατριάρχη. Κι αν δεν το κάμει αυτός ο Πατριάρχης, που τόσο θάρρος έχει, τότε, ποιος θα το κάνει;
Όλο ακατάλληλη είν’ η ώρα για τον παπά Γιώργη, αλλ’ άμα κοιτάξεις τη φωτογραφία του, το πως σμιλεύεται κάτι, κάτι, κάτι στο πρόσωπο του.
Τον σταύρωσαν σε έλατο σε σχήμα σταυρού.
Τον τρύπησαν με λόγχη στη δεξιά του πλευρά.
Του άνοιξαν το κεφάλι και το μέτωπο με περόνια ή σφαίρες.
Του έβγαλαν τα μάτια.
Κοίτα, τι μάτια έβγαλαν.
https://kgpanagopoulos.blogspot.com/2024/04/blog-post_9.html
