Ο πόλεμος που επικρατεί αυτές τις μέρες στον Ελληνορθόδοξο χώρο μας για τα περί Νατσιού αρχίζει και παίρνει κωμικοτραγικές διαστάσεις.
Δικαίωμά του καθενός να ψηφίσει ή να μην ψηφίσει, να εμπιστεύεται ή να μην εμπιστεύεται τον Νατσιό και τον κάθε υποψήφιο, όμως γιατί τέτοια χυδαιότητα και γλώσσα πεζοδρομίου; Γιατί προσπαθούμε να ξεφτιλίσουμε τον άλλο που σκέφτεται αλλιώς;
Ο Ελληνορθόδοξος χώρος μας έχει πολλούς και τρομερούς ρήτορες που με τον λόγο τους πραγματικά ”τσακίζουν (νεοταξικά) κόκκαλα”. Ταπεινούς δεν εχει…
Με πόνο τον λέω και είμαι σίγουρος ότι δεν πέσατε και από τα σύννεφα.
Πραγματικά ο μεγάλος μας εχθρός είναι ο εαυτός μας. Άτεγκτοι, σκληροί και αυστηροί.
Με όλη αυτή την χολή που εκτοξεύεται αυτές τις μέρες από Ρωμιούς σε Ρωμιούς, σκέφτομαι ότι μόνο ο Τούρκος μπορεί να μας σώσει και να μας μονοιάσει…
Μακάρι να μην χρειαστεί να πάθουμε για να μάθουμε όπως το 1453. Μακάρι…
Όπως και να έχει, το σχέδιο του Θεού θα προχωρήσει, η Πατρίδα με εμάς ή χωρίς εμάς που τρωγόμαστε, θα αναστηθεί και θα δοξαστεί.
Στο τέλος ΠΑΝΤΑ, μιλάει ο Θεός.
Γιώργος Θαλάσσης